Επειδή συνηθίζεται, δεν παύει να είναι αμαρτωλή

Της Ελένης Μαύρου

Σε μια περίοδο που η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κόσμου στους θεσμούς βρίσκεται στο ναδίρ, οι χειρισμοί της Γενικής Εισαγγελίας, σε μια σειρά από περιπτώσεις, κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Τι να πρωτοθυμηθούμε;

– Στην περίπτωση της Δρομολαξιάς όλα τα στοιχεία καταδείκνυαν την αθώωση τουλάχιστον δύο εκ των κατηγορουμένων, των Β. Ζαννέτου και Χ. Τσουρή, αλλά καταδικάστηκαν στη βάση μιας μαρτυρίας-προϊόν της συναλλαγής της Γενικής Εισαγγελίας με τους Ν. Λίλλη και Μ. Φαντούση, όπως αποκαλύφθηκε στις ηχογραφημένες συνομιλίες που δημοσιοποιήθηκαν.

– Ο Γενικός Εισαγγελέας δήλωνε ότι αυτό που έγινε στην υπόθεση της Δρομολαξιάς δεν ήταν συναλλαγή αλλά «συνήθης πρακτική», για να καταδικαστούν ταυτόχρονα και άλλοι πέραν του βασικού κατηγορουμένου. Στο τέλος όμως… ο Ν. Λίλλης απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες σε βάρος του, αν και στο δικαστήριο «παραδέχθηκε δίχως περιστροφές την αξιόποινη εμπλοκή του στα αδικήματα που του αποδίδονται…».

– Στον Μ. Φαντούση, τον άλλο «αξιόπιστο» μάρτυρα στην υπόθεση Δρομολαξιάς, χαρίστηκαν 435 χιλιάδες ευρώ από τις οφειλές του στο ΦΠΑ, ενώ το υπόλοιπο θα το πληρώσει σε μηνιαίες δόσεις των 500 ευρώ… δηλαδή σε 27 περίπου χρόνια!

– Το σκάνδαλο ΣΑΠΑ ξέσπασε με τις καταγγελίες για υπερχρεώσεις εργολάβων που ανέβασαν το κόστος του έργου από τα 113 στα 153 εκατομμύρια. Αυτοί που πήραν τα 40 τόσα εκατομμύρια, προφανώς γιατί έχουν πίσω τους ισχυρούς πολιτικούς κουμπάρους, απαλλάχθηκαν και μετατράπηκαν… σε μάρτυρες κατηγορίας (ήσαν κι αυτοί, φαίνεται, «θύματα», κατά την εκδοχή του κ. Σάντη για τον Ν. Λίλλη).

– Η προσοχή στη συνέχεια στράφηκε σ’ αυτούς που βοήθησαν τους εργολάβους να κάνουν τα υπέρογκα κέρδη, σ’ αυτούς δηλαδή που υπήρξε ισχυρισμός ότι πήραν μίζες -τα €1,7 εκ. δηλαδή από τα 40 εκατομμύρια των υπερχρεώσεων. Και σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, η Γενική Εισαγγελία κατέφυγε στην προσφιλή της τακτική: ο Σ. Βέργας έχει παραδεχθεί ενοχή σε 11 κατηγορίες και ο Ε. Μαληκκίδης σε 12, αφού προηγουμένως η Γενική Εισαγγελία ανέστειλε 50 και 55 κατηγορίες αντίστοιχα.

Εκείνο που ακόμα δεν καταλαβαίνω είναι πώς εξυπηρετείται η απονομή της δικαιοσύνης, όταν παίρνουμε έναν που είναι ο κύριος ένοχος, τον χρίζουμε μάρτυρα εναντίον κάποιων άλλων και τον απαλλάσσουμε.

Βεβαίως οι περιπτώσεις που αφήνουν εκτεθειμένη τη Γενική Εισαγγελία δεν τελειώνουν εδώ. Θα θυμίσω ότι στην περίπτωση της διαπλοκής του δικηγορικού γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Γενικός Εισαγγελέας δεν βρήκε οποιοδήποτε παράπτωμα παρά π.χ. την ξεκάθαρη περίπτωση πλαστοπροσωπίας, ενώ στο θέμα της διερεύνησης των καταγγελιών του Μάριου Παναγή φαίνεται ότι οι… κουμπάροι παραείναι ισχυροί, για να τα βάλει μαζί τους η δικαιοσύνη!

Το θέμα είναι ότι οι θεσμοί πρέπει να ενεργούν με τρόπο ώστε να μην τίθεται υπό αμφισβήτηση ο τρόπος που ενεργεί η δικαιοσύνη. Δυστυχώς, όταν ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στη Γενική Εισαγγελία για πράξεις και παραλείψεις της, τόσο ο Γενικός όσο και ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας αποφεύγουν να απαντήσουν επί της ουσίας.