Γραμμές της Χριστιάνας Αβρααμίδου

Χριστιάνα Αβρααμίδου

ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΑΠΗΣΕΙ

Εκδόσεις Οροπέδιο, 2014

1-1-1-0

Γιάννη, αν γεννήθηκες ξανά,
πάμε για καφέ το βράδυ;
Να περπατήσουμε χωριστά,
και όπου θέλει η Αθήνα,
ας μας βγάλει.

«Φτάσε σε οργασμό κάποια στιγμή»
«σκεφτόμαστε», Γιάννη μού έλεγες,
«πολύ»
αν και εγώ δεν σκέφτηκα
ποτέ τον θάνατό σου.

—«Ωραίο γούστο έχεις στους άνδρες» έλεγες.

—Έμεινα χωρίς παιδί…

Τον οργασμό
μπορείς να μιμηθείς
δεν μπορείς όμως
την αγάπη.

 

---

 

00:30

Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι.

Κανείς δεν το καταλαβαίνει όταν γεννιέται.

Ίσως,

να το νιώσει πριν πεθάνει

και αναρωτιέμαι

πόσος συνωστισμός εκεί πάνω επικρατεί,

με ψυχές που δεν πρόλαβαν

ένα τόσο απλό πράγμα

να καταλάβουν

 

---

 

Αυτοί που παραδίνονται,
κάποτε σηκώνουν τα χέρια ψηλά
κάποτε όχι.
Δεν αναγνωρίζουνε τον εχθρό,
ένας είναι,
πολλοί
ή ο εαυτός τους;
Περιμένουν απλά
να αλλάξει η εποχή,
το χιόνι να πέσει
πυκνό
και μαύρο.

Αυτοί που παραδίνονται,
ταξινομούνται και αριθμούνται.
Πονάνε μα δεν ξέρουν
ποιο τραύμα
πονάει πιο πολύ.

Αυτοί που παραδίνονται,
φοβούνται τον λόγο να ορίσουν.
Τον εχθρό στα μάτια
τολμούν να αντικρίσουν
για δύο λεπτά
ανακωχή.

 

---

 

ΠΟΙΗΣΗ

κανείς δεν θα ψάξει, να σε βρει,
μα θα σε δει στη στροφή,
σε ένα τοίχο
ολοκόκκινη μπροστά του.

Θα σε δει,
θα σε αρνηθεί,
τρεις φορές το τιμόνι
θα στρίψει απ’ την άλλη.

 

---

 

Δεν τον θέλω άλλο τον ήλιο στη ζωή μου,
με έχει κάψει στα μάτια.
Δε θέλω τη μέρα,
το φως,
μόνο κάποια παλιά τραγούδια για σένα.

Δουλεύω μια ζωή σκληρά
μα τίποτα δεν έχω επιδιορθώσει.
Δεν θέλω άλλο τη ζέστη στα μέσα μου,
βρέξει χιονίσει,
με ‘χεις εγκαταλείψει.

Οι δυνατότητές μου ίσως να ‘ταν για περισσότερα.
Μια καθαρίστρια όμως υπήρξα,
για σκοτεινούς,
σκληρούς
ανθρώπους.

 

---

 

Το μαξιλάρι λέει πως είσαι εδώ

πετάχτηκες σε μια δουλειά

λείπεις

μα θα ‘ρθεις.

 

Το μαξιλάρι χρόνια λέει

πως είσαι εδώ

και απόδειξη μόνη έχω

μια τούφα απ’ τα μαλλιά σου.

 

---

 

Τη στιγμή που πέφτεις
δεν υπάρχει σωστή κραυγή να βγάλεις,
λέξη να πεις,
να ψιθυρίσεις.

Τη στιγμή που πέφτεις,
λες ήξερα πως θα γινότανε έτσι
μα δεν μπορούσα να κάνω κάτι.

Πέφτεις