65 χρόνια αγώνων για τη γυναίκα

Της Μύριας Αρκαδίου*

Το γυναικείο κίνημα στην Κύπρο και η Ιστορία του είναι εδώ και 65 χρόνια άρρηκτα συνδεδεμένη με την ΠΟΓΟ. Σε σκοτεινούς και δύσκολους καιρούς, η ΠΟΓΟ αφύπνιζε τις συνειδήσεις των γυναικών, πρωτοστατούσε σε απεργιακούς αγώνες, σε συλλαλητήρια για το Κυπριακό, σε πορείες ειρήνης σε διαμαρτυρίες -σε όλα τα ιστορικά καλέσματα του τόπου η ΠΟΓΟ ήταν παρούσα.

Εξήντα πέντε χρόνια δράσης είναι πολλά για να δεχόμαστε να γράφονται άρθρα «ότι το γυναικείο κίνημα στην Κύπρο είναι συνυφασμένο με φιλανθρωπικά τσάγια στα οποία οι κομματικές οργανώσεις βουτάνε ατάραχες τα μπισκοτάκια τους στο φλιντζάνι» όπως έγραψε πρόσφατα σε άρθρο της δημοσιογράφος του Φιλελεύθερου.

Είναι τουλάχιστον ανακρίβεια να θεωρείται ότι η φυσιογνωμία του γυναικείου κινήματος έχει αλλάξει τα τελευταία μόλις χρόνια με την παρουσία και τη δράση κάποιων ΜΚΟ, όταν για δεκαετίες τώρα η ΠΟΓΟ πρωτοστατεί για όλα τα ζητήματα που αφορούν την γυναίκα, και δύο φορές στην ιστορία της έχει εκλεγεί η Γ.Γ. της ΠΟΓΟ Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών. Ας μπουν λίγο στον κόπο να δουν τη δράση της οργάνωσης, για την αντιμετώπιση της βίας κατά της γυναίκας, για την πορνεία, για την ανεργία στις γυναίκες, για τις αμβλώσεις, για θέματα υγείας. Τις κινητοποιήσεις της για την επανένωση του τόπου μας και τις κοινές εκδηλώσεις με τις Τουρκοκύπριες συμπατριώτισσες μας. Την έμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Η δράση της ΠΟΓΟ δεν κλείνεται σε γραφεία και δεν εξαντλείται σε διακηρύξεις. Εχει αποδείξει μέσα από δεκαετίες τη δύναμη που δίνει στις γυναίκες από τα πιο μικρά ζητήματα μέχρι τα πιο μεγάλα. Η ΠΟΓΟ βρίσκεται στους συλλόγους του Λαϊκού κινήματος, στις γειτονιές, στα σπίτια των γυναικών, σε συνθήματα πάνω σε τοίχους γειτονιών, όχι μόνο σήμερα που η κρίση έχει μεγιστοποιήσει το πρόβλημα αλλά εδώ και δεκαετίες.

Παρά τις δυσκολίες και τις προκαταλήψεις η ΠΟΓΟ δεν παραιτήθηκε από τον αγώνα για αφύπνιση των γυναικών και του συνόλου της κοινωνίας από αναχρονιστικές αντιλήψεις. Στην Κατίνα Νικολάου, την Διαμαντού Χαραλάμπους, την Κλειώ Χριστοδουλίδου και τόσες άλλες πρωτοπόρες. Στις γυναίκες που στάθηκαν δίπλα στους απεργούς και ξυλοκοπήθηκαν γιατί ζητούσαν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Σε όλες αυτές που αψήφησαν τη συντηρητική κοινωνία και βγήκαν στους δρόμους για την επίλυση των προβλημάτων των γυναικών. Στις γυναίκες που με το παιδί στην αγκαλιά άφηναν το νοικοκυριό τους και έτρεχαν σε κινητοποιήσεις της ΠΟΓΟ για τη λευτεριά και την επανένωση του τόπου μας.

Στις γυναίκες που φέτος τα Χριστούγεννα η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να φτιάξουν μπισκοτάκια και να τα βουτάνε αμέριμνες στο τσάι. Στις εκατοντάδες γυναίκες από όλη την Κύπρο που στο πρόσφατο Συνέδριο του κινήματος, ένωσαν την φωνή τους και τη δύναμη τους και έβαλαν στόχους να αλλάξουν οι συνθήκες που ζει σήμερα η γυναίκα στην Κύπρο της λιτότητας. Σε όλες αυτές τις γυναίκες έχουμε χρέος να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ο αγώνας και η δράση των γυναικών 65 χρόνια τώρα μέσα από τις γραμμές της ΠΟΓΟ έθεσε τις βάσεις και άνοιξε δρόμο για το γυναικείο κίνημα στην Κύπρο. Και δεν δεχόμαστε από κανένα να υποτιμά και να θεωρεί ανύπαρκτη όλη αυτή την ένδοξη ιστορία και τους αγώνες μας.

*Μέλος ΠΟΓΟ Πέγειας