Από το πλεόνασμα του 2007 στο έλλειμμα…

Του Γεώργιου Μακαρίου*

Το 2007 το δημοσιονομικό πλεόνασμα ήταν 3,5% του ΑΕΠ ή περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ. Το πλεόνασμα αυτό όμως ήταν συγκυριακό σε μια εποχή που το κράτος είχε τεράστια έκτακτα έσοδα από τη μεγάλη και απότομη άνοδο του κτηματικού τομέα και τα έσοδα από τη φορολογική αμνηστία. Στατιστικά σας λέμε ότι τα έσοδα από τον κτηματικό τομέα ήταν 800 εκ. ευρώ. Σας ενημερώνουμε ότι διαχρονικά και σε περιόδους ισχυρής ανάπτυξης και όχι κρίσης η κυπριακή οικονομία παρουσίαζε ελλείμματα.

Για οποιονδήποτε έχει έστω και την παραμικρή εξοικείωση με τα αριθμητικά στοιχεία της οικονομίας, το έλλειμμα είναι φανερό από πού προήλθε.

Η ύφεση, ειδικά του κατασκευαστικού τομέα, που έφερε απώλειες εσόδων δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η μείωση της κατανάλωσης, που έφερε μεγάλη απώλεια εσόδων γύρω στο ένα δισεκατομμύριο το χρόνο.

Οι έκτακτες ανάγκες που προέκυψαν από την ανάληψη της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την αγορά νερού ένεκα της ανομβρίας, τα μεγάλα ποσά που δόθηκαν για τις αφαλατώσεις και μεγάλα έργα υποδομής που ήταν προγραμματισμένα και οι αποζημιώσεις γης σε δικαιούχους, η στήριξη της γεωργοκτηνοτροφίας που πλήγηκε από την ανομβρία και η εξόφληση αγροτικών χρεών.

Η ανάγκη στήριξης του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που κινδύνευε να καταρρεύσει.

Η επιδείνωση της κατάστασης της ευρωπαϊκής οικονομίας και ειδικά της Ευρωζώνης, που είχε αρνητικές συνέπειες στην κυπριακή οικονομία.

Η επιδείνωση της κρίσης στην Ελλάδα που συμπαρέσυρε την κυπριακή οικονομία, λόγω της έκθεσης των κυπριακών τραπεζών σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και σε ιδιωτικά δάνεια.

Η έκθεση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα αποτελεί την κύρια και καθοριστική αιτία για τη συνεχή υποβάθμιση της Κύπρου που οδήγησε στο κλείσιμο των αγορών και αποστέρησε στη χώρα τη δυνατότητα για εξωτερικό δανεισμό. Εχουμε κατηγορηθεί επίσης ότι υπήρξε υπερβολή στην κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης Χριστόφια.

Μια ματιά στους αριθμούς δείχνει ότι οι κοινωνικές δαπάνες παρουσίασαν το 2007 πριν αναλάβει η κυβέρνηση Χριστόφια μεγάλη άνοδο της τάξης του 19,1%, ενώ επί διακυβέρνησής μας το 2010 έπεσε στο 6,6%. Οχι μόνο δεν υπήρξε υπερβολή στην κοινωνική πολιτική, αλλά ήταν η πρώτη κυβέρνηση στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία εισήγαγε την αρχή της στόχευσης στις κοινωνικές παροχές, ώστε να τυγχάνουν βοήθειας εκείνοι που χρειάζονταν τη βοήθεια αυτή.

Στόχος μας ήταν η βελτίωση της ποιότητας ζωής των συνταξιούχων μας με αύξηση των χαμηλών συντάξεων με όραμά μας κανένας συνταξιούχος και κανένας Κύπριος να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Την ίδια ώρα καταργήθηκαν προνόμια στη Δημόσια Υπηρεσία όπως η παροχή ανεργιακού επιδόματος για περίοδο έξι μηνών μετά τη συνταξιοδότησή τους και κατάργηση των πολλαπλών συντάξεων.

Εχουμε την ισχυρή άποψη ότι η πολιτική μας για στήριξη της ανάπτυξης, του κοινωνικού κράτους και της εξυγίανσης της οικονομίας, καθώς και η απόρριψη της σκληρής λιτότητας, δικαιώθηκε. Σαν κόμμα, αλλά και η κυβέρνηση Χριστόφια, δώσαμε μάχες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο συμβούλιο και άλλα όργανα της ΕΕ, για να περάσει η ένωση από τις πολιτικές της λιτότητας στην πολιτική της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.

Η πολιτική της λιτότητας που μας επιβάλλει η Ε.Ε. είναι η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ με τον Αβ. Νεοφύτου, που μας κατηγορούν και να μας χλευάζουν ότι λειτουργούσαμε με διαφορετική φιλοσοφία από αυτή που κυριαρχεί στην ΕΕ.

Η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, του κουρέματος, της ισχυρής λιτότητας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, του εξαναγκασμού μετανάστευσης 30,000 νέων μας στο εξωτερικό, της διάλυσης των Κυπριακών Αερογραμμών, του ξεπουλήματος των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών (CYTA, ΑΗΚ, ΑΛΚ), των μισθών της πείνας των 400 και 500 ευρώ, διατυμπανίζει καθημερινά έξοδο από το μηχανισμό στήριξης, ενώ ταυτόχρονα μηχανεύεται τη διάλυση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των μισθών…

*Υποψήφιος βουλευτής ΑΚΕΛ Λεμεσού