Δημόσια Υγεία: Αναζητείται όραμα!!!

Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Ο κυπριακός λαός ζει και βιώνει την περίοδο αυτή μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση. Οι μνημονιακές πολιτικές έχουν φέρει την κοινωνία και ευρύτερα το δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα στα όριά του. Κύριο χαρακτηριστικό είναι η συρρίκνωση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Πλείστες φορές παρατηρείται και εικόνα κατάρρευσης. Ενας τομέας που βρίσκεται μετέωρος και σε συνθήκες κατάρρευσης είναι η Δημόσια Υγεία, τα νοσοκομεία μας.

Είχαμε την ευκαιρία πρόσφατα, ως αντιπροσωπεία του ΑΚΕΛ Λεμεσού, να συναντηθούμε τόσο με τη διεύθυνση του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού όσο και με το Νοσοκομείο Κυπερούντας. Ενημερωθήκαμε σε έκταση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Πώς λειτουργούν και σε ποιες συνθήκες τα νοσοκομεία μας.
Δυστυχώς τα προβλήματα είναι πολλά και καθημερινά. Καμιά ανταπόκριση, κανένα ενδιαφέρον, όραμα μηδέν!

Καθημερινά αποχωρεί ιατρικό προσωπικό. Πολλές κλινικές λειτουργούν στα όριά τους. Ο κόσμος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Οι ασθενείς εξαναγκάζονται σε ουρές αναμονής που φτάνουν κάποτε και σε μήνες.

Η δέσμευση της Πολιτείας για δημιουργία στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού ακτινοθεραπευτικού και καρδιοχειρουργικού τμήματος παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.

Αρχισαν πλέον να λείπουν φάρμακα, να εξαντλούνται αναλώσιμα. Οι δυσλειτουργίες να γίνονται καθημερινό φαινόμενο, η κατάρρευση να βρίσκεται προ των πυλών.
Παρόμοια προβλήματα και δυσλειτουργίες παρατηρούνται και στο Νοσοκομείο Κυπερούντας, όπου η πραγματικότητα γίνεται καθημερινά και πιο αρνητική.

Είναι αλήθεια ότι μοναδική αναλαμπή ελπίδας και αισιοδοξίας αποτελεί η υπερπροσπάθεια, η ευαισθησία και ο ζήλος που καταβάλλουν το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό. Μέσα από αντιξοότητες και προβλήματα καλούνται να παραγάγουν έργο και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας και η κυβέρνηση περιορίζονται σε επαγγελίες και διακηρύξεις. Εναποθέτουν τα πάντα στην αυτονόμηση και το ΓεΣΥ.
Ποιο ΓεΣΥ και ποια αυτονόμηση μπορεί να γίνει πραγματικότητα όταν αύριο σε παγκύπριο επίπεδο τα πάντα θα καταρρεύσουν; Οταν η Δημόσια Υγεία «φουντάρει» και με δυσκολία θα παραμείνει έστω κάποιος τομέας της Υγείας όρθιος; Οταν δεν θα υπάρχει το ιατρικό και επιστημονικό δυναμικό που να στελεχώνει την ικανότητα και επάρκεια των νοσοκομείων μας;

Μπροστά στην ολοένα και πιο δύσκολη κατάσταση χρειάζεται μια ολοκληρωμένη πολιτική, βάθους και μακράς πνοής, που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα της Υγείας και θα γίνει ελπίδα και προοπτική.

Πρωτίστως χρειάζονται αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Είναι αδιανόητο να μην λύνεται το σύστημα Υγείας, που αποτελεί ίσως το πολυτιμότερο αγαθό και να κυριαρχεί η σιωπή!

Το ΑΚΕΛ, μπροστά σ’ αυτές τις κρίσιμες καταστάσεις, αποτελεί την ελπίδα, το μοναδικό αποκούμπι του λαού μας. Με θέσεις και ολοκληρωμένες προτάσεις στηρίζει τη Δημόσια Υγεία και ευρύτερα το κοινωνικό κράτος. Να επιδιωχθούν συμμαχίες ώστε να μπει φραγμός στον κατήφορο. Να καταθέσουμε το δικό μας όραμα που να τεκμηριώνεται οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, που να γεννά ελπίδα και προσδοκίες στο λαό μας.

*Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού