Ούτε λίγο ούτε πολύ, ως εγκληματική χαρακτήρισε ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης την οποιαδήποτε αμφισβήτηση της δικαιοσύνης σε δηλώσεις του στο ΡΙΚ την εβδομάδα που μας πέρασε. Κληθείς μάλιστα να σχολιάσει τις επικρίσεις που δέχθηκε από το ΑΚΕΛ με αφορμή την υπόθεση της Δρομολαξιάς ανέφερε ότι «η Νομική Υπηρεσία θα είναι αμείλικτη σε οποιαδήποτε απόπειρα πολιτικοποίησης νομικών υποθέσεων».
Την ίδια ώρα ο Γενικός Εισαγγελέας, ο οποίος ορθώς παθαίνει αναφυλαξία στην «πολιτικοποίηση νομικών υποθέσεων» έχει ως βοηθό ένα κατεξοχήν πολιτικό και κομματικό πρόσωπο χωρίς να επιδεικνύει την ίδια προφανώς ευαισθησία. Ενα Βοηθό, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2013 πανηγύριζε με τον κύριο Αναστασιάδη στις εξέδρες των σταδίων. Ο οποίος μετά από μια δεκαετία κομματικού πήγαινε-έλα κι εκεί που κινδύνευε να μείνει μαζί με το κόμμα του στα αζήτητα της πολιτικής ζωής του τόπου βρέθηκε ξαφνικά ως ο κατεξοχήν υπερασπιστής της ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Αυτή λοιπόν τη δικαιοσύνη που δεν νοείται να την αμφισβητεί κανείς, την κρίνει και την αμφισβητεί η ίδια η δικαιοσύνη. Διότι αν η δικαιοσύνη ήταν αλάθητη, δεν θα υπήρχε η διαδικασία της έφεσης, της προσφυγής στο Ανώτατο, ακόμα και στο ΕΔΑΔ. Διαφορετικά δεν θα κατέρρεαν ολόκληρες υποθέσεις. Οταν ο κύριος Πικής υπό το μανδύα του πλέον καταξιωμένου δικαστικού κατέληγε σε ένα πόρισμα-παρωδία το οποίο αμφισβήτησε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που τον διόρισε δεν ήταν αμφισβήτηση της δικαιοσύνης; Εκτός κι αν οι δικαστές διακρίνονται σε δίκαιους και δικαιότερους.
Αυτή λοιπόν η δικαιοσύνη έχει βρει πλέον στην Κύπρο τον εύκολο δρόμου του μάρτυρα κατηγορίας αντιστρέφοντας κάθε έννοια λογικής. Μια δικαιοσύνη που αντί να βγάλει ως μάρτυρα κατηγορίας το βαποράκι για να τσακώσει τον έμπορο των ναρκωτικών βγάζει ως μάρτυρα κατηγορίας τον έμπορο των ναρκωτικών υποδεικνύοντάς του ποιον να υποδείξει ως χρήστη. Μια δικαιοσύνη που αγνοεί μαρτυρίες, ηχογραφημένες συνομιλίες και συναλλαγές θεωρώντας ως τον πλέον αξιόπιστο μάρτυρα τον εγκέφαλο χαρίζοντας ταυτόχρονα σε αυτόν και τους συνεργούς του μερικά μύρια. Μια δικαιοσύνη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του συστήματος.
Η δικαιοσύνη και η απονομή της, η δικαστική εξουσία και το όλο σύστημα έχουν όνομα και επώνυμο. Αποτελούνται από ανθρώπους και στηρίζονται προφανώς σε ανθρώπινους νόμους και φυσικά στην ανθρώπινη κρίση. Αρα και στην ανθρώπινη αμφισβήτηση. Ο σεβασμός στους θεσμούς είναι αυτονόητος. Οχι όμως και η αποδοχή των αποφάσεών τους.
Υστερόγραφο Σύντροφε, ο Ισοκράτης είχε πει να μην ζηλεύουμε εκείνους που κερδίζουν με αδικίες, αλλά να τιμούμε εκείνους που ζώντας με δικαιοσύνη στο τέλος ζημιώθηκαν. Εμείς αυτό θα πράξουμε και οφείλουμε να βρούμε τους τρόπους για να λάμψει η αλήθεια. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα πούμε πλέον και «εν οίκω».
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
