Γιατί υπερασπιζόμαστε τα κρατικά μας σύμβολα!

Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Για κάθε χώρα, για κάθε λαό, τα κρατικά σύμβολα αποτελούν τα χαρακτηριστικά της υπόστασης και ύπαρξής του. Με αυτά τα κρατικά σύμβολα διεκδίκησαν οι λαοί και όλες οι χώρες-κράτη παγκόσμια τη συμμετοχή τους ως μέλη στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σ’ άλλα διεθνή συλλογικά όργανα.

Δυστυχώς, 58 χρόνια από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, εθνικές παρατάξεις δεν τίμησαν όπως προβλέπεται από το Σύνταγμά μας την Κυπριακή σημαία.

Ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η συμφωνία εγκαθίδρυσης της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας περιελάμβανε ξεκάθαρη και σαφή ρήτρα για το δικοινοτικό χαρακτήρα του κράτους, για την κοινή συμβίωση Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, δεν επεδείχθη ο απαραίτητος σεβασμός στους συμπατριώτες μας.

Στην ιστορική διαδρομή της Κύπρου μας υπήρξε περίοδος όπου τα κρατικά μας σύμβολα κουρελιάστηκαν, εξευτελίστηκαν. Αναφέρομαι ασφαλώς στην κρίσιμη περίοδο έξαρσης του εθνικισμού, του μίσους και της μισαλλοδοξίας, με αποκορύφωμα την αμαρτωλή περίοδο 1971-1974, όπου η ακροδεξιά Χούντα και τα εδώ όργανά της, η ΕΟΚΑ Β’, κατέλυσαν με το πραξικόπημα το Σύνταγμα και κάθε κρατικό σύμβολο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αυτές οι πολιτικές, αυτές οι στάσεις και συμπεριφορές ακολουθήθηκαν άλλοτε προκλητικά και άλλοτε απροκάλυπτα από ιδρύσεως της παράταξης της Δεξιάς, υποβαθμίζοντας συνεχώς τη σημαία μας ως κρατικό σύμβολο, χωρίς να επιδεικνύεται ο απαιτούμενος σεβασμός ούτε και τιμή.

Εδώ ακριβώς είναι που εντοπίζονται και οι συνεχείς αντιφάσεις των πολιτικών του Δημοκρατικού Συναγερμού. Δεν μπορεί και δεν είναι δυνατό να καταθέτουμε όραμα κοινής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και όλων των κατοίκων της Κύπρου και την ίδια στιγμή να αλληθωρίζουν στις μητέρες πατρίδες και να φλερτάρουν με την πολιτική της διαίρεσης.

Δεν καλλιεργείται κουλτούρα κοινής συμβίωσης, υποστέλλοντας το λάβαρο των αγώνων μας, της οντότητάς μας και της ύπαρξής μας. Είναι με την κρατική μας σημαία που ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο, είναι με τα κρατικά μας σύμβολα που ζούμε και υπάρχουμε, είναι με την κυπριακή σημαία που ελπίζουμε!

Με αφορμή την ανακήρυξη του Νίκου Αναστασιάδη ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, είδαμε στο Στάδιο Ελευθερία την πλήρη εξαφάνιση της κυπριακής σημαίας, στο πιο κορυφαίο πολιτικό γεγονός της χώρας, που όλα τα μάτια ήταν στραμμένα εκεί.

Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα ποια μηνύματα αποστέλλονται στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Ποια μηνύματα αποστέλλονται στον ΟΗΕ, στην Ε.Ε., στα διεθνή συλλογικά όργανα, στη διεθνή κοινή γνώμη; Πώς ζητούμε να μας σέβονται, να μας στηρίζουν και να μας βοηθούν; Ο ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορούν την ίδια ώρα να κοροϊδεύουν και να ξεγελούν τους πάντες. Δεν μπορούν να πατούν την ίδια ώρα σε δύο βάρκες! Μας πήραν χαμπάρι!

Έστω και την υστάτη, πρέπει να βρούμε τις ισορροπίες, μεταξύ της κρατικής και πολιτικής μας υπόστασης, σε συνδυασμό με την εθνοτική μας καταβολή.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Νίκος Αναστασιάδης, χρειάζεται να μιλήσει ξεκάθαρα και με ειλικρίνεια προς το σύνολο του κυπριακού λαού. Δεν μπορεί και δεν αξίζει στον πολυβασανισμένο λαό μας ο εμπαιγμός και η κοροϊδία. Αν κάποιοι έχουν αποφασίσει να συμβιβαστούν με τη λογική των δυο κρατών, ένα αμιγώς ελληνικό και ένα τουρκικό, ας το ξεκαθαρίσουν.

Μόνο που το ενδεχόμενο μιας συνομοσπονδιακής λύσης με διχοτομικές πρόνοιες θα συνεπάγεται και το τέλος της Κύπρου και κάθε κρατικού συμβόλου μας.

Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για την Κύπρο και το λαό μας. Χωρίς περιστροφές, χωρίς ακροβασίες και παλινδρομήσεις, μιλάμε με τη γλώσσα της ειλικρίνειας και της αξιοπιστίας.

Ο χρόνος μηδενίζεται και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ασφαλώς τα λάθη πληρώνονται ακριβά. Ευχόμαστε και ελπίζουμε το έγκλημα του 1974 να φωτίζει όλους, για να μην ολοκληρωθεί η καταστροφή, βάζοντας και την ταφόπετρα σε βάρος της πατρίδας μας.

* Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λεμεσού, βουλευτής ΑΚΕΛ