Διαχρονικές θέσεις: η μόνη οδός για λύση

Του Γεώργιου Μακαρίου*

Ως πολιτικός έχω πάρει ξεκάθαρη θέση έναντι του λαού και επιδιώκω μια λύση που θα αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λύση που θα βασίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου, στο διεθνές δίκαιο και τις αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει τα όποια εγγυητικά ή δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις. Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών, μιας λύσης που θα δίδει το δικαίωμα σε όλους τους κατοίκους της πατρίδας μας να ζουν αρμονικά και με ασφάλεια, μιας λύσης που θα αφήνει μακριά ξένα συμφέροντα.

Αυτές είναι και οι διαχρονικές θέσεις του ΑΚΕΛ και αποτελούν την μόνη οδό για επίλυση του Κυπριακού.

Απαντώ σε αυτούς που έχουν επιφυλάξεις κατά πόσο με μια λύση ομοσπονδίας καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Το θέμα της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα από τη λύση είναι το πιο εύκολο και το πιο λυμένο από όλα. Το υφιστάμενο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλάζει πολιτειακή δομή, τίποτε άλλο. Η αλλαγή πολιτειακής δομής (π.χ. από ενιαίο σε ομόσπονδο κράτος) ή πολιτεύματος (π.χ. από μοναρχία σε κοινοβουλευτική δημοκρατία ή σε Προεδρική Δημοκρατία κ.λ.π.) δεν συνιστά κατάργηση ή ίδρυση νέου κράτους.

Η συνέχεια ενός κράτους δεν διασφαλίζεται με φραστικές διακηρύξεις αλλά με συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου σύμφωνα και με γνωμοδοτήσεις επιφανών καθηγητών διεθνούς δικαίου που έχει στα χέρια της η Κυπριακή Δημοκρατία, βασικά διασφαλίζεται με τη συνέχεια της συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς και τη συνέχεια των διεθνών συμφωνιών του κράτους. Ο τρόπος της δημιουργίας ομοσπονδιακής δομής έχει σημασία για σκοπούς μελλοντικής απόσχισης και πιθανής αναγνώρισης χωριστών κρατών. Στην περίπτωσή μας υπάρχουν συγκλίσεις για όλα τα πιο πάνω που θα απαγορεύεται ρητά η απόσχιση. Η ομοσπονδιακή Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσει να είναι μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους μετέχει και όλες οι συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας θα συνεχίσουν να ισχύουν, περιλαμβανομένης της συνθήκης εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960.

Το θέμα είναι πώς θα δημιουργηθεί ένα κυπροκεντρικό σύστημα σε θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής του «ΝΕΟΥ» κράτους με τους μηχανισμούς που θα διαμορφώνουν και να ασκούν την πολιτική του στην ασφάλεια και στην εξωτερική πολιτική και αυτό είναι αυτονόητο ότι σε μια ομόσπονδη Κύπρο οι υπηρεσίες αυτές θα είναι κοινές και θα συνδιαμορφώνονται και συναποφασίζονται από τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Συνεπώς οι υφιστάμενες δομές, η οργάνωση, η στελέχωση και η διαδικασία λήψης αποφάσεων στα κρατικά όργανα που ασχολούνται με τα θέματα ασφάλειας και εξωτερικών υποθέσεων θα αναδιαμορφωθούν και αναδιαρθρωθούν για να αντικατοπτρίζουν τα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν.

Αρκετοί θα διερωτηθούν αν η Τουρκία θα ασκεί επιρροή στην Κύπρο μέσω της τουρκοκυπριακής κοινότητας, δεδομένης της στρατηγικής της και των επιδιώξεών της στην Κύπρο, που θα περιορίζει τις δυνατότητές της να ασκεί ελεύθερα την πολιτική ασφάλειας και την εξωτερική της πολιτική. Η απάντησή μου είναι ότι το νέο ομόσπονδο κράτος θα πρέπει να προβεί σε τέτοιες ρυθμίσεις που να κατανοεί μεν και να λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα τόσο της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας αλλά να μην καθίσταται και υποχείριο εξωκυπριακών παραγόντων και προστριβών μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και δεν θα πρέπει να κινδυνεύει να παραλύσουν οι σχετικές με τα θέματα αυτά πολιτικές του.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κυπροκεντρικό σύστημα σε θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής που να εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των Κυπρίων.

* Υποψήφιος βουλευτής Λεμεσού ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις