«Δεσποινίς Τζούλια» του Α. Στρίντμπεργκ στον Πολυχώρο ΕΣΤΙΑ

«Δεσποινίς Τζούλια» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ στον Πολυχώρο ΕΣΤΙΑ.

Σκηνοθεσία:Άγις Παίκος. Διανομή: Ελεωνόρα Σερένα (Δεσποινίς Τζούλια), Γιώργος Χατζηκυριάκος (Ζαν), Φάνη Πέτσα (Κριστίν). Πρεμιέρα 8 Απριλίου. Τακτικές παραστάσεις: Τετάρτη,Παρασκευή στις 20.00.

Θεατρικός Πολυχώρος ΕΣΤΙΑ (Ολυμπίας 7, Λυκαβητός 1040). Τηλέφωνο κρατήσεων: 97 790533

Η “Δεσποινίς Τζούλια” συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σπουδαιότερα έργα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ. Προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο όταν πρωτοπαρουσιάστηκε επί σκηνής το 1888.

Αν και μικρότερο σε έκταση θεωρείται ίσως το πιο αξιοσημείωτο από τα δράματα του Στρίντμπεργκ γιατί πέρα από τη θεματική του (η διαμάχη των δύο φύλων για κυριαρχία, η οποία εντείνεται μέσα από τη σύγκρουση δύο αντίθετων κοινωνικών τάξεων) ενυπάρχει και η απόπειρα αναδιαμόρφωσης, από μέρους του δραματουργού,της θεατρικής γραφής -όπως βέβαια γινόταν αντιληπτή μέχρι τότε.

Ο Στρίντμπεργκ συμπυκνώνει τη δράση και την εξέλιξή της σε μία μόνο πράξη -διατηρώντας έτσι την ενότητα χώρου και χρόνου- και εστιάζει όχι μόνο στην πάλη των δύο φύλων αλλά και στη σύγκρουση δύο κοινωνικών τάξεων: της άρχουσας/αριστοκρατικής,η οποία παρουσιάζεται ως σαθρή και καταρρέουσα (η οποία εκπροσωπείται από την Τζούλια)και της εργατικής/λαικής , η οποία παρουσιάζεται ως ανερχόμενη αλλά αδίστακτη (εκπροσωπείται από τον Ζαν αλλά και από την Κριστίν).

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην κουζίνα ενός εξοχικού σπιτιού όπου εμφανίζονται μόνο τρία πρόσωπα,εκ πρώτης όψεως παγιδευμένα σε ένα ερωτικό τρίγωνο: η Δεσποινίς Τζούλια,κόρη του πλούσιου ιδιοκτήτη του σπιτιού,ο Ζαν,προσωπικός υπηρέτης του πατέρα της Τζούλια, και η υπηρέτρια Κριστίν, αραβωνιαστικιά του Ζαν, μια γυναίκα με ακλόνητη θρησκευτική πίστη αλλά και απόλυτη πίστη στο ταξικό σύστημα.

Αφού έχει χωρίσει με τον αρραβωνιαστικό της, η Τζούλια αρχίζει να προκαλεί τον Ζαν σε ένα επικίνδυνο ερωτικό φλερτ. Ο Ζαν εμφανίζεται αρχικά ταπεινός και προσπαθεί να την αποτρέψει. Αργότερα όμως, όταν διαφαίνεται ότι πίσω από το αυταρχικό προσωπείο της Τζούλια κρύβονται η δυστυχία και η αδυναμία, σπεύδει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση όπως αυτή έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Αναπόφευκτα,παρασύρονται και οι δύο σε ένα ατέρμονο ψυχολογικό σαδομαζοχιστικό παιγνίδι επιβολής εξουσίας το οποίο θα τους οδηγήσει σε ένα τραγικό αδιέξοδο.

Όπως έγραψε σ’ ένα θεατρικό του σημείωμα ο Άγγελος Τερζάκης : “Η γυναίκα θ’ ασκήσει πάνω στη ζωή του Στρίντμπεργκ μια αλλόκοτη και αντιφατική έλξη… Έχει συνειδητοποιήσει όσο κανένας άλλος το δραματικό, το σχεδόν μοιραίο βάρος του θηλυκού στοιχείου μέσα στη ζωή… Έβλεπε στην πάλη άντρα – γυναίκας μια στοιχειακή αναμέτρηση, που παίρνει διαστάσεις φυσικού νόμου”.

Το περίφημο ζευγάρι Τζούλια-Ζαν ερμηνεύουν οι Ελεωνόρα Σερένα και Γιώργος Χατζηκυριάκος ενώ την αινιγματική Κριστίν υποδύεται η Φάνη Πέτσα.

Ας σημειωθεί ότι και οι δύο νεαρές ηθοποιοί απέσπασαν εξαιρετικές κριτικές για τις ερμηνείες τους στην προηγούμενη παραγωγή του Πολυχώρου ΕΣΤΙΑ με τίτλο «Η Αγνή του Θεού».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ (1849-1912) Πολυγραφότατος Σουηδός συγγραφέας και δραματουργός, πατέρας -κατά τον Ο Νήλ- του σύγχρονου θεάτρου. Δεινός ερμηνευτής της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, περνάει με θαυμαστή ευχέρεια από τον πιό σκληρό νατουραλισμό στόν πλέον αέρινο συμβολισμό. Καταγγέλλει τον θρίαμβο της βίας στις διαπροσωπικές σχέσεις και την αδυναμία επικοινωνίας του ενός με τον άλλο, όσο και του ενός με τους πολλούς, έχοντας ο ίδιος φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας ύστερα από τις οδυνηρές αποτυχίες των τριών γάμων του.

Η τελευταία δημιουργική του περίοδος φωτίζεται από ένα διαυγές ουμανιστικό φως χάρη στο Intima Teatern (1907), ένα μικρό θέατρο το οποίο ο ίδιος ο Στρίντμπεργκ δημιουργεί και διευθύνει για να παρουσιάσει εκεί την “Καταιγίδα”, τον “Πελεκάνο”, τη “Σονάτα των φαντασμάτων”, έργα δωματίου διαποτισμένα με σκληρότητα και απόγνωση. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μοναξιά του, μετά τους τρεις αποτυχημένους γάμους του, γίνεται μαρτυρική. Συνδέεται με τη νεαρή ηθοποιό Φάνυ Φάλκνερ, γνωρίζοντας επιτέλους κοντά της μια ήρεμη κι ευτυχισμένη ζωή. Το 1912, στα 63 χρόνια του, πεθαίνει στη Στοκχόλμη από καρκίνο του στομάχου.