Φτιάχνοντας έναν κόσμο από το μηδέν

• Κτίζοντας και ανακυκλώνοντας για μια καλύτερη Αφρική

• Η εμπειρία της Ευδοκίας Δημητρίου ως εθελόντριας στην Γκάνα

 

 

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

 

Γκάνα: Μια χώρα στην οποία υπάρχουν μόνο δύο εποχές. Η εποχή των βροχών και η εποχή της ξηρασίας

Γεμίζεις τα άδεια πλαστικά μπουκάλια με χώμα, αυτά γίνονται κάτι σαν τούβλα και στη συνέχεια τα στοιβάζεις με σουβά για να φτιάξεις τοίχους

 

 

Η Γκάνα είναι μια από τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, με τεράστια προβλήματα. Έλλειψη βασικών υποδομών, ανεργία, φτώχεια και όλα όσα μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Είναι μια χώρα στην οποία υπάρχουν μόνο δύο εποχές. Η εποχή των βροχών και η εποχή της ξηρασίας.

Στα χωριά δεν υπάρχουν δουλειές, σχολεία, ευκαιρίες. Οι Ευρωπαίοι και γενικότερα όσοι ζουν στον δυτικό ανεπτυγμένο κόσμο δεν επιλέγουν αυτή την αφρικανική χώρα για τις διακοπές τους.

Οι λιγοστοί λευκοί που συναντώνται στην Γκάνα είναι στην πλειοψηφία τους προσωπικό μη κυβερνητικών οργανώσεων που βρίσκονται εκεί για κάποια αποστολή. Η Ευδοκία Δημητρίου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο Λευκωσίας και στη συνέχεια βρήκε δουλειά ως αρχιτέκτονας στην Αθήνα. Οι συγκυρίες της επέτρεψαν να βρεθεί στην αφρικανική αυτή χώρα, στα πλαίσια ενός αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του NKA Foundation που κέρδισαν δύο κοπέλες από τη Θεσσαλονίκη. Η νεαρή από τη Χοιροκοιτία ζήτησε να πάει να εργαστεί ως εθελοντής και το αίτημά της έγινε πραγματικότητα.

06082017.pdf - Adobe Acrobat Pro

Η ανακύκλωση αλλιώς

Μιλώντας στη «Χ», η Ευδοκία μάς εξήγησε τη μέθοδο με την οποία εργάστηκαν στην Γκάνα για να φτιάξουν ένα καινούργιο σχολείο, κυριολεκτικά από το μηδέν. Το κτίσιμο του σχολείου ήταν μια ευκαιρία «συμφιλίωσης» της ανακύκλωσης με τα υλικά οικοδομής χάρη στη μέθοδο «bottle brick».

«Πρόκειται για μια μέθοδο που ανακαλύφθηκε από κάποιον αρχιτέκτονα στη Νιγηρία. Πρόκειται για μια μέθοδο κατά την οποία γεμίζεις τα άδεια πλαστικά μπουκάλια με χώμα, αυτά γίνονται κάτι σαν τούβλα και στη συνέχεια τα στοιβάζεις με σουβά για να φτιάξεις τοίχους», μας ανέφερε η Ευδοκία, εξηγώντας ότι η πρακτική αυτή εφαρμόζεται στην Γκάνα, αφού η κατανάλωση πλαστικού είναι μεγάλη και η ανακύκλωση πολύ περιορισμένη. Έτσι βρήκαν τον τρόπο να αξιοποιήσουν τα πεταγμένα μπουκάλια μετατρέποντάς τα σε τούβλα. Τη μέθοδο αυτή την χρησιμοποίησαν μαζί με ξύλινες κολώνες για να στήσουν μια τάξη του σχολείου. Ένα άλλο γκρουπ χτίζει αυτές τις μέρες την καφετέρια και ένα άλλο θα αρχίσει άλλη μια αίθουσα σε λίγες μέρες. «Ήταν ευκαιρία, πρώτον να γίνει επαναχρησιμοποίηση του πλαστικού, δεύτερον είναι μια καινοτομία αυτή η τεχνική, τρίτον, ρίχνει το κόστος του έργου και παράλληλα είναι και πιο εύκολο το χτίσιμο του σχολείου στο οποίο συνεισφέρει και η ίδια η κοινότητα για την οποία προορίζεται ο χώρος», ανέφερε η Ευδοκία.

06082017.pdf - Adobe Acrobat Pro

Γιατί στην Γκάνα;

Ρωτήσαμε την Ευδοκία κάτι πολύ απλό. Γιατί επέλεξε να ταξιδέψει στην αφρικανική χώρα για μια τέτοια αποστολή. «Το διάλεξα διότι αυτό είναι το είδος της αρχιτεκτονικής που θέλω να κάνω. Αρχιτεκτονική για αυτούς που τη χρειάζονται, είτε επειδή υπήρξε στη χώρα τους μια καταστροφή είτε λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης. Ζήτησα να πάω για τρεις μήνες, αλλά τελικά έμεινα για έναν. Γενικότερα ήθελα να μάθω κάτι που θα μου κάνει καλό στην καριέρα μου σαν αρχιτέκτονας», εξήγησε, δύο μέρες αφότου επέστρεψε από την εθελοντική εργασία, πίσω στην Αθήνα εκεί όπου σήμερα προσπαθεί να φτιάξει, επίσης με πλαστικά μπουκάλια κάτι σαν ιγκλού για να μένουν το βράδυ οι άστεγοι της πόλης.

06082017.pdf - Adobe Acrobat Pro

Η μάχη για πρόοδο

Η αποστολή στην Γκάνα δεν ήταν εύκολη, καθώς ένα από τα εμπόδια με τα οποία οι εθελοντές βρίσκονται αντιμέτωποι είναι η συντηρητική σκέψη των ηγετών σε μια πατριαρχική κοινωνία όπου η θέση του αρχηγού του χωριού είναι το δεσμείν και το λύειν όλων των ζητημάτων που απασχολούν την τοπική κοινωνία. Όπως μας εξήγησε η Ευδοκία πολλοί δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, καθώς φοβούνται ότι θα απολέσουν την αφρικανική κουλτούρα και θα μετατραπούν σε westerns, ανθρώπους δηλαδή που έρχονται από το εξωτερικό στη χώρα τους. «Το να πάει ένα παιδί στο σχολείο δεν είναι απόφαση δική του, αλλά των γονέων του», ανέφερε η Ευδοκία για να προσθέσει στη συνέχεια την οικονομική παράμετρο της εκπαίδευσης σε μια χώρα όπου τα σχολεία είναι περιορισμένα. Μια τάξη μπορεί, όπως ανέφερε η Ευδοκία, να έχει ακόμη και 70 παιδιά. «Στην Γκάνα για να πάνε τα παιδιά σχολείο πρέπει να πληρώσουν οι γονείς ένα ποσό γύρω στα δύο ευρώ ετησίως, στο οποίο προστίθενται κάποια ποσά για να αγοράσουν τη στολή και τα βιβλία. Μπορεί για μας αυτά τα ποσά να είναι πολύ μικρά, αλλά εκεί υπάρχουν γονείς που δεν μπορούν να πληρώσουν. Έτσι τα παιδιά πάνε να δουλέψουν στη φάρμα».

 

Οι μεγάλες αντιθέσεις

Το ταξίδι στη φτωχή αυτή αφρικανική χώρα έκανε την Ευδοκία Δημητρίου να αντικρίσει τον κόσμο από μια διαφορετική σκοπιά, αφού με την επιστροφή της στην Αθήνα είδε τις μεγάλες αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου. Η Ευδοκία είδε ανθρώπους που μπορεί να είναι άρρωστοι, φτωχοί, μπορεί να τρώνε με τα χέρια τους, να μη λούζονται σε μπανιέρες αλλά με τενεκέδες νερού, αλλά νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Για την ίδια, «στον δυτικό κόσμο ο κόσμος είναι περισσότερο εγωιστής». Σε μια χώρα όπου ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών πεθαίνει από μαλάρια κάθε χρόνο, η Ευδοκία είδε πολλά και μας εξιστόρησε μια πολύ μικρή ιστορία την οποία ακόμη θυμάται χαρακτηριστικά. «Ήταν ένα παιδάκι που όταν ήρθαν τα κορίτσια του έργου να μοιράσουν στα παιδιά καραμέλες, επειδή του εξηγήσανε πώς γίνεται να φτιάχνεις τούβλα από μπουκάλια νερού χάρηκε τόσο πολύ που έδωσε τη μια καραμέλα στο ένα κορίτσι και την άλλη στο άλλο. Και αυτό το παιδί δεν ξέρω πότε θα ξαναδεί καραμέλες στη ζωή του».

 

Η επιστροφή στην Αθήνα

Σήμερα η απόφοιτος του Πανεπιστημίου Λευκωσίας μένει στην Αθήνα. Εκεί όπου προσπαθεί να βρει συνεργάτες για να συνεχίσει το έργο της για στήριξη των αστέγων. Και πάλι χρησιμοποιώντας, με τη λογική της επαναχρησιμοποίησης, πλαστικά μπουκάλια και νάυλον τσάντες. «Είχα μιλήσει με αρκετούς άστεγους και αυτό που τους έτυχε μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Γνώρισα μια κοπέλα, την Εύα η οποία έχασε ξαφνικά τη μητέρα της και έπειτα τον πατέρα της. Είχε μείνει άνεργη για να τους φροντίζει επειδή ήταν άρρωστοι και αφότου δεν είχε εισόδημα την έβγαλαν από το σπίτι. Τέτοια πράγματα μπορεί να συμβούν στον καθένα μας», ανέφερε η Ευδοκία.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy