Ένα ψηφιδωτό ελπίδας για ειρηνική συνύπαρξη

Μαθητές και δάσκαλοι από 24 σχολεία δημιούργησαν ένα μοναδικό έργο τέχνης στην Πλατεία Ειρήνης στη Λεμεσό, εκεί που κτυπά η καρδιά της ελληνοτουρκικής φιλίας

Για πολλές δεκαετίες αποτελούσε κομβικό σημείο επαφής και συναναστροφής των δύο βασικών κοινοτήτων της Λεμεσού. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με όσα τους χώριζαν και όλα εκείνα που τους ένωναν, διασταυρώνονταν σ΄ αυτή τη γωνιά της πόλης τους, όπου έκαναν τα διάφορα νταλαβέρια τους κι άλλοτε πάλι τραβούσαν άλλοι για τον Αϊ-Αντώνη κι άλλοι για το τζαμί Τζετίτ…
Μετά τον βίαιο ξεριζωμό, παρά τις αλλαγές και τις αναπτύξεις που δέχτηκε η πόλη, η περιοχή αυτή διατηρεί το συμβολικό χαρακτήρα της και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Δήμος Λεμεσού σχεδίασε και προωθεί την κατασκευή ψηφιδωτού σε αυτό το κομβικό σημείο, την Πλατεία Ειρήνης, με κυρίαρχα πολιτισμικά στοιχεία τον μιναρέ του τζαμιού και το καμπαναριό της γειτονικής εκκλησιάς.
Αυτό ακριβώς το σημείο επιλέγηκε και ενέπνευσε δασκάλους και μικρούς μαθητές, δημιουργούς του υπέροχου ψηφιδωτού που εδώ και λίγες μέρες κοσμεί την περιοχή, δυναμώνοντας μέσα από τα χρώματα, τα σχέδια και κυρίως τα μηνύματά του τον πόθο και την ελπίδα για ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο και ειρηνικό αύριο για όλους τους Κυπρίους, με τις όποιες πολιτιστικές, θρησκευτικές και άλλες διαφορές τους.

Πρωτοβουλία από την πολιτιστική επιτροπή ΠΟΕΔ
Η δημιουργία του ψηφιδωτού, εκεί στην νότια άκρη του πάρκου Γαρύλλη, στη συμβολή του με τις οδούς Αγκύρας και Φεϊζί Πασά, αποτελεί αναμφίβολα έργο ζωής για όσους συνέβαλαν στην κατασκευή του και συνιστά μια σημαντική προσφορά προς την πόλη.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την Πολιτιστική Επιτροπή της ΠΟΕΔ η οποία, πέραν από τα συνδικαλιστικά της ενδιαφέροντα και δραστηριότητες, τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει σημαντική δράση και στον τομέα της διοργάνωσης εκδηλώσεων και δράσεων πολιτιστικού περιεχομένου.
Μιλώντας στη «Χαραυγή» για την ανάληψη και την εξέλιξη αυτής της πρωτοβουλίας, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ Λεμεσού, Μαρίνος Καραγιώργης, επισημαίνει ότι στην υλοποίηση του έργου ήταν σημαντική η εξασφάλιση της συνεργασίας του Επαρχιακού Γραφείου Λεμεσού του Υπουργείου Παιδείας, της ψηφιδογράφου Σούλας Χρίστου και βέβαια του Δήμου Λεμεσού, ο οποίος υπέδειξε κάποιους προσφερόμενους χώρους όπου θα μπορούσε να στηθεί το ψηφιδωτό.

Όπως εξηγεί, επιλέγηκε το συγκεκριμένο σημείο, το οποίο, εκτός των άλλων, έχει και ένα ξεχωριστό συμβολισμό, καθώς εκεί αντικρίζονται το μουσουλμανικό τέμενος και η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Μια περιοχή όπου άλλοτε κτυπούσε η καρδιά της τουρκοκυπριακής κοινότητας της Λεμεσού, η οποία για πολλές δεκαετίες συνυπήρχε και συνεργαζόταν αρμονικά με τους Ελληνοκυπρίους.

Η σχετική εγκύκλιος, που στάλθηκε σε όλα τα δημόσια δημοτικά και νηπιαγωγεία της πόλης, βρήκε ανταπόκριση, αναφέρει ο κ. Καραγιώργης, αφού ζήτησαν να συμμετάσχουν στη δημιουργία του έργου 24 συνολικά σχολεία με μαθητές από 12 διαφορετικές εθνότητες. «Τα παιδιά που συμμετείχαν εμπνεύστηκαν το σχέδιο από το φυσικό περιβάλλον της περιοχής, το χαρακτήρα της συγκεκριμένης γειτονιάς και βέβαια από το γεγονός ότι εδώ διασταυρώνονται πολιτιστικά και άλλως πώς οι δύο εθνότητες της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι».

Κάθε παιδί άφησε το δικό του ξεχωριστό στίγμα
Όσοι βρέθηκαν την περασμένη βδομάδα στα αποκαλυπτήρια του συλλογικού ψηφιδωτού, αλλά και όσοι περνούν από την περιοχή και το βλέμμα τους αβίαστα στρέφεται στο συγκεκριμένο σημείο, δεν μπορεί παρά να μένουν έκπληκτοι από το θέμα, την τεχνική και τον επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει αυτό το ψηφιδωτό. Κι όμως είναι αποτέλεσμα της συλλογικότητας και της συνεργασίας κάποιων ομάδων μικρών παιδιών και των δασκάλων τους.

Οι μαθητές του κάθε σχολείου που συμμετείχαν άφησαν να αποκαλυφθεί όλο το μεράκι τους για την τέχνη και άφησαν τη δική τους ξεχωριστή ψηφίδα σ’ αυτό το έργο.

Ένας σχεδόν χρόνος συλλογικής δουλειάς χρειάστηκε μέχρι να ολοκληρωθεί το ψηφιδωτό. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που προσθέτει πλέον στην ιστορία τη σημαντικότητα και το συμβολισμό της περιοχής… Ανθρώπινες φιγούρες προερχόμενες από διαφορετικούς πολιτισμούς, κτίρια που έχουν το υπόβαθρό τους σε άλλες εποχές, το τζαμί και η εκκλησία που επιμένουν να «αγκαλιάζονται» κρατώντας πάντα ζωντανές τις μνήμες του παρελθόντος και στέλνοντας τα δικά τους μηνύματα, ένα λευκό περιστέρι που σέρνει ένα μουσικό πεντάγραμμο, ένα άλλο με κλαδί ελιάς στο στόμα… κάθε ψηφίδα και κάθε εικόνα με το δικό της ξεχωριστό συμβολισμό…

«Το σκεπτικό και το έργο που δημιουργήθηκε ήταν ίσως από τα καλύτερα μαθήματα που θα μπορούσαν να πάρουν τα παιδιά σε ό,τι αφορά την αγάπη, την αλληλεγγύη, την αλληλοϋποστήριξη και την ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων..» σημειώνει ο Μαρίνος Καραγιώργης, επισημαίνοντας ότι «όλα τα παιδιά βίωσαν αυτές τις αξίες, τουλάχιστον στο διάστημα που δούλευαν το έργο».

Χρήστος Χαραλάμπους