Ενδιάμεσος μόνος ψάχνει…

• Οι μετεκλογικές αναταράξεις, τα λόγια παρηγοριάς και η προοπτική των κομμάτων του κέντρου

 

Της Μαρίας Φράγκου

•  Ο απόηχος των προεδρικών εκλογών είναι εκκωφαντικός και στο ΔΗΚΟ φυσά κρύος αέρας
•  Η Αλληλεγγύη αλλιώς μετρά τα αποτελέσματα και τη δική της παρουσία στα πολιτικά πράγματα
•  Μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο θα συνεχιστεί η συνεργασία του ενδιάμεσου, λένε στην ΕΔΕΚ
•  Στη Συμμαχία επιμένουν σε άλλα ποσοστά από αυτά που κατέγραψαν οι προεδρικές

 

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής για ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας αλλάζουν, ή, για την ακρίβεια, επαναπροσδιορίζουν τον κομματικό χάρτη του τόπου. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, από το βράδυ της Κυριακής 28 Ιανουαρίου, η ατμόσφαιρα άρχισε να μυρίζει… μπαρούτι.

Οι ηττημένοι του πρώτου γύρου άρχισαν τα όργανα, με το μεγαλύτερο κόμμα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου να κάνει τον πιο εκκωφαντικό θόρυβο… Και να ζει εδώ και πολλές μέρες σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου και στη δίνη μιας μακράς, από ό,τι φαίνεται, εσωστρέφειας. Ένας κρύος αέρας διαγραφών και διαχωρισμού μελών και στελεχών σε «δικούς» και «εχθρούς» της ηγεσίας και δη του Νικόλα Παπαδόπουλου, φυσά μέρες τώρα. Και οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα αυτής της τόσο μεγάλης εσωστρέφειας δίνουν και παίρνουν, σε σημείο που ό,τι προβλέψει κανείς να είναι μέσα.

Ο απόηχος των προεδρικών εκλογών είναι εκκωφαντικός, λοιπόν. Και δεν αφορά τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, των οποίων οι υποψήφιοι που στήριζαν πέρασαν στο δεύτερο γύρο, διεκδικώντας το ύπατο αξίωμα, και στο οποίο αναδείχθηκε ο ένας. Αφορά τους ηττημένους του πρώτου γύρου, τα τέσσερα κόμματα που συνασπίστηκαν γύρω από την υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου. Και το μεγάλο μερίδιο της αποτυχίας το επιμερίζεται το κόμμα του υποψήφιου Προέδρου. Αδιάψευστος μάρτυρας τα όσα επακολούθησαν.

Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών φαίνεται πως επαναπροσδιορίζουν τον κομματικό χάρτη της Κύπρου. Θέτουν τις βάσεις για εξελίξεις που ίσως να μην μπορεί κανείς με ασφάλεια να προσδιορίσει, άμεσα, αλλά μια γενικότερη εκτίμηση συνηγορεί πως κάποια κόμματα/κινήματα βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και μόνο η κοινοβουλευτική τους παρουσία έως το 2021 τα διασώζει και τα κρατά ζωντανά. Από την άλλη, οι εξελίξεις στο ΔΗΚΟ επιβεβαιώνουν την ίδρυση νέου πολιτικού κινήματος, για την εκκόλαψη του οποίου πλείστες τόσες φορές έγραψαν ΜΜΕ, είτε υπό τύπο σκωπτικών σχολίων είτε σε πολιτικά ρεπορτάζ.

 

Ζημιές πριν τις εκλογές

Το κίνημα της Αλληλεγγύης, το ένα από τα τέσσερα κόμματα που στήριξαν με θέρμη (στα λόγια αυτό είναι βέβαιο) την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου, μέτρησε ζημιές ακόμα πριν τις εκλογές. Οι παραιτήσεις μελών και η διά της υπογραφής τους στήριξη στην υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη ανησύχησαν την ηγεσία της Αλληλεγγύης, που έσπευσε να προλάβει τις όποιες προβλέψεις και να διασκεδάσει τις όποιες ανησυχίες, υποστηρίζοντας πως πρόκειται είτε για αδρανή μέλη είτε για μέλη τα οποία καιρό τώρα είχαν προσχωρήσει στο στρατόπεδο του ΔΗΣΥ. «Η Αλληλεγγύη έχει αλωθεί εδώ και καιρό από τον ΔΗΣΥ και στη Λεμεσό, που ήταν το προπύργιο της, το μαγαζί “έκλεισε”», έλεγαν με περισσή αλαζονεία και σιγουριά, συναγερμικά στελέχη εδώ και καιρό. Η Πινδάρου εκτιμά πως Αλληλεγγύη «δεν υπάρχει». Ή υπάρχει, ακόμα, χάρις στην κοινοβουλευτική της παρουσία. Και πως μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα έχει ήδη ξεθυμάνει ο όγκος και το όποιο εύρος της υπάρχει ακόμα, ενώ η πρώτη επιβεβαίωση αυτής της εκτίμησης, λένε, θα έρθει με τις Ευρωεκλογές του 2019.

