Γραμμές της Χριστιάνας Αβρααμίδου

Χριστιάνα Αβρααμίδου

ΩΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΝΕΡΟ

Εκδόσεις Έψιλον, Αθήνα 2008

 

1.

Άλλοτε δεν υπάρχει ίχνος φωτιάς στο σπίτι,
και άλλοτε βρίσκονται μαζεμένοι
πέντε, δέκα αναπτήρες.
Ο ύπνος σου βαρύς,
σαν το τσιγάρο που μόλις έστριψες,
μα ακόμα δεν κατάλαβα
πως έφυγες το βράδυ.

Βολική όμως να ήξερες
πόσο μου στάθηκε η φυγή σου,
ευκολότερα αφού μάσαγα
στίχους μες την απώλειά σου.
Που γράφτηκαν ημιτελείς,
στην αύρα του κορμιού σου
αν και ακόμα εκκρεμούν
φιλιά,
αγκαλιές,
και το πλατύ Αντίο.

 

8

Λίγα τελικά πράγματα
δεν πεθαίνουν με το χρόνο –
ούτε καν με τη ζέστη του καλοκαιριού –
που είναι πάντα αφόρητη
και μόνοι ξαπλώνουμε τα βράδια.
Κανείς να μην μας ακουμπάει,
να μην μας αγγίζει…
κανείς.

 

37

Κάπου σε Ιούλη μέσα
ήρθαν καταστροφές,
μα η γιαγιά επέμενε
σχολείο να μας στέλνει
γράμματα για να μάθουμε,
που δε στείλαμε
ποτέ.

 

3.

Σταθμεύεις το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο,

μα το επόμενο λεπτό

το ψάχνεις μες το σπίτι.

Είναι η ένταση της τηλεόρασης

που σου αποσπά την προσοχή,

και οι μεγάλες αποφάσεις

που σε περιμένουν να τις πάρεις.

 

5.

Μαζεύω κόλλες, βιβλία, γράμματα…

Αν και προτιμώ μινιατούρες μπιμπελό:
αεροπλανάκια,
τρενάκια,
βαρκούλες,
κανό,
να ’χω λιμάνι
στο σπίτι μου μέσα,
αεροδρόμιο δικό μου
και σιδηροδρομικό σταθμό.

 

 46.

Ούτε και σήμερα έφτασα μέχρι την ηρεμία.

Και η Ευτυχία παλιό,

ασιδέρωτο σακάκι.

Που κοντά μου κανείς δεν το ‘χει δοκιμάσει,

και ξεθωριάζει με τον καιρό,

κάτω απ’ τον καναπέ.

 

35

Ξέχασες τη σκιά σου
Και αν θες περνάω
να την αφήσω έξω απ την πόρτα

 

24.

Τέτοιες ώρες ξεδιπλώνεται η κούραση συνήθως.

Όχι αργά το βράδυ,

μα νωρίς-νωρίς το πρωί.

Αφού έχεις πρώτα σφίξει το χέρι

με φίλους και γονείς,

και αφού έχεις σαχλαμαρίσει

με γείτονες και συγγενείς,

νωρίς το πρωί,

-με μαθηματική ακρίβεια-

τα μέλη σου μετράς

και γίνεται ο καναπές,

ολάκερο σου το σπίτι.

 

Αργά πάλι,

-τέτοια ώρα το απόγευμα-

βγαίνει από το φούρνο μικροκυμάτων ένα ποίημα.

Κάποτε,

με μια παλιά σιωπή

για αν ρέει ισορροπημένα

η ξεροκέφαλή μου

μελαγχολία.

 

19

Μην γκρινιάζεις που αγαπάω αργά.

Να βαριέται θέλω η αγάπη.

 

55

Έτσι τελειώνουν
τα όμορφα πράγματα.
Σαν τη ζέστη,
το κλάμα,
και το ζεστό ψωμί

 

2

Κουραστικό όσο κανένα το δρομολόγιο,

του πήγαινε έλα στον εαυτό σου…

 

42.

Παιχνίδι πια η ίδια η λέξη.

Άλλοτε ξέρει τι να πει,

κι άλλοτε μαστορεύει.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy