Η Υγεία ως δικαίωμα

Του Αθου Γεωργίου*

Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό, το οποίο έχει υποχρέωση να παρέχει ένα κράτος στους πολίτες του. Για ένα σύγχρονο κράτος, ο τρόπος διαχείρισής της, αλλά και το επίπεδο σχέσης των πολιτών με αυτή, σηματοδοτεί το επίπεδο κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και πολιτισμού της κοινωνίας. Είναι εμφανές ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και ο πολιτισμός πάσχει από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές Υγείας, που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη πραγματικού οράματος, μείωση προϋπολογισμών, έλλειψη πολιτικής δράσης, με την απαξίωση των κρατικών νοσηλευτηρίων, την εξόντωση του ιδιωτικού τομέα με εξαίρεση μερικών μεγάλων κέντρων.

Η βαθμολογία της Κυβέρνησης στην Υγεία είναι αρνητική. Υπάρχει στασιμότητα στα μεγάλα ζητήματα της αυτονόμησης και του ΓεΣΥ, με συνεχείς παλινδρομήσεις και διαφορετικές τοποθετήσεις, εντός της ίδιας της κυβέρνησης.

Η σκιαγράφηση της κατάστασης προκαλεί δέος. Δεν υπάρχει καθολική κάλυψη και ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Η Κύπρος είναι ίσως η μόνη χώρα της Ε.Ε., χωρίς γενικό σχέδιο υγείας. Οι δαπάνες για την Υγεία έχουν μειωθεί πέραν των 185 εκατ. ευρώ και υστερούν κατά 30% του ευρωπαϊκού μέσου όρου (6,9% έναντι 10,7% επί του ΑΕΠ). Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, της πολιτικής της κυβέρνησης και η πιστή εφαρμογή του μνημονίου όσον αφορά μόνο τις περικοπές φυσικά, οδήγησε την υγεία σε μαρασμό. Η κυβέρνηση δεν δείχνει την ίδια σπουδή, όπως κάνει με εφαρμογή άλλων προνοιών του μνημονίου, για την εφαρμογή του ΓεΣΥ. Εχει καταστρατηγήσει την κοινωνική συναίνεση που υπήρχε για την εφαρμογή του μονοασφαλιστικού ΓεΣΥ, και είναι άξιον απορίας γιατί δεν προχωρεί σε εφαρμογή του ΓεΣΥ μετά και τα αποτελέσματα των μελετών που η ίδια ζήτησε.

Οι κυβερνώντες μάλλον διαφωνούν ότι τα Νοσοκομεία παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες, επιτελούν κοινωνικό έργο και θα πρέπει να είναι η ραχοκοκαλιά του ΓεΣΥ. Συνεχίζεται μια πολιτική που οδηγεί τους επαγγελματίες υγείας σε κινητοποιήσεις για τα αυτονόητα, στη φυγή από τα κρατικά νοσηλευτήρια, που δεν δίνει λύση στα προβλήματα των νοσοκομείων και των εργαζομένων, τους στερεί την ελπίδα, την επαγγελματική ανέλιξη, την εργασιακή ασφάλεια, τους μειώνει τις απολαβές και τους ζητάει απλά να δουλεύουν περισσότερο, σε ένα χαώδες, δύσκολο και επικίνδυνο περιβάλλον. Εφαρμόζεται μια πολιτική που οδηγεί στη δημιουργία λιστών αναμονής, στις ουρές, στην έλλειψη φαρμάκων και αναλωσίμων και άλλων σοβαρών καθημερινών λειτουργικών προβλημάτων, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα.

Είναι η ώρα για να γίνουν τα ελάχιστα για την κοινωνία. Είναι η ώρα για την κυβέρνηση να:

1. Προχωρήσει άμεσα στην κατάθεση και ψήφιση του νομοθετικού πλαισίου για την εφαρμογή του ΓεΣΥ όπως έχει σχεδιαστεί, όπως ομόφωνα έχει ψηφιστεί το 2001 με ευρύτατη κοινωνική συναίνεση.

2. Αυξήσει τον προϋπολογισμό της Υγείας στα επίπεδα που τα είχε παραλάβει.

3. Να επενδύει τα χρήματα που εισπράττονται από συμπληρωμές στα δημόσια νοσηλευτήρια και τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων πίσω στη δημόσια υγεία

4. Να καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για λειτουργική αναδιοργάνωση (διοικητική, οικονομική και επιστημονική), εκσυγχρονισμού των κρατικών νοσηλευτηρίων. Οι βελτιώσεις θα οδηγούν στη διαφάνεια των διαδικασιών τους έτσι που να παρέχεται ευελιξία στη λήψη και υλοποίηση αποφάσεων μέσα από ένα σύστημα που θα διασφαλίζει την παροχή ποιοτικής φροντίδας υγείας και δεν θα τα ξεπουλάει σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

5. Να προσέλθει σε έναν ειλικρινή διάλογο με την αντιπολίτευση και τους φορείς της υγείας που θα έχει ως γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την ισότιμη ποιοτική υγεία για όλους τους πολίτες.

Η Αριστερά έχει ευθύνη και υποχρέωση να αντισταθεί στις πολιτικές που μετατρέπουν το δικαίωμα στην υγεία και στη ζωή σε προνόμιο ή ακόμα και πολυτέλεια για τους λίγους. Το ΑΚΕΛ στα θέματα της υγείας θα στηρίξει προσπάθειες που θα κινούνται στο σωστό πλαίσιο, δηλαδή την ισότητα στην πρόσβαση και ένα υψηλό επίπεδο υπηρεσιών υγείας για όλους τους πολίτες.

*Υποψήφιος βουλευτής ΑΚΕΛ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ-Ν.Δ., Λευκωσία