Στην Αλληλεγγύη αλλιώς εκτιμούν τα πράγματα. Και διαφορετικά τα μετρούν. «Η αποτυχία εκλογής του Νικόλα Παπαδόπουλου μάς επηρεάζει ως προς το βαθμό συνεισφοράς μας στην προσπάθεια. Και εμείς εκτιμούμε πως δώσαμε το άπαν των δυνάμεών μας» έλεγε στην εφημερίδα μας ηγετικό στέλεχος της Αλληλεγγύης. Ως κίνημα, πρόσθεσε, «δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα, προχωρούμε κανονικά και η δράση μας θα φανεί στη Βουλή». Η ίδια πηγή παραδέχεται πως είναι «υπαρκτοί οι κίνδυνοι» διείσδυσης του ΔΗΣΥ στην Αλληλεγγύη, ιδιαίτερα τώρα που «ισχυροποιείται ως κυβερνών κόμμα», αλλά την ίδια ώρα, σημειώνει, αλλάζουν και οι προσεγγίσεις των ψηφοφόρων.

Ρωτήσαμε για την προοπτική συνένωσης του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, εξέλιξη που πιθανόν να αλλάξει τον κομματικό χάρτη στην Κύπρο. «Χρειάζεται το κέντρο και ο ισορροπητικός του ρόλος ανάμεσα στους δύο μεγάλους πόλους. Ωστόσο, για να διαδραματίσει ρόλο, το κέντρο πρέπει να είναι ισχυρό, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται άμεσα, δεδομένων των προβλημάτων στο ΔΗΚΟ» υποστήριξε η πηγή μας από την Αλληλεγγύη, λέγοντας την ίδια ώρα πως «η συνένωση δεν είναι ακατόρθωτο εγχείρημα». Πάντως δεν συμφώνησε με την παρατήρησή μας πως μόνο με τη συνένωση του κέντρου έχει μέλλον η Αλληλεγγύη, η πρόεδρος της οποίας «προσβλέπει και θέλει στις τάξεις της Παύλο Μυλωνά και Στέλιο Αμερικάνο», σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, που σπεύδουν, ωστόσο, να ξεκαθαρίσουν πως «αυτοί οι δύο όμως δεν πάνε μαζί». Μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο θα συνεχιστεί η συνεργασία του ενδιάμεσου χώρου εκτιμούν, πάντως, στην Αλληλεγγύη και τα περί συνένωσης είναι περισσότερο «λόγια παρηγοριάς».

 

 

Πιο δεξιά η ΕΔΕΚ

Στην ΕΔΕΚ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αν και δεν φαίνονται ως τέτοια. Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών έφεραν μεγάλη γκρίνια στο κίνημα των σοσιαλδημοκρατών, το οποίο ωστόσο δεν θα εκφραστεί στον ίδιο βαθμό και στην ίδια έκταση, «γιατί τα εναπομείναντα στελέχη στα συλλογικά όργανα δεν θα αμφισβητήσουν τον Μαρίνο Σιζόπουλο», μας λέχθηκε χαρακτηριστικά. Άνθρωπος μακριά τώρα πια από την ΕΔΕΚ, αλλά κοντά για να γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, περιέγραψε ως «μπάχαλο» την κατάσταση. «Ο μόνος που θα μπορούσε να τα βάλει με τον νυν πρόεδρο είναι ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδάκης, αλλά δεν το αποφασίζει. Τον ενδιαφέρουν οι Ευρωεκλογές και δεν θα ήθελε να αναλωθεί σε ένα εσωκομματικό παιγνίδι που πιθανόν να βλάψει το προφίλ του».

