Άνδρη Θεοδότου: Ψάχνουν μιαν αλήθεια τα παιδιά πέρα από αυτήν που βλέπουμε οι μεγάλοι

Συνέντευξη στον Αντώνη Γεωργίου

Το Θέατρο Αντίλογος παρουσιάζει την παιδική παράσταση Ο Τρομάρας βασισμένη στο διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού, σε διασκευή Άνδρης Θεοδότου και σκηνοθεσία Φώτη Φωτίου. «Είναι ένα έργο υπέρ της διαφορετικότητας», όπως μας αναφέρει και η Άνδρη Θεοδότου η οποία ασχολείται με το παιδικό θέατρο πάνω από δεκαπέντε χρόνια και τονίζει ότι «βασικός κανόνας για το παιδικό θέατρο είναι ότι πρέπει το παιδικό κοινό να αντιμετωπίζεται ως ενήλικο». Ασχολείται και η ίδια με το θέατρο από παιδί, αφού «η υπερκινητικότητά μου σαν παιδί με οδήγησε στο Λαϊκό Θέατρο Αγλαντζιάς, ένα ερασιτεχνικό σχήμα σε ηλικία μόλις 6 ετών».

Ο Τρομάρας παρουσιάζεται: στη Λευκωσία, Flea Theatre στο Καϊμακλί, κάθε Κυριακή μέχρι και τις 29 Οκτωβρίου, στη Λεμεσό, Θέατρο Ένα 5 Νοεμβρίου και στη Λάρνακα Κινηματοθέατρο ΚΑΛΛΙΘΕΑ την Κυριακή 12 Νοεμβρίου. Όλες οι παραστάσεις αρχίζουν στις 11:00.

ΑΝΔΡΗ ΘΕΟΔΟΤΟΥ

  • Ψάχνουν μιαν αλήθεια τα παιδιά πέρα από αυτήν που βλέπουμε οι μεγάλοι
  • Ο Τρομάρας είναι καθαρά ένα έργο για τη διαχείριση του φόβου οποιασδήποτε μορφής

Έγραψε ο Βιζυηνός παιδικά διηγήματα;

Ναι, ο Βιζυηνός έγραψε έξι παιδικά αφηγήματα όπως τα ονομάζει ο ίδιος και Ο Τρομάρας αποτελεί ίσως το πιο γνωστό από αυτά.

Πώς αποφάσισες να διασκευάσεις τον Τρομάρα; Ο Τρομάρας ήταν μια επιθυμία του συζύγου μου Δημήτρη Δεγαΐτη, καθηγητή και σκηνοθέτη του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, που εξέφρασε στο παρελθόν για να δουλέψουμε μαζί. Παρ’ όλα αυτά οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για να ανέβει στην Αθήνα, οπότε όταν μου ζητήθηκε να κάνω μια νέα πρόταση για διασκευή στην ομάδα του «Αντίλογου» το έθεσα ως υποψήφιο. Η πρόταση βρήκε θετική ανταπόκριση.

Ποιος είναι ο Τρομάρας;

Ο Θανάσης είναι ένα ισχνό στο σώμα, αλλά δυνατό στο μυαλό νέο παιδί που τρομάζει με τον παραμικρό θόρυβο. Για αυτό, τα παιδιά της γειτονιάς τού δίνουν το παρόνομα «τρομάρας», όμως διαθέτει και μια εξαιρετικά ωραία φωνή. Ανακαλύπτει σταδιακά ότι η φωνή και το τραγούδι του μετριάζουν τους φόβους. Πιάνει δουλειά λοιπόν σε ένα σιδηρουργείο και εκεί για να ξεπεράσει τους φόβους του αρχίζει να τραγουδά. Η κόρη του νομάρχη ακούγοντας τη φωνή του τον ερωτεύεται παραφορά χωρίς να τον έχει δει πότε και ζητά από τον πατέρα της επίμονα να παντρευτεί τον άγνωστο νέο. Όμως ο νομάρχης για να παντρέψει τη μοναχοκόρη του με τον νεαρό Θανάση του βάζει μια δοκιμασία για να ανακαλύψει πόσο θαρραλέος είναι. Πρέπει ο νέος να συλλάβει ένα φοβερό και αδίστακτο ληστή που κυκλοφορεί ελεύθερος και κλέβει όποιον και ό,τι βρεθεί στο δρόμο του. Θα τα καταφέρει;

Είναι όπως διάβασα ένα έργο για τον εκφοβισμό και τη διαφορετικότητα;

Είναι καθαρά ένα έργο για τη διαχείριση του φόβου οποιασδήποτε μορφής, αλλά δοσμένο μέσα από ένα παραμύθι. Είναι ένα έργο υπέρ της διαφορετικότητας. Ο Βιζυηνός με μαστοριά περισσή εξυμνεί με γλαφυρότητα τις αρετές που διαθέτει ο έφηβος ήρωάς του χωρίς να τον εξιδανικεύει.

Πιστεύει πως το θέατρο μπορεί να βοηθήσει σε τέτοια θέματα και ειδικότερα τα παιδιά;

Οποιαδήποτε μορφή τέχνης μπορεί να γίνει αρχή για την επίλυση τέτοιων θεμάτων και ειδικά στις μέρες μας. Το θέατρο και η μουσική διαθέτουν δεκάδες προγράμματα θεραπευτικών μεθόδων που βοηθούν παιδιά και ενήλικες στην αντιμετώπιση και επίλυση προβλημάτων που έχουν να κάνουν με κάθε μορφή εκφοβισμού.

Τα παιδιά κατακλύζονται καθημερινά με χιλιάδες εικόνες, οπότε κάθε εξυπνακίστικη δηθενιά που ακροβατεί σε θεατρινισμούς τούς είναι άμεσα ορατή και σχεδόν πάντα αδιάφορη. Ψάχνουν μια αλήθεια τα παιδιά πέρα από αυτήν που βλέπουμε οι μεγάλοι, γιατί ακόμα μπορούν να δουν αγνά. Αυτό αποτελεί ζητούμενο στη δουλειά μας

Έχεις διασκευάσει και άλλα έργα, όπως τη Φιλιώ Χαϊδεμένου που θα δούμε ξανά στην Κύπρο σε λίγες μέρες. Πώς προέκυψε αυτό;

Το μικρόβιο της συγγραφής το είχα από πολύ μικρή ηλικία. Στο σχολείο με θυμάμαι να διακρίνομαι αρκετά συχνά σε διαγωνισμούς τέτοιου είδους και ύφους.

Ποια είναι για σένα η καλή θεατρική διασκευή;

Τι πρέπει να προσέχει κάποιος; Κατά την ταπεινή μου άποψη μια καλή θεατρική διασκευή είναι αυτή που σέβεται το πρωτότυπο κείμενο και τη δουλειά που έχει κάνει ο συγγραφέας. Αλλιώς βρες εσύ μια ιδέα και κάνε κάτι εντελώς δικό σου. Άσε τους πειραματισμούς και το πρωτότυπο στην ησυχία του…

Ήσουν Κύπρο πρόσφατα με την παράσταση του Αλαβροστοισειώτη του Παύλου Λιασίδη που είχε ανεβεί και στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πώς ένιωσες συμμετέχοντας στην παράσταση αυτή;

Ήταν η πρώτη φόρα που έπαιξα κείμενο σε κυπριακή διαλεκτό και μάλιστα στην πατρίδα μου μετά το τέλος των σπουδών μου. Ζω και εργάζομαι μόνιμα στην Αθήνα από το 1997. Ομολογώ πως ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά και ειλικρινά δυσκολεύομαι να περιγράψω ακριβώς τι ένιωσα. Πάντως χαίρομαι πολύ που συναντήθηκα με τον Παύλο Λιασίδη και τον Αλαβροστοισειώτη του, όπως και με τους εξαίρετους Κύπριους συναδέλφους μου και βεβαία με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Νίκο Χατζόπουλο.

Ποια η γνώμη σου για τη χρήση της διαλέκτου στη λογοτεχνία και στο θέατρο;

Απαραίτητη όταν απαιτείται, γιατί τείνουμε να ξεχνάμε τις ρίζες μας…

Μπορεί αρκετοί να σε γνώρισαν τελευταία μέσω της τηλεόρασης, αλλά ασχολείσαι χρόνια με το θέατρο, από πότε ακριβώς;

Τα τελευταία… είκοσι χρονιά η μεγάλη μου αγάπη είναι το θέατρο με καθοριστικό σταθμό στην καριέρα μου το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Βέβαια «δραπέτευσα» κατά διαστήματα και στο Εθνικό θέατρο, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στο Ανοιχτό Θέατρο, στο Βασιλάκου, στο Ακροπόλ και σε άλλα. Τώρα αυτό το χειμώνα θα είμαι στο θέατρο Γκλόρια.

Τι είναι για σένα το θέατρο; Πώς και ασχολήθηκες με την υποκριτική;

Η ζωή μου ολόκληρη είναι η οικογένειά μου. Πάνω από οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Το θέατρο έρχεται δεύτερο. Αυτό αποτελεί συνειδητή επιλογή. Η υπερκινητικότητά μου σαν παιδί με οδήγησε στο Λαϊκό Θέατρο Αγλαντζιάς, ένα ερασιτεχνικό σχήμα σε ηλικία μόλις 6 ετών. Αποφοίτησα στα 18 με μοναδικό δάσκαλο τον αγαπημένο μου Ηλία Αλετρά. Του χρωστώ πολλά όπως και στους γονείς μου, Γιαννάκη και Ζωή.

Ασχολήθηκες ιδιαίτερα με το παιδικό θέατρο. Ποια πιστεύεις πως είναι η ιδιαιτερότητα του είδους αυτού; Πώς κερδίζεις τον νεαρό θεατή;

Με το παιδικό θέατρο ασχολούμαι περίπου δεκαπέντε χρονιά. Μαζί με τον Δημήτρη μου και την αγάπη που έχουμε για τα παιδιά δουλέψαμε πολύ σκληρά για να καταφέρουμε να φτιάχνουμε ποιοτικές παραστάσεις. Διασκεύασα κοντά στα δέκα έργα. Τα περισσότερα από αυτά ανέβηκαν στην παιδική σκηνή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Ο Δημήτρης τα σκηνοθετεί και υπάρχει μια σταθερή ομάδα συντελεστών στη μουσική, τα σκηνικά και κοστούμια και την κίνηση. Πιστεύουμε και οι δύο στην ομάδα. Τώρα βασικός κανόνας για το παιδικό θέατρο είναι ότι πρέπει το παιδικό κοινό να αντιμετωπίζεται ως ενήλικο. Τα παιδιά κατακλύζονται καθημερινά με χιλιάδες εικόνες, οπότε κάθε εξυπνακίστικη δηθενιά που ακροβατεί σε θεατρινισμούς τούς είναι άμεσα ορατή και σχεδόν πάντα αδιάφορη. Ψάχνουν μια αλήθεια τα παιδιά πέρα από αυτήν που βλέπουμε οι μεγάλοι, γιατί ακόμα μπορούν να δουν αγνά. Αυτό αποτελεί ζητούμενο στη δουλειά μας. Βρες την αλήθεια στο θέατρο με… λίγα λόγια.

Πώς θα ήθελες να φεύγουν από την παράσταση του Τρομάρα οι θεατές, μικροί και μεγάλοι;

Χαρούμενοι και χαρούμενοι.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy