Ενας Αρχιεπίσκοπος για όλες τις δουλειές

Γράφει: Ελένη Μαύρου

Το ότι έχει άποψη για την οικονομία, το ξέρουμε. Δεν πάει πολύς καιρός που με απόλυτη βεβαιότητα δήλωνε ότι «το 2015 θα είναι καλύτερο και θα γίνει μια σωστή επανεκκίνηση της οικονομίας, ιδιαίτερα στην Πάφο», ενώ λίγο αργότερα έκανε σύσκεψη με το Σύνδεσμο Μεγάλων Αναπτύξεων για να απαιτήσουν από κοινού διευκολύνσεις από το κράτος στην αξιοποίηση των επενδυτικών ευκαιριών που προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας στην Κύπρο! Να μην αναφερθώ στις παρεμβάσεις του πιο παλιά στο τραπεζικό σύστημα -ιδιαίτερα την Ελληνική Τράπεζα ή το ότι έσπευσε να δώσει συγχωροχάρτι στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για το κούρεμα εν μέσω των αποκαλύψεων Ντράγκι.

Το ότι έχει άποψη για τα εργασιακά θέσμια, επίσης, το ξέρουμε. Ξεκάθαρη μάλιστα. Κανείς δεν έχει ξεχάσει το έντονο ύφος με το οποίο καλούσε τους εργαζομένους στην ΚΕΟ «να προσγειωθούν αλλιώς θα προσγειωθούν ανώμαλα», όταν διαμαρτύρονταν για τις μαζικές απολύσεις συναδέλφων τους. Χαρακτηριστική ήταν και η απειλή του «θα το κλείσω», όταν οι εργαζόμενοι στο MEGA αποφάσιζαν, με μυστική ψηφοφορία, να οργανωθούν σε συντεχνίες.

Αποψη, όμως, έχει και για την εξωτερική μας πολιτική. Πρόσφατα κατακεραύνωνε τον Αμερικάνο πρέσβη λέγοντας ότι οφείλει «να κοκκινίζει από ντροπή και να σιωπά» και καλούσε την κυβέρνηση να μελετήσει το ενδεχόμενο ανάκλησής του, ενώ δημόσια ανακοίνωνε ότι συμβούλευσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να παραχωρήσει στρατιωτικές διευκολύνσεις στη Ρωσία.

Και για το φλέγον θέμα των ημερών -τις εκποιήσεις- έχει άποψη. Ευέλικτη μάλιστα! Τη μια τοποθετείται για τις εκποιήσεις τονίζοντας ότι «πρέπει να προστατευθούν οι φτωχοί» και την επομένη εκφράζει αισιοδοξία για ψήφιση από τη Βουλή του νομοσχεδίου για την αφερεγγυότητα, που απέχει πολύ από τα πιο πάνω.

Γνωστή σε όλους είναι και η ενασχόλησή του με το Κυπριακό. Μόλις πριν λίγες μέρες, ερωτηθείς αν τον ανησυχεί η επανέναρξη των συνομιλιών, δήλωνε με απόλυτη βεβαιότητα και μακαριότητα «μακάρι να φτάσουμε σε μια συμφωνία, αλλά δεν πρόκειται να φθάσουμε εκεί ποτέ».

Εκείνο που δεν μας συνηθίζει είναι να ασχολείται με θρησκευτικά θέματα. Και δεν αναφέρομαι στη διαμάχη του με τον θεολόγο Ανδρέα Πιτσιλλίδη για τον οποίο ανακοίνωσε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο ακόμα και να τεθεί εκτός της Εκκλησίας του Χριστού (δεν μου πέφτει βέβαια λόγος -και είναι γεγονός ότι ο Ανδρέας Πιτσιλλίδης συχνά γίνεται υπερβολικός- αλλά δεν θυμίζει τούτο λίγο Ιερά Εξέταση; Κι ας ενοχλείται ο Μακαριότατος από τη σύγκριση).

Αναφέρομαι στην ανακοίνωση για ίδρυση Θεολογικής Σχολής που στόχο θα έχει να στελεχώσει τόσο την Εκκλησία όσο και τη Μέση Εκπαίδευση με κληρικούς θεολόγους. Το τελευταίο είναι που διάβασα και με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ιδιαίτερα διαβάζοντας τις δηλώσεις του Μακαριοτάτου ότι οι υποψήφιοι φοιτητές θα περνούν και από προφορικές συνεντεύξεις, ώστε, όπως τόνισε, να εισέρχονται στη Σχολή άτομα που είναι κοντά στο Θεό και όχι όπως γίνεται αλλού που παίρνουν άθεους.

Και καλά ο Αρχιεπίσκοπος μπορεί τους ιερείς που θα διορίζει να τους επιλέγει με τα κριτήρια που ο ίδιος θέλει (ας έχει έγνοια η Ιερά Σύνοδος). Θα αποφασίζει, όμως, και ποιοι και πώς θα διδάσκουν τα παιδιά του κόσμου;

Και ίσως να μην ανησυχούσα τόσο αν ήμασταν πραγματικά ένα κοσμικό κράτος. Οταν, όμως, ο Υπουργός Παιδείας διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία «τη θετική συμβολή της Εκκλησίας της Κύπρου στα εκπαιδευτικά δρώμενα του τόπου», έχω άδικο να ανησυχώ;