Άλλη πηγή, με οργανική σύνδεση στην ΕΔΕΚ, εκτιμά πως οι σοσιαλδημοκράτες, μετά και τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, θα κινηθούν όλο και δεξιότερα στα ζητήματα Κυπριακού, ενώ στα θέματα οικονομίας και εσωτερικής διακυβέρνησης θα παραμείνουν στις θέσεις τους. «Αν όμως ο Νικόλας Παπαδόπουλος και το ΔΗΚΟ, γενικότερα, συνεχίσουν να είναι δεκανίκι της κυβέρνησης στα κοινωνικο-οικονομικά ζητήματα, τότε ως  ΕΔΕΚ πρέπει να “σχίσουμε τα δεφτέρια”», έλεγε η ίδια πηγή. Ούτε στην ΕΔΕΚ φαίνεται πως ελπίζουν σε συνένωση του κέντρου. «Για τα προσχήματα θα κρατούν ζεστό το θέμα, αλλά κανένα από τα συμβαλλόμενα μέρη δεν θα εργαστεί για αυτό», εκτιμά και παραπέμπει στην Αλληλεγγύη και «στο χάσμα διαφορών που υπάρχει μεταξύ μας. Τι γυρεύουμε εμείς με αυτούς;», λέει χαρακτηριστικά. Μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο θα συνεχιστεί η συνεργασία του ενδιάμεσου, λέει και η πηγή από την ΕΔΕΚ.

 

 

Συμμαχία Πολιτών: Τρεις βουλευτές τρεις δρόμοι

Με απώλειες στη Βουλή επιστρέφει η Συμμαχία Πολιτών, δεν τα βάζει κάτω όμως. Και όπως προεκλογικά, παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις των δημοσκόπων, ο Γιώργος Λιλλήκας επέμενε πως θα είναι στο δεύτερο γύρο, έτσι και τώρα επιμένει πως τα ποσοστά της Συμμαχίας δεν είναι αυτά που κατέγραψε στις προεδρικές. Τον Μάιο η Συμμαχία προχωρά με Καταστατικό Συνέδριο για να πληρώσει και τις οργανωτικές θέσεις που είναι κενές, ενώ στρέφει το βλέμμα στις ευρωεκλογές, «οι οποίες θα καταδείξουν και την πραγματική δύναμη», έλεγε στην «Κυριακάτικη Χαραυγή» ένας εκ των στενών συνεργατών του Γ. Λιλλήκα. Σε ό,τι αφορά την κοινοβουλευτική δράση, στη Συμμαχία πιστεύουν πως φαινομενικά μπορεί οι δρόμοι να είναι τρεις, αλλά θεωρούν πως η Άννα Θεολόγου δεν έχει λόγο να διαφοροποιείται στα πλείστα ζητήματα από τον πρόεδρο της Συμμαχίας, αφού διέπονται από την ίδια κοινωνικο-οικονομική φιλοσοφία.

 

 

Οι φουρτούνες στο ΔΗΚΟ

Το κομματικό ρεπορτάζ «αδυνατεί» να προλάβει και να καταγράψει τις εξελίξεις στο ΔΗΚΟ, οι οποίες τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Την τελευταία εβδομάδα οι πιο συχνές λέξεις που ακούει κανείς από στελέχη, μέλη, πρώην και νυν, διαγραφέντες, παραπεμφθέντες στο Πειθαρχικό και ούτω καθεξής είναι: «Λεηλασίες, σφαγές, εξιλαστήρια θύματα. Κλειστό κλαμπ το ΔΗΚΟ. Αλεξιπτωτιστές στο ΔΗΚΟ. Απρόσιτος χώρος πλέον το ΔΗΚΟ. Δεν υπάρχει δημοκρατία. Ακόμα και να μου ζητηθεί να επιστρέψω, με ηγέτη τον Νικόλα δεν επιστρέφω. Ήρθαν οι αλεξιπτωτιστές να διώξουν τους ιδρυτές…». Και λίγα είναι όσα καταγράφουμε. Όλες οι εκτιμήσεις συνηγορούν πως το επίσημο και ανεπίσημο ΔΗΚΟ, που χρόνια ταλανίζει το κόμμα και την πολιτική σκηνή, θα συνεχίσει να υπάρχει άλλα σε άλλη μορφή. Των δύο ξεχωριστών κομμάτων τα οποία θα ερίζουν για την «ταυτότητα» και την «πατρότητα» του αυθεντικού ΔΗΚΟ. Αν το νέο κόμμα, με αρχηγό τον Μάριο Καρογιάν, είχε έτοιμη κοινοβουλευτική παρουσία, έστω και με ένα βουλευτή, τότε θα είχε εξαγγελθεί ήδη η ίδρυσή του. Μόνο που ο Άγγελος Βότσης, γιατί σε αυτόν στρέφουν τα βλέμματα, δεν είναι έτοιμος να κάνει μια τέτοια κίνηση, παρόλο που διαφωνεί με την πολιτική των διαγραφών και τη σπουδή της ηγεσίας να προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση.