Γιατί η διχοτόμηση αποτελεί τη χείριστη εξέλιξη;

Του Θεοχάρη Μασούρα*

Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων έχει την ψευδαίσθηση ότι η έννοια της διχοτόμησης σημαίνει απλώς τον εδαφικό διαχωρισμό της Κύπρου. Γι’ αυτό ακούς τους φίλους της διχοτόμησης να τάσσονται υπέρ ενός συμπεφωνημένου διαζυγίου ή υπέρ δύο κρατιδίων. Σ’ αυτό το μέρος των ψηφοφόρων άρχισαν να εμφιλοχωρούν απόψεις, όπως «τζιείνοι ποτζιεί τζιαι μεις ποδά», το «χτίσιμο τρίμετρου τείχους ανάμεσα στις δύο κοινότητες», το «κλείσιμο των οδοφραγμάτων»!

Θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι οι απόψεις αυτές είναι επικίνδυνες, αφελείς και υποκριτικές. Κατ’ αρχήν οφείλουμε να πούμε πως η διχοτόμηση δεν είναι κάτι το σταθερό, αλλά μοιάζει με «κινούμενη άμμο», όπως πρωτοανέφερε ο Άντρος Κυπριανού. Αυτή η μεταφορική  φράση σημαίνει πως η διχοτόμηση είναι ευμετάβλητη και ασταθής και επομένως δεν αποτελεί μόνιμη κατάσταση. Ιστορικά γνωρίζουμε πως όποτε μάς προτάθηκε, συνδεόταν με την παρουσία μόνιμου τουρκικού στρατού  είτε στην Καρπασία είτε στην Κερύνεια. Το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι της Τουρκίας δεν ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την πολύτιμη σύμμαχό τους. Επιπλέον,  τα συμφέροντα Αμερικανών, Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων, Ε.Ε. βαρούν πιο πολύ στην Τουρκία παρά στην Ελλάδα.  Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις θα προτιμούσαν μια Τουρκία ανεξέλεγκτη στην περιοχή!

Το έγγραφο Γκουτέρες στο Κραν Μοντανά κινείτο ακριβώς σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι η Τουρκία ενώ θα έπαιρνε ό,τι προνοούσαν οι συνομιλίες ανάμεσα στις δύο πλευρές, οι αποφάσεις του ΟΗΕ και οι συμφωνίες Ζυρίχης, παράλληλα «αποδεχόταν» μηδέν εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα, όχι όμως και μηδέν παραμονή στρατευμάτων. Επέστρεφε επίσης μεγάλες περιοχές υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση. Η μη αποδοχή της αποχώρησης των στρατευμάτων ήταν όντως και παραμένει  πρόβλημα, που όμως προϋπήρχε στις συμφωνίες Ζυρίχης. Στο κάτω – κάτω η Τουρκία δε χρειάζεται την παραμονή στρατευμάτων στην Κύπρο για να την θέσει υπό τον έλεγχό της. Ούτε οι S400 που αγόρασε από τη Ρωσία είναι για να χρησιμοποιηθούν στην Κύπρο!

Ο Πρόεδρος, λοιπόν, αντί να αρπάξει την ιστορική ευκαιρία στο Κραν Μοντανά και να συζητήσει το Κυπριακό με την Τουρκία στα θέματα που η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε διεθνές έρεισμα, όπως η  Μόρφου, η παρουσία στρατού, οι ακτογραμμές, οι τρόποι εφαρμογής της λύσης, το ενεργειακό κ.ά., εγκατέλειψε τις συνομιλίες επικαλούμενος την «ένταση» στην αίθουσα!

Η στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού, οι συμμαχίες με γειτονικές χώρες και τα κοινά γυμνάσια με το Ισραήλ ποσώς ανησυχούν την Τουρκία, όχι άλλα παιδιά βορά στα σαγόνια της Τουρκίας. Είμαστε δηλαδή έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας; θα διερωτάται ο καλόπιστος αναγνώστης και θα ρωτούσε να μάθει τι προτείνω. Ό,τι μας επιβάλλει η γεωγραφική θέση της Κύπρου και τα συμφέροντα των ισχυρών στην περιοχή, απαντώ.

Δεν εισηγούμαι να καταστούμε προτεκτοράτο της Τουρκίας, αλλά ούτε και να αλληθωρίζουμε τα ισοζύγια των δυνάμεων, ατενίζοντας το ένδοξο παρελθόν. Στείλτε τα παιδιά σας, κύριοι, να απελευθερώσουν την πατρίδα.

Είναι τυχαίο που στην έκθεσή του ο Γ.Γ. του ΟΗΕ δεν επιρρίπτει ξεκάθαρες ευθύνες στην Τουρκία για τη στάση της στο Κραν Μοντανά και καλεί τα δύο μέρη να συλλογιστούν καλά, να συμφωνήσουν μεταξύ τους και μετά να ζητήσουν τη βοήθειά του;

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μάς οδηγεί στη διχοτόμηση και ουσιαστικά δεν διαφέρει από τους «ενδιάμεσους»… Ασχέτως αν ξεκινούν οι δυο τους από διαφορετική στοχοθεσία. Δικαιολογημένα, λοιπόν, οι ψηφοφόροι διερωτώνται τι Νίκος, τι Νικόλας; Πιστεύω πως όσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρατείνει την παρουσία του στην προεδρία και ο Νικόλας μιλά για «Νέα Στρατηγική», ζημιώνουν τους εαυτούς τους και τον τόπο. Μήπως είναι ώρα του Σταύρου Μαλά;

*Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy