Από τη μια άνθρωποι και από την άλλη περιπαίχτες

Του Τάσου Περδίου

Περί τα μέσα Φεβρουαρίου του 2018 ο Δήμος Λάρνακας ανακοίνωσε ότι την 1η Μαρτίου 2018 θα πραγματοποιούσε πανδημοτική συγκέντρωση με αφορμή τη λήξη, την ίδια μέρα, του διατάγματος τερματισμού χρήσης των εγκαταστάσεων πετρελαιοειδών. Άμεσα η κυβέρνηση απάντησε με επιστολή από το Προεδρικό ότι θα συγκαλείτο σύσκεψη στο Προεδρικό υπό τον Πρόεδρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πανδημοτική της 1ης Μαρτίου να καταλήξει σε απόφαση για ακόμα μια πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση. Η σύσκεψη στο Προεδρικό έγινε στις 3 Απριλίου. Δύο ώρες πριν τη συνάντηση, η κυβέρνηση έστειλε το διαβόητο πλέον Μνημόνιο Συνεργασίας και Συναντίληψης στο Δήμο Λάρνακας για να το μελετήσει μάνι μάνι. Όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η κυβέρνηση έκανε πίσω από την ίδια την πρότασή της.

Στις 3 Μαΐου 2018 ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πραγματοποίησε επίσκεψη στη Λάρνακα για ανασκόπηση έργων. Την ίδια μέρα, μια πετρελαϊκή εταιρεία διευθέτησε τελετή αποσυναρμολόγησης μιας δεξαμενής στη Λάρνακα με καλεσμένο βεβαίως βεβαίως τον Πρόεδρο. Ήταν από εκείνη την τελετή που μεταδόθηκε η θλιβερή εικόνα του Προέδρου της Δημοκρατίας με καπελάκι της πετρελαϊκής εταιρείας να δίνει δήθεν το έναυσμα της κατεδάφισης. Μια καταθλιπτική εικόνα ενός Προέδρου που καταδέχθηκε να άγεται και να φέρεται από τις ανάγκες του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης, κοροϊδεύοντας ασύστολα ολόκληρη πόλη και τους ανθρώπους της με ένα γελοίο σόου. Η δεξαμενή ήταν άδεια για μερικά χρόνια, αλλά συμπτωματικά άρχισε να ξηλώνεται την ίδια μέρα που ο Αναστασιάδης ερχόταν να διαφημίσει τα έργα του στους Λαρνακείς.

Την περασμένη Τετάρτη 20 Ιουνίου, ήταν η μεγάλη κινητοποίηση της Λάρνακας και των Λιβαδιών. Την ίδια μέρα, ω του θαύματος, ο Υπουργός Ενέργειας έσπευδε να εξαγγείλει περιχαρής ότι είχε καταθέσει στο Υπουργικό Συμβούλιο συμφωνία της κυβέρνησης με τις εταιρείες για τη μετακίνηση των εγκαταστάσεων στο Βασιλικό.

Αν όλες αυτές οι σατανικές συμπτώσεις δεν αποδεικνύουν ότι αυτή η κυβέρνηση νοιάζεται πρωτίστως για την εικόνα της, για την επικοινωνία, για τις κάμερες και για τα πρωτοσέλιδα κατά παραγγελία, παρά για την ουσία και τα προβλήματα του τόπου, έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα αντίληψης.

Ίσως όμως, αυτή η ροπή τους στην επιφανειακή, προπαγανδιστική, άνευ ουσίας προσέγγιση των πραγμάτων να είναι το μεγάλο ατού των Λαρνακέων στην υπόθεση των πετρελαιοδεξαμενών. Μην έχετε καμία αμφιβολία. Δεν τους καίγεται καρφί επειδή μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν καθημερινά δίπλα σε μια ωρολογιακή βόμβα. Τους ενδιαφέρει πολύ όμως όταν οι τηλεοράσεις δείχνουν σχεδόν δύο χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά, ακόμα περισσότεροι. Μόνο έτσι θα μας λάβουν υπόψη…