ΑΚΕΛ ΤΑΚΖ: «Η αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό είναι πολύ σημαντική»  

«Το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού πιστεύει ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα συμφιλίωσης. Πρέπει να διερευνήσουμε αυτή την τελευταία ευκαιρία για οικοδόμηση της ενότητας προτού πάμε στο Εθνικό Συμβούλιο αργότερα τον Σεπτέμβριο, ώστε να μπορέσουμε να πάμε στον ΟΗΕ ενωμένοι».

  «Η λύση στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής θα πρέπει να βρεθεί μέσω του διαλόγου και του σεβασμού της βούλησης των λαών να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ηγεσία και το μέλλον τους, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Αν όχι, τότε η περιοχή και ο κόσμος θα βρίσκονται πάντα σε σύγκρουση»

 

  Ο Άκελ Τακζ, Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του αδελφού Κόμματος του Παλαιστινιακού Λαού, μιλάει στον Μπεν Τσάκο, συντάκτη της καθημερινής αριστερής βρετανικής εφημερίδας «Morning Star». Στη συνέντευξη, την οποία και αναδημοσιεύουμε σήμερα, μιλάει για τη δυνατότητα προσέγγισης μεταξύ των δύο αντίπαλων παλαιστινιακών κομμάτων «Χαμάς» και «Φατάχ».

Αμέσως μετά τη μάχη της Γάζας πριν από δέκα χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στη Λωρίδα της Γάζας κυβερνήθηκαν από δύο ξεχωριστές παρατάξεις.

Στη Γάζα, ο λαός εκεί ζει υπό τον έλεγχο του ισλαμικού κόμματος Χαμάς, ενώ στη Δυτική Όχθη το εθνικιστικό κόμμα Φατάχ διατηρεί τον έλεγχο.

Έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες συμφιλίωσης μεταξύ των δύο παρατάξεων από τότε που επήλθε η διάσπαση, αλλά όλες δεν επέφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Πρόσφατα, ωστόσο, οι δύο πλευρές κατέβαλαν προσπάθειες προσέγγισης ενόψει του εθνικού συνεδρίου της Παλαιστινιακής Αρχής τον Σεπτέμβριο και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Μιλήσαμε με τον Άκελ Τακζ, Γραμματέα Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος του Παλαιστινιακού Λαού (PPP), για να μάθω την άποψή του για τη δυνατότητα σφυρηλάτησης της ενότητας μεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ.

«Επειδή ο παλαιστινιακός λαός το έχει δει αυτό να συμβαίνει πολλές φορές στο παρελθόν, στην Ντόχα, στη Μέκκα, στο Κάιρο, στη Σαναά και σε πολλά άλλα μέρη», συλλογίζεται ο Τακζ, «εδώ στην Παλαιστίνη, η ελπίδα είναι ελάχιστη ότι αυτή τη φορά θα γίνει κάτι».

«Γιατί», ρωτώ, «είναι οι ελπίδες των Παλαιστινίων τόσο μικρές;».

Μου απαντά: «Η εμπειρία των συναντήσεων αυτών κατά τα τελευταία 10 χρόνια ήταν πάντα αρνητική. Ακούς ωραία λόγια και από τις δύο πλευρές, αλλά δεν έχουν προχωρήσει σε πρακτικά βήματα».

Αν το θέμα βρισκόταν αποκλειστικά στα χέρια της Φατάχ, της Χαμάς και του ίδιου του παλαιστινιακού λαού, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι κάπως πιο απλά. Αλλά, φυσικά, όπως εξηγεί ο Tακζ, «υπάρχει επίσης ανάμειξη από πολλές πλευρές στην περιοχή και σε διεθνές επίπεδο».

«Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Κατάρ και το Ιράν, έχουν όλες τις ατζέντες και την επιρροή τους στις εσωτερικές υποθέσεις των Παλαιστινίων. Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν τη συμφιλίωση και την ενότητα, επειδή είναι προς όφελός τους, ώστε να παραμείνουν διαιρεμένοι οι Παλαιστίνιοι για την εξυπηρέτηση των πολιτικών και σχεδίων τους για τη Μέση Ανατολή.

Το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού πιστεύει ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα συμφιλίωσης. Πρέπει να διερευνήσουμε αυτή την τελευταία ευκαιρία για οικοδόμηση της ενότητας προτού πάμε στο Εθνικό Συμβούλιο αργότερα τον Σεπτέμβριο, ώστε να μπορέσουμε να πάμε στον ΟΗΕ ενωμένοι» σημειώνει.

Δεν είναι μόνο ότι οι δύο πλευρές βρίσκονται κάτω από τεράστια πίεση από ισχυρές εξωτερικές επιρροές, αλλά οι δρόμοι τους προς την απελευθέρωση αλληλοσυγκρούονται.

Η Χαμάς επιδιώκει θεωρητικά να ξαναπάρει τον έλεγχο ολόκληρης της ιστορικής Παλαιστίνης -συμπεριλαμβανομένου  του σημερινού Ισραήλ- ενώ η Φατάχ δέχεται τη λύση των δύο κρατών, αλλά ζητά από το Ισραήλ να μεταφέρει τα σύνορά του στα όσα περιγράφονται στο ψήφισμα του ΟΗΕ του 1948.

Γι’ αυτό ρωτώ τον Τακζ τι θέλει, κατά την άποψή του, η κάθε πλευρά από αυτή την πιθανή ευκαιρία για ενότητα.

«Από την αρχή, το σχέδιο της Χαμάς ήταν να δημιουργηθεί ένα ισλαμικό κράτος στη Γάζα» λέει. Εξηγεί ότι η Χαμάς προσδοκούσε ότι η άνοδος ισλαμικών δυνάμεων στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Συρία κατά τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» θα έγερνε την πλάστιγγα του συσχετισμού δυνάμεων στην περιοχή προς όφελός της.

«Αλλά όπως γνωρίζετε, οι ισλαμικές δυνάμεις δεν βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση στη Συρία, την Αίγυπτο και στην Τυνησία και γι’ αυτό το σχέδιο αυτό έχει σταματήσει.

Όμως η Χαμάς δεν έχει χάσει την ελπίδα ότι με κάποια βελτίωση με την Αίγυπτο, με κάποια συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Τουρκία μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο της Γάζας» επισημαίνει.

Αυτό που θέλει η Φατάχ, λέει ο Τακζ, είναι να επανακτήσει την ηγετική θέση της στην παλαιστινιακή κυβέρνηση και για τον ηγέτη και Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, ώστε να μπορέσει να εκπροσωπήσει και να μιλάει εξ ονόματος ολοκλήρου του παλαιστινιακού λαού.

«Θα είναι πολύ θετικό για τη Φατάχ. Ο Αμπάς θα μπορούσε να ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής της Παλαιστίνης, η οποία αναγνωρίζεται ως ένα κράτος υπό κατοχή, και να απαιτήσει από το Ισραήλ να δηλώσει πού βρίσκονται τα σύνορά του.

Το Ισραήλ έχει αναγνωριστεί από το 1948 ως μέλος του ΟΗΕ, αλλά χωρίς ένα χάρτη, χωρίς καθορισμένα σύνορα. Και κάθε μέρα προσπαθεί να επεκτείνει τα σύνορά του και να ελέγξει όλο και περισσότερο παλαιστινιακή γη.

Ο Αμπάς θέλει τη Χαμάς να δώσει τον έλεγχο της Γάζας στην κυβέρνηση, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν θα εγκαταλείψουν τη Γάζα χωρίς κόστος» αναφέρει.

Ένα άλλο, αρκετά μεγάλο, πρόβλημα για τη Φατάχ είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, λέει ο Τακζ, «δεν έδωσε καμία ένδειξη ότι σκέφτεται σοβαρά για τη Μέση Ανατολή».

«Οι Παλαιστίνιοι έχασαν κάθε ελπίδα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διαδραματίσουν κάποιο θετικό ρόλο εδώ. Κατά τα τελευταία 20 έως 25 χρόνια -από τη Συμφωνία του Όσλο μέχρι σήμερα- οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εργάστηκαν για την επίλυση του προβλήματος αλλά για τη διαχείρισή του».

Οι ΗΠΑ, πιστεύει, επιθυμούν όπως οι δύο πλευρές καταλήξουν σε μια συμφωνία όχι μέσω της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου, της διεθνούς κοινότητας ή των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, αλλά «μέσω διαπραγματεύσεων και συμφωνιών μεταξύ των δύο πλευρών, γνωρίζοντας ότι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ της παλαιστινιακής πλευράς και του Ισραήλ είναι πολύ άνιση».

Οποιαδήποτε απόπειρα προσέγγισης μεταξύ των δύο πλευρών θα είναι σαφώς ένας τεράστιος δύσκολος αγώνας. Αλλά ο Τακζ δεν κυριαρχείται από ηττοπάθεια.

Αντίθετα, μιλά για τη δύναμη της αλληλεγγύης και πώς αυτό μπορεί να ωθήσει τις κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο να αναλάβουν μια πιο θετική και αποτελεσματική θέση για την Παλαιστίνη.

«Η αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό είναι πολύ σημαντική. Θα πρέπει να προέλθει από κάθε οργάνωση και κάθε κόμμα σε κάθε χώρα.

Αυτό θα ασκούσε πίεση στις κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο για να στηρίξουν το νόμιμο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία και την εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Η λύση στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής θα πρέπει να βρεθεί μέσω του διαλόγου και του σεβασμού της βούλησης των λαών να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ηγεσία και το μέλλον τους, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Αν όχι, τότε η περιοχή και ο κόσμος θα βρίσκονται πάντα σε σύγκρουση» σημειώνει.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy