Επιστροφή στις ρίζες μας, στον πρωτογενή τομέα, αλλά με σχέδιο και γνώση κι όχι ως κούφιο σύνθημα

Του Άντρου Καυκαλιά*

Ούτε και φέτος μπήκε στον κόπο! Αναφέρομαι στον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος για άλλη μια χρονιά, κατά την πολυσέλιδη ομιλία του στη Βουλή για τους προϋπολογισμούς, δεν βρήκε και πάλι να πει μια λέξη για την αγροτική οικονομία.

Ίσως να μην ήθελε να πει κάτι, ίσως να μην είχε τι να πει, ίσως να μην άξιζε να πει κάτι!

Σε κάθε περίπτωση, η μη αναφορά του Υπουργού δηλοί και την αξία που αποδίδει η ίδια η κυβέρνηση στην αγροτική οικονομία.

Ο σφυγμός της ανάκαμψης της χώρας θα έπρεπε να χτυπάει πρωτίστως στον πρωτογενή τομέα. Όπως στα δύσκολα, μεταπολεμικά χρόνια, η γεωργία και η κτηνοτροφία, με το μεγάλο τότε ποσοστό συμμετοχής στο ΑΕΠ, συνέβαλαν αποφασιστικά στο να επιβιώσει η χώρα μας και σήμερα αναδεικνύεται ως καθοριστικός παράγοντας στο να βγει η πατρίδα μας από την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση που βιώνει.

Έχει αποδειχθεί ότι ο πρωτογενής τομέας αντιστέκεται καλύτερα στην κρίση. Παρά τα γνωστά προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του, αν συνδεθεί λειτουργικά με τον τουρισμό και τους άλλους τομείς ανάπτυξης της οικονομίας και αν αξιοποιήσει ουσιαστικά τις δυνατότητες που υπάρχουν, μπορεί να καταστεί ο κύριος φορέας της νέου τύπου ανάπτυξης που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Επί τούτου, αξιοσημείωτη και η υπόδειξη των Moody’s για τους κινδύνους της κυπριακής οικονομίας, την οποία και χαρακτηρίζουν ως μη διαφοροποιημένη οικονομία και με μονοδιάστατο αναπτυξιακό μοντέλο. Κοντά σ’ αυτό και οι εκτιμήσεις της ίδιας της Ε.Ε. για την ανάγκη ουσιαστικής αύξησης της συνεισφοράς του πρωτογενούς τομέα στο ΑΕΠ της χώρας.

Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας αποδεικνύουν ακριβώς το γεγονός πως η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη αντιληφθεί τη σημασία και την κρισιμότητά του αγροτικού τομέα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά τον θεωρεί παίχτη πάγκου και ασχολείται μαζί του μόνον όταν βγαίνουν τα τρακτέρ στους δρόμους και οι αγρότες στα τηλεπαράθυρα.

Ενδεικτικά, σημειώνουμε στοιχεία από τη Στατιστική Υπηρεσία, όπου η απασχόληση στον αγροτικό τομέα το 2012 ανερχόταν στο 4,6% του εργατικού δυναμικού, δηλαδή 19.901 άτομα και το 2015 μειώθηκε στο 3,8% δηλαδή στις 15.806.

Την ίδια στιγμή το ποσοστό συνεισφοράς του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ παραμένει καθηλωμένο κάτω από το 2%.

Και δεν είναι μόνο οι αριθμοί ασφαλώς. Είναι, κυρίως, τα προβλήματα που διαιωνίζονται, δυσχεραίνοντας τη θέση του αγρότη.

• Ο θεσμός της Γεωργικής Ασφάλισης πνέει τα λοίσθια, με την κυβέρνηση να οδηγεί τον  ΟΓΑ προς κλείσιμο. Η αποκοπή 4 εκατομμυρίων από το κονδύλι του ΟΓΑ στον κρατικό προϋπολογισμό αποτελεί την ταφόπλακα του οργανισμού.

• Οι μεθοδεύσεις για κλείσιμο της Επιτροπής Σιτηρών και διάλυσης του Τμήματος Αναδασμού.

• Το Συμβούλιο Πατατών βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο της κυβέρνησης, έστω και αν πρόκειται για έναν αυτοχρηματοδοτούμενο οργανισμό.

• Σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή του μητρώου αγροτών.

• Όχι μόνο δεν έχει παραχωρηθεί επιδοτημένο αγροτικό πετρέλαιο κίνησης, αλλά έχει επιβληθεί και φόρος κατανάλωσης 2,1 σεντ το λίτρο στο χρωματισμένο πετρέλαιο.

• Ψηλά λειτουργικά κόστη (νερό, ρεύμα, πετρέλαιο).

• Ο μόχθος του αγρότη συχνά δεν πληρώνεται, οι μεσάζοντες κερδοσκοπούν σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών.

• Τα συσσωρευμένα προβλήματα στα αρδευτικά τμήματα.

• Άλυτο και το θέμα της χρηματοδότησης των αγροτών από πιστωτικά ιδρύματα.

• Η μη κατάθεση νομοσχεδίου για την αλιεία και η παραχώρηση 3ης άδειας τράτας βυθού.

Η κύρια πρόκληση για τη γεωργία του μέλλοντος δεν είναι μόνο να παράγει περισσότερα, αλλά να παράγει με ασφαλή και βιώσιμο τρόπο.

Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να λειτουργήσουμε  στη βάση μιας φιλοσοφίας που να έχει στον πυρήνα της τόσο τον αγρότη όσο και τον καταναλωτή, να είναι προσανατολισμένη και να υπηρετεί την αειφορία και την καινοτομία, να εστιάζει στην αποδοτικότητα της παραγωγής και στη σταθερότητα των τιμών και να δίνει προτεραιότητα στην προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος. Η γεωργία, και μαζί της ο κόσμος της υπαίθρου, έχει επιβιώσει παρ’ όλες τις αντιξοότητες που είχε να αντιμετωπίσει και παρ’ όλη την αδυναμία του κράτους να βοηθήσει ουσιαστικά. Το ίδιο μπορεί να κάνει και τώρα, ιδίως αν υπάρξει εκείνη η κυβέρνηση η οποία θα λάβει, επιτέλους, τα μέτρα εκείνα που πρέπει για στήριξη της αγροτικής οικονομίας και της υπαίθρου γενικότερα.

Επιστροφή στο χωριό λοιπόν, στις ρίζες μας, στον πρωτογενή τομέα, για επιβίωση, για προκοπή και παραγωγή, αλλά με σχέδιο και γνώση κι όχι ως κούφιο σύνθημα ή παγίδα για αφελείς.

*Βουλευτής Λεμεσού ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις