Η Μεσόγειος μετατρέπεται σε νεκροταφείο προσφύγων και η τέχνη πρέπει να μιλήσει γι’αυτό

Η Μεσόγειος μετατρέπεται σε νεκροταφείο προσφύγων και η τέχνη πρέπει να μιλήσει γι’αυτό

Η Μεσόγειος είναι το πιο «ζωντανό» νερό στον κόσμο. Γεννήθηκα στο κέντρο της Γαλλίας και την είδα πρώτη φορά μόλις στα 17 μου χρόνια. Μέχρι τότε ήταν απλώς η θάλασσα του (ομηρικού) Οδυσσέα ή η θάλασσα του «τουρισμού», αφού σχεδόν όλες οι μαζικές τουριστικές μονάδες της Γαλλίας είναι σε αυτό το μέρος. Έτσι, όπως είπα, πρώτη φορά την συνάντησα στα 17. Ήταν η αρχή της νέας μου ζωής στη Νότια Γαλλία. Την ίδια στιγμή συνάντησα και τη Μασσαλία που είναι ακριβώς το αντίθετο αυτού του τουριστικού καταναλωτισμού, δύο σχέσεις αγάπης άρχισαν την ίδια μέρα και δέκα χρόνια μετά συνεχίζουν το ίδιο έντονα.

Αρχικά, προερχόμενος από το εσωτερικό της Γαλλίας, δεν μου άρεσε η θάλασσα. Μετά ανακάλυψα την Calanques (μια υπέροχη φυσική παραλία) και όλη τη μεσογειακή κουλτούρα: το φαγητό, τις ιστορίες, την Ιστορία, τους ανθρώπους, τα σώματα. Και αμέσως τα ερωτεύτηκα όλα αυτά.

Η Μεσόγειος ήταν αυτό που μου έλειπε στο πρώτο μέρος της ζωής μου. Τώρα δεν μπορώ να περάσω ούτε καν μια βδομάδα χωρίς να την δω, μου προσφέρει γαλήνη, ενέργεια και τόσο όμορφο χρόνο με τους φίλους μου. Η Μεσόγειος είναι η μητέρα μας. Μητέρα της ελληνικής, ρωμαϊκής, αραβικής κουλτούρας, είναι η ιστορία μας, το παρελθόν μας, ελπίζω να μπορεί να είναι και το μέλλον μας και όλοι οι άνθρωποι να βρουν ειρήνη παντού στη Συρία, στο Μαρόκο, στην Τουρκία, στη Γαλλία. Όλες οι χώρες μας είναι σε κρίση λόγω οικονομικών συμφερόντων, του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού.

Για μένα η Μεσόγειος είναι η μεγάλη μου πατρίδα, νιώθω να μοιάζω με τους ανθρώπους από άλλες μεσογειακές χώρες, να βρίσκομαι στην ίδια «διάθεση», παρόλο που δεν πιστεύω στην έννοια της ατομικής ψυχής, πιστεύω στη μεσογειακή ψυχή, έτσι που νιώθω πιο κοντά στο Μαρόκο παρά στην Αγγλία. Είναι ντροπή που τα αδέλφια μας από τη Νότια Μεσόγειο δεν μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα. Ελπίζω μια στιγμή να μπορούμε να ζούμε με τις διαφορές μας και να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα αυτών των διαφορών.

Στην εποχή μας η Μεσόγειος μετατρέπεται σε νεκροταφείο προσφύγων και η τέχνη πρέπει να μιλήσει γι’ αυτό. Με την ποίηση. Η ποίηση είναι πιο δυνατή από τα όποια συναισθήματα λύπης ή τα λόγια των πολιτικών. Ο Μάριος (Ιωάννου) σε αυτή την παράσταση χρησιμοποιεί ποίηση για τη Συρία και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.

Το πιο λίγο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτή την κατάσταση που επικρατεί σήμερα είναι να μην είμαστε τυφλοί σε ό,τι γίνεται.

Nicolas Rochette (Μασσαλία/Γαλλία)

UNITING THE MEDITERRANEAN SEA (PAFOS 2017)

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy