Γιατί μας ενδιαφέρει η παγκόσμια φοροδιαφυγή

Του  Τάκη Χατζηγεωργίου*

 

 

Βρίσκομαι αυτές τις μέρες στη Μάλτα, για μια πολύ εξονυχιστική και πολύ ενδιαφέρουσα αποστολή της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που διερευνά μεθόδους καταστολής της παγκόσμιας φοροδιαφυγής. Η Επιτροπή αυτή χαίρει ενός πολύ πιασάρικου ονόματος «Panama Papers Committee». Είναι γνωστό ότι η Μάλτα κατηγορείται πλέον ευθέως από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ως φορολογικός παράδεισος. Το ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στο Λουξεμβούργο δεν μπορεί να προκαλεί και μεγάλη απορία, δεδομένου ότι το Δουκάτο επικυριαρχεί της ΕΕ με τον ίδιο τον τέως Πρωθυπουργό του να προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Γιατί, όμως, να ενδιαφέρει τους Κυπρίους η καταπολέμηση της παγκόσμιας φοροδιαφυγής; Ακόμα περισσότερο μήπως είμαστε μέρος αυτού του συστήματος, πράγμα που επιφέρει κέρδη στην κυπριακή οικονομία και ως εκ τούτου πρέπει να κάνουμε και λίγο τα στραβά μάτια; Πολύ καθαρά και εξ αρχής δηλώνω τη θέση πως όσο και αν σήμερα αυτή η χρηματοοικονομική βιομηχανία που στήσαμε στην Κύπρο προσθέτει στην οικονομική ευρωστία του κράτους και όχι μόνο σε μερίδα μεγαλοδικηγόρων και μεγάλων ελεγκτικών οργανισμών, εντούτοις πιστεύω πως σύντομα θα επιβληθούν πανευρωπαϊκά τέτοιοι κανόνες και περιορισμοί που θα συγκρατήσουν και θα συρρικνώσουν αυτό τον τομέα. Αν λοιπόν υπάρχει ευρωπαϊκή διαδικασία που θα συρρικνώσει αυτή μας τη βιομηχανία, τι κάνουμε; Φωνάζουμε όχι και παθαίνουμε ό,τι μας μέλλεται ή κατανοούμε τις εξελίξεις και βοηθούμε τους εαυτούς μας, ενώ ταυτόχρονα δεν βλάπτουμε άλλους; Τα τρισεκατομμύρια των υπερπλούσιων Ευρωπαίων είναι παρκαρισμένα στους λεγόμενους φορολογικούς παραδείσους. Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής Παναμά το κόστος των χαμένων εσόδων από τη φοροδιαφυγή μόνο για την ΕΕ αγγίζει τα 1 τρις ευρώ/χρόνο. Η Κύπρος δε, χάνει γύρω στα 2 δις ευρώ/χρόνο (2011) ένεκεν της μαύρης οικονομίας (CSES, Tax Justice Network, Eurostat)!

Άποψή μου είναι πως η μάχη άρχισε. Αντιστέκονται τράπεζες και «κράτη πλατφόρμες» όπως είναι το Λουξεμβούργο και η Ελβετία που εφευρίσκουν τρόπους να κρύβουν τον πλούτο χωρίς να ονοματίζουν τους κατόχους αυτού του πλούτου. Νομίζω όμως ότι συμφέρει σε ισχυρά κράτη συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας που χάνουν τεράστια ποσά να ανακόψουν αυτό το αίσχος! Πώς; Με επιβολή δασμών στα προϊόντα κρατών που αποτελούν φορολογικούς παραδείσους και με θέσπιση κανόνων που να επιβάλλουν στις τράπεζες την υποχρέωση (επί ποινή κυρώσεων) να ανταλλάσσουν αυτόματα πληροφορίες με τις φορολογικές αρχές των κρατών. Αργά ή γρήγορα αυτό θα γίνει. Μπορεί όχι συνολικά και όχι απολύτως αποτελεσματικά, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση ισχύει πως και το λίγο είναι πολύ. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, στο βαθμό που μας επιτρέπεται στα πλαίσια ενός άρθρου, θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την ευρωζώνη της οποίας η Κύπρος είναι μέλος. Η ευρωζώνη λοιπόν κινείται ήδη προς την κατεύθυνση της περαιτέρω εμβάθυνσης και ενοποίησης. Θα έχει δικό της προϋπολογισμό, μάλλον πολλαπλάσιο του συνολικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και ίσως δικό της Υπουργό Οικονομικών. Και όχι μόνο. Τελευταία η POLITICO σημείωνε ότι ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ότι ο υποψήφιος θα πρέπει να προέρχεται από κράτος-μέλος της ευρωζώνης! Εμείς πρέπει να μπούμε διεκδικητικά σ’ αυτό το νέο περιβάλλον. Και θα πρέπει να απαιτήσουμε ισχυρά κονδύλια από τον νέο ευρωζωνικό προϋπολογισμό προκειμένου να αναπτύξουμε νέους βιομηχανικούς τομείς που θα συμπληρώσουν ή και θα προσθέσουν στις όποιες απώλειες από την ανάσχεση που θα επέλθει στην υφιστάμενη χρηματοοικονομική μας βιομηχανία. Νέοι βιομηχανικοί τομείς είναι χωρίς αμφιβολία το μπάσιμό μας στην τεχνολογική επανάσταση, την έρευνα και την καινοτομία. Έχουμε την ανάγκη επιστροφής στη γη με νέες μεθόδους καλλιεργειών. Οι βιολογικές καλλιέργειες μπορούν να είναι η προμετωπίδα της αγροτικής μας βιομηχανίας. Έχουμε τη γνώση και επιβάλλεται αυτή η γνώση να διοχετευθεί προς το μέλλον. Χρειαζόμαστε όμως ακόμα κάτι, πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί και από αυτή καθ’ αυτή την καταπολέμηση της παγκόσμιας φοροδιαφυγής. Να αισθανθούμε περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε. Ναι, ναι ακούγομαι οραματιστής, αλλά ξέρω κι άλλους!

*Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις