Αστικές Χορογραφίες ή Αποσπάσματα Κίνησης στη Λεμεσό

Αστικές Χορογραφίες ή Αποσπάσματα Κίνησης στη Λεμεσό

της Μαρίνας Κασσιανίδου

  1. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους βιώνω τον χώρο, εν μέρει, είναι μέσα από την κίνηση μου σε αυτόν. Όπως οι χορευτές ή οι ηθοποιοί κινούνται πάνω στη σκηνή, με τις κινήσεις τους να υπαγορεύονται από τις διαστάσεις και το σχήμα της εν λόγω σκηνής καθώς και από μια χορογραφία που προσαρμόζεται στο χώρο,1unspecified
  2. έτσι κι εγώ κινούμαι μέσα στην πόλη· η κίνηση μου ένας συμβιβασμός μεταξύ του προορισμού μου—εκεί όπου θέλω να καταλήξω—και του ιστού της πόλης που καθορίζει την πορεία μου μέσα σε αυτήν και τη διαδρομή μου προς τον προορισμό μου.2unspecified
  3. Σαν μέλος μιας ομάδας χορού, συχνά βιώσα κάτι που οι χορογράφοι ονομάζαν «spacing.» Το «spacing» γινόταν όταν φτάναμε στο θέατρο όπου θα παρουσιάζαμε μια παράσταση. Για να κάνουμε «spacing,» όπως έλεγαν, περνούσαμε τα βήματα του χορού  αργά, χωρίς μουσική,3unspecified
  4. δίνοντας προσοχή όχι τόσο στην ποιότητα της κίνησης, αλλά στην τοποθέτηση μας στη σκηνή σε κάθε δεδομένη στιγμή—δηλαδή στην χρήση του χώρου της σκηνής. Η χορογράφος προσάρμοζε τις θέσεις και την κίνηση μας για να βεβαιωθεί ότι θα εξαπλωθούμε σε όλη την σκηνή—ένα είδος μετάφρασης από τη χορογραφία στην οποία εξασκηθήκαμε στον χώρο του στούντιο στη χορογραφία όπως προσαρμοζόταν στον χώρο όπου θα παρουσιαζόταν στο κοινό.4unspecified
  5. Αυτή η προσαρμογή έπρεπε να λάβει υπόψη τυχόν περιορισμούς και εμπόδια. Για παράδειγμα, πολλές φορές ο χώρος στο στούντιο ήταν αρκετά πιο μεγάλος από την σκηνή του εκάστοτε θεάτρου. Έπρεπε λοιπόν να περιορίσουμε τις κινήσεις μας έτσι ώστε να χωρέσουμε.5unspecified
  6. Άλλες φορές, υπήρχαν περιοχές του πατώματος που ήταν ιδιαίτερα γλιστερές, ίσως λόγω υγρασίας, ή καρφιά που εξείχαν από το πάτωμα λόγω κακής κατασκευής. Αναγκαστικά, προσαρμόζαμε την κίνηση μας έτσι ώστε να αποφύγουμε αυτές τις περιοχές όσο το δυνατόν περισσότερο.6unspecified
  7. Μια χορογραφία στην πόλη που εκτελούσα καθημερινά όταν ήμουν μικρή ήταν η διαδρομή απο το εικοστό δημοτικό σχολείο στο σπίτι—μια διαδρομή περίπου δεκαπέντε λεπτών. Το spacingστη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αρκετά απλό—η περισσότερη κίνηση ήταν πάνω σε μια σχεδόν ευθεία γραμμή. Μαζί με τον μικρότερο αδελφό μου ακολουθούσαμε το πεζοδρόμιο από το δημοτικό μέχρι το σπίτι.7unspecified
  8. Σχεδόν. Υπήρχε ένα εμπόδιο. Έπρεπε να διασταυρώσουμε τον δρόμο που πήγαινε από τον κυκλικό κόμβο Αγίας Φύλας προς την Αγία Φύλα. Στεκόμασταν στην άκρη του πεζοδρομίου, βλέπαμε την συνέχεια της διαδρομής μας απέναντι, αλλά αδυνατούσαμε να διασταυρώσουμε.8unspecified
  9. Περιμέναμε την κυρία Χριστίνα, την ιδιοκτήτρια του περιπτέρου απέναντι. Όταν μας έβλεπε να περιμένουμε, διαστάυρωνε αυτή τον δρόμο και μετά διασταυρώναμε μαζί της. Δημιουργούσε τη γέφυρα που χρειαζόμασταν εκείνη τη στιγμή για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το δρομολόγιο μας.9unspecified
  10. Μια άλλη χορογραφία, που εκτελούσα σχεδόν κάθε μεσημέρι λίγα χρόνια αργότερα, ήταν αυτή από το δημοτικό σχολείο στο «Τσινγκόθεο» για προπονήσεις ρυθμικής γυμναστικής. Πάλι κινόμουν σε μια σχεδόν ευθεία γραμμή. Αυτή την φορά η ανάγκη να διασταυρώσω τον παρακαμπτήριο Λεμεσού-Λευκωσίας παρακαμπτόταν από την υπόγεια διάβαση πίσω από το Τσίρειο γυμνάσιο.10unspecified
  11. Περπατούσα μέσα από την αυλή του γυμνασίου και συνέχιζα την διαδρομή μου όλο ευθεία κάτω από την πόλη. Θυμάμαι την διάβαση να είναι αρκετά πλατιά και πάντοτε άδεια. Ορισμένες φορές έτρεχα κατά μήκος της ή εκτελούσα χορευτικά βήματα και άλματα αφού κανείς δεν με έβλεπε.11unspecified
  12. Τα προβλήματα ξεκινούσαν όταν έβρεχε και η διάβαση γέμιζε λάσπες. Την πρώτη φορά βούλιαξα κυριολεκτικά μέσα στις λάσπες μέχρι τους αστραγάλους. Από τότε έμαθα να εκτελώ ένα διαφορετικό είδος κίνησης.12unspecified
  13. Μελετούσα την απόσταση μπροστά μου, εντόπιζα πέτρες, ξύλα, κουτιά χυμών ή άλλα αντικείμενα που εξείχαν πάνω από τις λάσπες και πατούσα προσεκτικά πάνω τους. Προσπαθούσα να δημιουργήσω διαδρομές από την μια πλευρά της διάβασης στην άλλη έτσι ώστε να μπορώ να χρησιμοποιώ τους τοίχους σαν στήριγμα.13unspecified
  14. Η διαδρομή μέσα στη διάβαση μετατρεπόταν σε μια σειρά ακανόνιστων βημάτων—η  χορογραφία της κίνησης Brown των μικροσκοπικών σωματιδίων. Μια ασταθής και φαινομενικά τυχαία κίνηση του σώματος μου σε ένα ρευστό μέσο. Αυτή η κίνηση διέστελλε τον χρόνο—μου έπαιρνε θυμάμαι αρκετή ώρα να περάσω στην άλλη άκρη με τα παπούτσια και τα πόδια μου σχετικά καθαρά.14unspecified
  15. Από το σπίτι όπου μένω σήμερα βλέπω κάτω τον συνοικισμό Καψάλου. Συγκεκριμένα βλέπω σπίτια γνωστών και φίλων τα οποία επισκέπτομαι τακτικά όπως και το κομμωτήριο όπου πάω μια ή δύο φορές τον χρόνο. Είναι ακριβώς απέναντι μου. Η πιο μικρή απόσταση μεταξύ δύο σημείων σχηματίζει μια ευθεία γραμμή.15unspecified
  16. Θεωρητικά, αν μπορούσα να περπατήσω σε μια ευθεία γραμμή από το σπίτι μου προς τα κάτω θα μου έπαιρνε μόνο λίγα λεπτά να φτάσω στον προορισμό μου. Αλλά αυτή η χορογραφία καθίσταται αδύνατη. Θα μπορούσα να την προσαρμόσω. Να περπατήσω μέχρι τον δρόμο που πάει από τον κυκλικό κόμβο προς Αγία Φύλα—εκείνον που διασταύρωνα με τη βοήθεια της κυρίας Χριστίνας πριν χρόνια—16unspecified
  17. να στρίψω αριστερά και να ακολουθήσω το πεζοδρόμιο μέχρι την υπόγεια διάβαση, να περάσω απέναντι, να συνεχίσω ευθεία μέχρι το παλιό κατάστημα του Πισσαρίδη, να περάσω μέσα από τον χώρο στάθμευσης, να συνεχίσω ευθεία μέχρι το τέλος του δρόμου και να στρίψω πρώτα δεξιά και μετά αριστερά.17unspecified
  18. Από εκεί θα μπορώ να δω το σπίτι μου απέναντι, πάνω από τον παρακαμπτήριο. Η δυσωδία στην υπόγεια διάβαση και η θύμηση του βιασμού μιας νεαρής στην άλλη υπόγεια διάβαση—εκείνη πίσω από το γυμνάσιο μέσα από την οποία περνούσα πριν χρόνια—με απωθούν από αυτή τη διαδρομή.18unspecified
  19. Αντ’ αυτού, στρέφομαι, όπως όλοι οι άλλοι, στο αυτοκίνητο για μια διαδρομή λίγων λεπτών. Κατεβαίνω τα σκαλιά μπροστά από το σπίτι μου, κάθομαι σχεδόν ακίνητη μέσα στο αυτοκίνητο μου, και μεταφέρομαι στον προορισμό μου.19unspecified
  20. Η χορογραφία τώρα περιλαμβάνει εμένα και το αυτοκίνητο μου σαν ένα σώμα που κινείται μέσα στην πόλη—ένα cyborg του οποίου τα μέρη αλληλοσυμπληρώνονται. Εγώ οδηγώ το μηχάνημα και αυτό επεκτείνει τις κινήσεις μου, μεταφέροντας με πέρα από τους περιορισμούς και τα εμπόδια που θέτει στο σώμα μου ο ιστός της πόλης.      20unspecified

«Λεμεσός… μετά την ανάπτυξη, τι;»,

Με πολυήμερες επιστημονικές και πολιτιστικές δράσεις στο πλαίσιο του Προγράμματος Ευρωπαϊκές Ημέρες Κληρονομιάς και της Παγκόσμιας Ημέρας Αρχιτεκτονικής και με μοντέλο μελέτης την πόλη της Λεμεσού, τιμήθηκε η Παγκόσμια Μέρα Αρχιτεκτονικής. Συνδιοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Λεμεσός… μετά την ανάπτυξη, τι;», είναι ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κύπρου, ο Δήμος Λεμεσού και το Θέατρο Ριάλτο.

Οι εκδηλώσεις άρχισαν στις 3 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθούν στις 16 του ίδιου μήνα, με επιμέλεια της εικαστικού Μαρίας Λιανού και του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Χριστοφίνη με τη συμβουλευτική καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Χριστάκη Σεργίδη σε θέματα έρευνας και την αρωγή των Πολιτιστικών Υπηρεσιών.

«Η Λεμεσός», όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, «με έντονο το στοιχείο πολυπολιτισμικότητας, αποτελεί μια πόλη-πρότυπο, όπου συγχρωτίζονται όλες σχεδόν οι αρχιτεκτονικές τάσεις, άλλοτε με καθαρό στιλ, ή με αλληλοσυμπληρώσεις και άλλοτε με έντονες αντιθέσεις.» Μετά από μια δυναμική δεκαπενταετία ανάπτυξης και μάλιστα εν μέσω ύφεσης, όπως επισημαίνουν, «καλούμαστε να σκεφτούμε πώς να συνθέσουμε το μέλλον της πόλης και μέσα από τις νέες σύγχρονες επεμβάσεις, η πόλη, ως πολιτισμικός αρχιτεκτονικός φάρος, να εμπνέει τους δημότες της, αλλά και να σαγηνεύει το βλέμμα της Διεθνούς Αρχιτεκτονικής Κοινότητας».

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο Δημαρχείο Λεμεσού διοργανώθηκε παρουσίαση δοκιμίων που αφορούν την αρχιτεκτονική της Λεμεσού, τα οποία προέκυψαν από το εργαστήρι που διοργανώθηκε στα πλαίσια του project και όπου με την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Χριστάκη Σεργίδη διερευνήθηκε η αστική αρχιτεκτονική παρακαταθήκη της Λεμεσού.

Παρουσιαστήκαν δοκίμια των Nάτιας Αναξαγόρου, Πενέλοπε Βάσκες Χατζηλύρα, Γιάννη Κακουλλή, Λούη Κηλώνη, Μαρίνας Κασσιανίδου, Ελενας Πηλλακούρη, Μαρίνου Παναγιώτου, Μανώλη Χατζημανώλη, Φειδία Παυλίδη, Χριστίνας Ποουρκού, Σαββίνας Σιμιλλίδου, Τάσου Στυλιανού, Χριστάκη Σεργίδη, Πέτρου Φιάκκα και Άντριας Χρίστου.

Παράλληλα συνεχίζεται η Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης στις Εργατικές Πολυκατοικίες στην οδό Μισιαούλη και Καβάζογλου και οι αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις που έχουν ως αφετηρία το Θέατρο Ριάλτο (17:00) και κατάληξη τις Εργατικές Πολυκατοικίες. Επόμενες ξεναγήσεις Τετάρτη 12 Οκτωβρίου και Κυριακή 16 Οκτωβρίου.

Από τα δοκίμια που παρουσιαστήκαν δημοσιεύσαμε εδώ το δοκίμιο της Μαρίνας Κασσιανίδου,  εικαστικός, επίκουρη καθηγήτρια, University of Colorado Boulder.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy