Επίσκεψη ευρωβουλευτών στην Αμμόχωστο

Του Τάκη Χατζηγεωργίου*

Είχα πολύ πριν την επίσκεψη πει πολλές φορές ότι η ενέργεια αυτή θα είχε νόημα και κάποιο αποτέλεσμα, αν οι ευρωβουλευτές την ώρα που θα έβλεπαν τα χάσκοντα σπίτια στο σώμα της Αμμοχώστου, θα ένιωθαν ταυτόχρονα την ανάσα των Αμμοχωστιανών στο σβέρκο τους. Και όχι μόνο των Αμμοχωστιανών. Ο κόσμος ήταν εκεί και θέλω όχι μόνο να τον ευχαριστήσω μα και να τον συγχαρώ, γιατί παρά τα 44 χρόνια έδειξε ξανά την πίστη του.

Τώρα όμως που πέρασαν λίγες μέρες θέλω να πω καθαρά μερικά πράγματα. Πίστευα πάντοτε ότι η Αμμόχωστος ήταν το αδύνατο σημείο της κατοχής. Και όπως ξηλώνεις ένα πλεκτό από το αδύνατο του σημείο, έτσι και με την κατοχή θα έπρεπε να σκεφτούμε. Χάσαμε όμως δυνατότητες στο παρελθόν και ο χρόνος επέβαλε νέες δυσκολίες. Επιβάρυνε το ζήτημα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο τα ίδια τα Η.Ε. να αναφέρονται σε επιστροφή της πόλης στα πλαίσια συνολικής επίλυσης, παραγνωρίζοντας έτσι ψηφίσματα του ίδιου αυτού οργανισμού. Είναι σήμερα εφικτό κάτι τέτοιο; Ακόμα και αν η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί, εξακολουθώ να πιστεύω ότι μέσα από το θέμα Αμμόχωστος μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε και να επαναφωτίσουμε εαυτούς και ξένους στην υπόθεση Κύπρος. Η κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο φτάνει στο τέρμα της. Ναι, η λύση πρέπει να μας δίνει τη βεβαιότητα ότι η Τουρκία, αργά ίσως, αλλά σταθερά, θα αφήσει τους Κυπρίους να διαχειρίζονται ελεύθερα τα του οίκου τους. Και ταυτόχρονα θα πρέπει να επιτρέπει η σταδιακή έστω δυνατότητα συμβίωσης. Οι δυσκολίες όμως της λύσης θα πρέπει να συνυπολογισθούν με τους κίνδυνους της διαιώνισης. Άποψή μου είναι πως αν πάμε σε νέες συνομιλίες και δεν υπάρξει κατάληξη, τότε τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν ως τα ξέρουμε σήμερα. Θα μπούμε σε περιπέτειες. Η εποχή που η διεθνής κοινότητα έβλεπε το δίκαιο στην υπόθεσή μας έχει περάσει. Πού θα πάμε λοιπόν χωρίς συμμάχους; Η Ε.Ε. θα συνεχίσει βέβαια καθηκόντως να μας υποστηρίζει, αλλά χωρίς ουσιαστικές δυνατότητες. Δεν έχει ούτε κοινή εξωτερική πολιτική ούτε στρατό. Και λέω καθηκόντως γιατί και εκεί διακρίνω κάτι πέρα από απλή κόπωση.

Το Κοινοβούλιο θα συνεχίσει να εκδίδει θετικά ψηφίσματα. Έχουν τη σημασία τους. Και εγώ εργάζομαι γι’ αυτά. Φοβούμαι όμως μη σβήσουμε αργά και σταθερά εν μέσω χειροκροτημάτων. Άποψή μου είναι να πάμε στις συνομιλίες σοβαρά και υπεύθυνα. Να ξέρουμε τι ακριβώς ζητούμε. Αλλά όταν αποτύχαμε να πείσουμε τον ΓΓ ότι το Κυπριακό δεν είναι μόνο υπόθεση των δύο ηγετών, τι να περιμένει κανείς; Έρχομαι ξανά στην επίσκεψη της ευρωβουλής στην Αμμόχωστο. Η επίσκεψη είχε επιτυχία. Ο κόσμος, παρ’ ότι εργάσιμη μέρα, ήταν εκεί. Και οι ευρωβουλευτές κατανόησαν την κατάσταση. Τι όμως είχα εγώ στο νου μου όταν αναλάμβανα την πρωτοβουλία αυτή; Η πρόθεσή μου είχε τους εξής στόχους. Η επίσκεψη να γινόταν Σαββατοκύριακο. Να είχαμε μερικούς μήνες μπροστά μας για άρτια οργάνωση. Να καλούσαμε πέραν των ευρωβουλευτών της επίσημης αποστολής και πολλές άλλες εξέχουσες προσωπικότητες του κόσμου. Να εμπλέκαμε και την τ/κ κοινότητα, γιατί διά της Αμμοχώστου θα κοιτάζαμε το σύνολο της Κύπρου. Ας είναι. Το γενικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήταν. Και δουλειά δική μας είναι να κρατήσουμε τις δυνατότητες επίλυσης του Κυπριακού ανοιχτές. Έχω όμως μεγάλες και σοβαρές ανησυχίες. Η πίστη του Προέδρου στη λύση έχει υποσκαφτεί, για να πω το ελάχιστο. Η κληριδική σχολή στον Συναγερμό είναι στα πρόθυρα της ήττας. Όσοι στον ΔΗΣΥ πιστεύουν ακόμα σ’ αυτή τη σχολή είτε σιωπούν, είτε προσαρμόζονται στη νέα κατάσταση για λόγους πολιτικής επιβίωσης. Μιλάνε όσοι πια δεν έχουν μια τέτοια φιλοδοξία. Και ευτυχώς δεν είναι λίγοι. Αυτό ήταν πάντοτε ένα καρκίνωμα στην πολιτική δραστηριότητα και ισχύει για όλους και παγκόσμια. Η επανεκλογή ήταν πάντα υπέρτατος στόχος. Το μέλλον ήταν ήσσονος σημασίας. Επιπρόσθετα, οι μηχανές παραγωγής εγκυτιώμενου φόβου δουλεύουν σε εικοσιτετράωρη βάση. Κάθε πρωί μας στέλνουν την αναγκαία δόση. Και κάθε βράδυ. Δεν είμαι απ’ εκείνους που λένε πως πρέπει να αγνοούμε τους φόβους μας. Λέω όμως ταυτόχρονα πως πρέπει να τους μελετούμε, για να βρίσκουμε τρόπους να τους πολεμούμε. Ένας οργανισμός αντιστέκεται αποτελεσματικά στους αντίπαλους του αν ο ίδιος είναι κατά το δυνατόν ένας υγιής οργανισμός. Εμείς εδώ βουτηχτήκαμε στη διαφθορά. Ο κόσμος, αθώοι άνθρωποι, ανησυχούν για την ασφάλειά τους. Μπαράκια και κέντρα αναψυχής καίγονται κάθε βδομάδα γιατί οι ιδιοκτήτες δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να πληρώσουν «προστασία». Πυροβολούνται με καλάσνικοφ αστυνομικοί εν ώρα καθήκοντος. Πού πάμε; Πουλάμε αβέρτα υπηκοότητες και τα λεφτά πάνε σε όσους κτίζουν πολυώροφα. Πώς μπορεί ένας τέτοιος οργανισμός να αντισταθεί στην κατοχή. Χρειαζόμαστε επειγόντως να σοβαρευτούμε.

Δεν θα έχουμε ευκαιρία την επαύριο.

*Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy