Ανθρωπε της Αριστεράς, τρέμουν τη φωνή σου

Του Πάμπου Χρυσοστόμου*

Σκορπισμένα τα κομμάτια της κατεχόμενης πόλης και επαρχίας Αμμοχώστου. Με τις αυλές των προσφυγικών σπιτιών να μυρίζουν ακόμα πεισματικά με τη θάλασσα της Καρπασίας, το χώμα της Μεσαριάς και το λεμονανθό του Βαρωσιού. Με τους ανθρώπους της να ζουν και σήμερα, μέσα στους συνοικισμούς, μια δεύτερη προσφυγιά λόγω της οικονομικής κρίσης.

Αλλά και τους περήφανους ανθρώπους της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου -που μετά το 1974 βαφτίσαμε ακρίτες- που σε σύγκριση με την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα της οικονομικής κρίσης. Την κρίση που την πληρώνει καθημερινά ο φτωχός και ο αδύνατος.

Εσύ, χαμηλοσυνταξιούχε, που σου κουτσούρεψαν τη σύνταξη και δεν αρκεί ούτε καν για φάρμακα.

Εσύ, άνεργε, που δεν μπορείς τα προσφέρεις τα στοιχειώδη στην οικογένειά σου.

Εσύ, οικοκυρά, που αντί για καλάθι κρατάς γραμμή στα κοινωνικά παντοπωλεία για γάλα και ψωμί.

Εσύ, φοιτητή, που αναγκάζεσαι μαζί με τις σπουδές να διακόψεις και τα όνειρά σου.

Εσυ, πτυχιούχε, που αναζητάς το μέλλον σου στην ξενιτιά.

Εσυ, μικροϊδιοκτήτη, που βλέπεις την οικογενειακή επιχείρηση να αργοπεθαίνει.

Δικαιολογημένη η οργή. Λανθασμένο όμως το συμπέρασμα. Σε αυτό ποντάρουν Ανθρωπε της Αριστεράς – στην αδράνειά σου.

Εεε όχι, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

Για να καταλάβεις τον φτωχό, τον άνεργο, τον πρόσφυγα πρέπει να έχεις ζήσει την ανεργία και τη φτώχεια, να γνωρίζεις από προσφυγιά και συνοικισμό.

Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά.

Ανθρωπε της Αριστεράς, τρέμουν τη δράση σου. 90 χρόνια πριν φύτεψες ένα σπόρο. Το σπόρο για το δίκιο του φτωχού και του κατατρεγμένου. Αυτός ο σπόρος ποτίστηκε με ιδρώτα, δάκρυ και αίμα και έγινε δέντρο μεγάλο.

Καλά, εσύ δεν έκανες λάθη; Και παραλείψεις υπήρξαν και λάθη έκανες. Αλλο είναι όμως να σπάσεις ένα πιάτο στην προσπάθειά σου να μοιράσεις δίκαια το φαΐ στο τραπέζι. Και άλλο να μαζεύεις όλα τα πιάτα μπροστά σου, όπως επιχειρούν οι κυβερνώντες, για τους λίγους και τους ισχυρούς.

Δεν υπάρχουν χέρια που δουλεύουν σκληρά και δεν κάνουν λάθη. Αίμα όμως στα δικά σου τα χέρια δεν υπήρξε ποτέ. Ρόζοι και γρέζα από το μόχθο και το μεροκάματο ναι, υπάρχουν.

Εσυ Ανθρωπε της Αριστεράς…

Με αυτά τα χέρια έφτιαξες  πολυκατοικίες στην Αμμόχωστο για να στεγάσουν τη φτωχολογιά της πόλης. Με αυτά τα χέρια έκτισες στάδια για να αθλούνται οι προοδευτικοί νέοι που τους έδιωξαν από τα γήπεδα για τις ιδέες τους. Εφτιαξες σχολεία για να μην μένουν αγράμματα τα φτωχόπαιδα. Ιδρυσες Συνεργατισμούς για να μην εκμεταλλεύονται οι μεγαλέμποροι το μόχθο των μικρομεσαίων.

Η Αριστερά της Αμμοχώστου. Του Ττοφαρή και του Μένοικου, της Ελεγκούς και της Αρτεμισίας, του Τσιέττη και του Πουμπουρή, του Λαμπρία και του Νική Γεωργίου, του Αδάμ Αδάμαντος.

Εσένα, Ανθρωπε της Αριστεράς, της πόλης και επαρχίας Αμμοχώστου. Εσένα τρέμουν τη συμμετοχή σου.

Και μετά την προδοσία, την εισβολή και τον ξεριζωμό, παρά την πικρά και τον πόνο δεν τα έβαλες κάτω. Στο συνοικισμό έβαλες πάνω από την προσωπική σου ανάγκη, την ανάγκη του απλού ανθρώπου, του πρόσφυγα, του πολύτεκνου, του φτωχού, του εργάτη. Οργωσες τις συνοικίες. Από πόρτα σε πόρτα. Οχι για να ακουστείς, αλλά για να ακούσεις. Οχι για να πάρεις, αλλά για να δώσεις. Υπηρέτης της ουσίας, όχι της εικόνας. Οχι στο εγώ, αλλά στο εμείς.

Και σήμερα και τώρα, Εσένα Ανθρωπε της Αριστεράς, της πόλης και επαρχίας Αμμοχώστου. Εσένα τρέμουν τη συμμετοχή σου.

Γιατί μόνο με τη συμμέτοχη σου στήνεται πραγματικό ανάχωμα σε αυτά που επιχειρούν. Γιατί μόνο με τη συμμετοχή σου ο άνθρωπος του τόπου μας μπορεί να ελπίζει στο να ξαναγίνει λεύτερος και νοικοκύρης  σε μια επανενωμένη Κύπρο με τους ανθρώπους της αφεντάδες στον τόπο τους.

Εσενα Απλέ, ανώνυμε, αλλά Μεγάλε Ανθρωπε της Αριστεράς με τον ορθό βηματισμό στο σωστό δρόμο της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς. Αυτό τον ορθό βηματισμό και τη δράση σου σύντροφε τρέμουν… Ειδικά τώρα στις δύσκολες εποχές που περνούμε, τα ’χουμε περισσότερο ανάγκη.

* Υποψήφιος βουλευτής Αμμοχώστου ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις