Διχοτόμηση ή τι Νίκος, τι Νικόλας

Του

Θεοχάρη Μασούρα*

 

Μεγάλο μέρος της κυπριακής κοινωνίας έχει την ψευδαίσθηση ότι η έννοια της διχοτόμησης σημαίνει απλώς τον εδαφικό διαχωρισμό της Κύπρου. Γι’ αυτό ακούς πολλούς εραστές της διχοτόμησης να μιλούν για βελούδινο (συναινετικό) διαζύγιο, να αναφέρονται στο «τζιείνοι ποτζιεί τζιαι μεις ποδά» ή να θεωρούν πως είναι καλύτερα να χτιστεί ένα θεόρατο τείχος ανάμεσα στους Ε/κ και Τ/κ. Μέχρι και για κλείσιμο των οδοφραγμάτων μιλούν κάποιοι!

Ο Νίκος Αναστασιάδης, που φιγουράρει να σέρνει την κούρσα των προεδρικών, δεν εκμεταλλεύτηκε το σωσίβιο που του πρόσφερε με το τελευταίο του έγγραφο ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στο Κραν Μοντανά. Η στάση του στο Κραν Μοντανά ουσιαστικά δε διαφέρει από την αντιομοσπονδιακή και διχοτομική αντίληψη του Νικόλα Παπαδόπουλου. Επομένως τι Νίκος, τι Νικόλας, τι Γιώργος. Ο Νίκος από τη μια είναι αναποφάσιστος, ο Νικόλας είναι ο αππωμένος γόνος μιας πλούσιας οικογένειας και ο Γιώργος, από την άλλη, είναι ο αγνώμων προς το κόμμα που τον ευεργέτησε! Να φοβάσαι, λοιπόν, ψηφοφόρε και τους τρεις αυτούς τύπους πολιτικών: τον αναποφάσιστο, τον αππωμένο και τον αγνώμονα. Κάποιος μπορεί να πει ότι ισοπεδώνω τα πράγματα και ότι αδικώ τον Αναστασιάδη. Ποιες όμως αποφάσεις έλαβε ο Νίκος Αναστασιάδης, είτε στο Κυπριακό, είτε στον κοινωνικό, είτε στον οικονομικό τομέα, ώστε ο Κύπριος ψηφοφόρος να τον επιβραβεύσει με μια δεύτερη πενταετία, στα 72 του μάλιστα χρόνια; Κάποιοι ίσως αντιτείνουν πως για τη θαρραλέα στάση που τήρησε το 2004 έναντι του διχοτομικού Σχεδίου Ανάν τού αξίζει μια δεύτερη πενταετία! Η στάση του όντως αυτή δεν δικαιώθηκε, αφού, σύμφωνα με τον ίδιο, πέτυχε βελτίωση του σχεδίου στις συνομιλίες με τον κ. Ακιντζί. Άρα, από το 2004 έδειξε την έλλειψη διορατικότητας και η απόφασή του ήταν αποτέλεσμα αυθορμητισμού.

Πρέπει όμως να ειπωθεί πως η αναποφασιστικότητα Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά έδειξε πως προτεραιότητά του είναι το κομματικό συμφέρον (συσπείρωση ΔΗΣΥ) και όχι η επανένωση της πατρίδας. Θα αδικούσαμε τον απερχόμενο Πρόεδρο, αν λέγαμε πως έπαψε πλέον να αντιμετωπίζει το Κυπριακό στη βάση των γεωπολιτικών δεδομένων, συμφερόντων και του γεωγραφικού περίγυρου; Πρέπει οι νεοέλληνες να γνωρίζουν πως την εισβολή του 1974 την έκανε ο καθηγητής Ετζεβίτ, σοσιαλιστής, ελληνολάτρης, ποιητής και αιγαιοπελαγίτης (θεωρούσε το Αιγαίο ως γέφυρα ειρήνης Ελλάδας –Τουρκίας). Ας μην ανακατεύουμε την πολιτική με τα πρόσωπα και με τον σουλτάνο Ερντογάν όπως κάνουν πολλοί συναγερμικοί. Η πολιτική είναι θέμα γεωπολιτικών συμφερόντων και εκμετάλλευσης των συγκυριών, φίλοι του ΔΗΣΥ. Ο απερχόμενος Πρόεδρος, τέλος, ό,τι είχε να προσφέρει το πρόσφερε. Από τούδε και στο εξής ζημιώνει τον εαυτόν του και την Κύπρο. Η φράση που εκστόμισε, ότι είναι η μεγαλύτερη π@ της πολιτικής και η μεγαλύτερη π@, δεν περιποιεί τιμή σε κανένα.

Κάθε εποχή, κύριε Πρόεδρε, είχε και έχει ανάγκη το επιχείρημα, τη λογική, την κριτική σκέψη, την επιστημοσύνη και την αποφασιστικότητα. Η εποχή των δήθεν χαρισματικών ηγετών, που μιλούν είτε με το συναίσθημα, είτε με την ισχύ που τους δίνει το χρήμα της μαμάς, έχει παρέλθει. Χρειαζόμαστε λοιπόν νέο ηγέτη, που να ατενίζει το παρόν με τα μάτια του μέλλοντος, να είναι αυτόφωτος, αυτοδημιούργητος και ειλικρινής! Αυτός ο ηγέτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας και να διεκδικεί την ψήφο του κυπριακού λαού για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ονομάζεται Σταύρος, φέρει το επώνυμο Μαλάς και υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από το ΑΚΕΛ. Ας του δώσουμε την ευκαιρία! Οι καιροί ου μενετοί!

*  Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης