Δεν είναι ένα ατυχές σχόλιο, είναι ο νεοφιλελευθερισμός

του Νεοκλή Συλικιώτη*

 

«Στην κρίση του ευρώ, οι βόρειες χώρες της Ευρωζώνης επέδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες σε κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, πιστεύω ότι η αλληλεγγύη είναι εξαιρετικά σημαντική. Όποιος, όμως, τη ζητά, έχει και υποχρεώσεις. Δεν μπορώ να ξοδεύω όλα τα χρήματά μου σε ποτά και γυναίκες και στη συνέχεια να ζητώ τη στήριξή σου. Αυτή η αρχή ισχύει σε προσωπικό, τοπικό, εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

 

Η απαράδεκτη αυτή δήλωση του Γερούν Ντάιζελμπλουμ στην Frankfurter Allgemeine Zeitung αποτελεί πραγματική πρόκληση για τους λαούς και τους εργαζόμενους. Αφενός για τις σεξιστικές και ρατσιστικές της προεκτάσεις. Αφετέρου όμως προκαλεί την υπομονή που δείχνουν οι λαοί στην ΕΕ και οι εργαζόμενοι τους.  Οι λαοί της ευρωπαϊκής περιφέρειας οι οποίοι φτωχοποιούνται από τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας και βλέπουν τα ίδια τα ανθρώπινα τους δικαιώματα να καταπατούνται. Οι εργαζόμενοι του λεγόμενου πυρήνα του ευρώ, οι οποίοι βλέπουν τους μισθούς και τα δικαιώματα τους να είναι παγωμένα τα τελευταία 15 χρόνια, ενώ τα κέρδη των πολυεθνικών στις χώρες τους να πολλαπλασιάζονται. ‘Ολα στο βωμό της δήθεν ανταγωνιστικότητας, λες και είναι οι εργαζόμενοι που ανταγωνίζονται μεταξύ τους και όχι οι επιχειρήσεις.

 

Οι πολιτικές λιτότητας και μνημονίων έχουν δείξει την πραγματική φύση αυτού του συστήματος εκμετάλλευσης. Οι λαοί οδηγούνται στη φτωχοποίηση, διαλύεται το κοινωνικό κράτος και τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα δέχονται ανελέητη επίθεση. Το χρέος επιβάλλεται στους λαούς ως μέσο εξάρτησης, την ίδια ώρα που ευλογείται το τραπεζιτικό και πολυεθνικό κεφάλαιο. Στην ΕΕ το ευρώ και η Οικονομική και Νομισματική Ένωση αποτελούν ακριβώς τα εργαλεία εμβάθυνσης και θεσμοθέτησης αυτών των πολιτικών, χρησιμοποιώντας την οικονομική κρίση ως άλλοθι. Στα πλαίσια της ΟΝΕ η δημιουργία της λεγόμενης δημοσιονομικής Ένωσης, και της  τραπεζικής Ένωσης συνεχίζουν τις πρακτικές κερδοσκοπίας εις βάρος των λαών, και μετά τους καλούν να πληρώσουν τις ζημιές. Για παράδειγμα, στα πλαίσια της τραπεζικής ένωσης, στήθηκε κοινό ταμείο διάσωσης των τραπεζών, το οποίο ωφείλουν να χρηματοδοτήσουν οι ίδιες. Όμως με τα 55 δισ που προνοεί, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κατάρρευση μιας από τις μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες. Τις γνωστές “too big to fail”. Την ίδια ώρα, προωθείται υπερυπουργός οικονομικών για την Ευρωζώνη, στο πρόσωπο του οποίου θα συγκεντρωθούν ακόμα περισσότερες εξουσίες στις Βρυξέλλες εις βάρος των κυρίαρχων δικαιωμάτων των κρατών να καθορίζουν την δική τους οικονομική πολιτική.

 

Στην Κύπρο παρόλο το success story που διακηρύσσει συνεχώς η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ και τον τερματισμό του μνημονίου, οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που ακολούθησαν έφεραν τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά ψηλά επίπεδα (14,3%) με 32,8% των νέων να είναι άνεργοι οδηγώντας τους στην αναγκαστική μετανάστευση. Οι μισθοί των εργαζομένων μειώνονται συνεχώς και η φτώχεια τους αυξήθηκε. Η γενική εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί κατά 5% από το 2008. Την ίδια ώρα οι αναπτυξιακές προοπτικές παραμένουν μειωμένες. Ο τομέας της υγείας χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα που περιορίζει την πρόσβαση σε κατάλληλη και αποτελεσματική περίθαλψη. Τέλος, ο λαός επωμίζεται περισσότερα χρέη μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις ενώ παράλληλα χάνει και το κράτος σοβαρές πηγές εσόδων. Το σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Λεμεσού αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.

 

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές σκληρής λιτότητας και μνημονίων είναι λοιπόν συστατικό της ίδιας της δομής της ευρωζώνης. Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ δεν έκανε απλώς ένα ατυχές, σεξιστικό, ρατσιστικό σχόλιο. Μίλησε σαν εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού και της κεφαλαιοκρατίας. Γι’ αυτό και ως ΕΕΑ/ΒΠΑ ενώσαμε τη φωνή μας με όσους ζητούν την παραίτηση του.  Φυσικά αυτό δεν αποτελεί λύση. Για να αντιμετωπιστούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και μνημονίων χρειάζεται μια δυνατή αριστερά, μαζί με μαζικά συνδικάτα και κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίοι θα ανατρέψουν αυτή την αντιδημοκρατική, αντιλαϊκή δομή. Δεν υπάρχουν απλές λύσεις. Χρειάζεται συνεχής πάλη και αναζήτηση εκείνων των λύσεων που θα διασφαλίσουν τα δικαιώματα των λαών, την κοινωνική τους ευημερία, την ειρήνη και την πραγματική αλληλεγγύη. Όχι αυτή του Ντάιζελμπλουμ.

*Eυρωβουλευτή ΑΚΕΛ, Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς