«Η Παλιά Σερβία, το δράμα ενός ευρωπαϊκού πολιτισμού»

Του Σοφόκλη Γ. Σοφόκλη

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στη Μόσχα, σε ρωσική μετάφραση, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, αλλά και αποκαλυπτικό ιστορικό επιστημονικό έργο με απόλυτα τεκμηριωμένα στοιχεία και αναφορές για το δράμα της ούτω καλούμενης «Παλιάς Σερβίας», που καλύπτει ολόκληρη την περίοδο από τις αρχές του 19ου μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα.

Συγγραφέας της επιστημονικής αυτής εργασίας είναι ο διάσημος Σέρβος ιστορικός Δρ Σλάβενκο Τέρζιτς, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Ιστορίας της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και τώρα υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας του ως πρέσβης της Σερβίας στη Ρωσία.

Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στα σέρβικα το 2012, στο Βελιγράδι. Ο Δρ Σλάβενκο Τέρζιτς προσφέρει στον αναγνώστη μια πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα για το ιστορικό παρελθόν της γης όπου γεννήθηκε η εθνική ιδέα, η πνευματική και πολιτιστική ταυτότητα του σερβικού λαού. Ο όρος του γεωγραφικού χώρου, που ονομάζεται Παλιά Σερβία, ιστορικά περιλαμβάνει και τις περιοχές Ράσκα, Κόσοβο και Μετόχιο, καθώς και την περιοχή Σκοπίων και Τέτοβ.

Η Παλιά Σερβία κατά τη διάρκεια αρκετών αιώνων είχε μετατραπεί σε πεδίο συγκρούσεων όχι μονάχα των τριών βασικών θρησκειών της περιοχής (της ανατολικής και δυτικής χριστιανοσύνης και του μουσουλμανισμού), αλλά και χώρος εφαρμογής των στρατιωτικών και πολιτικών σχεδιασμών, κατά πρώτο λόγο των δυτικών χωρών. Ολα αυτά τα στοιχεία μαζί είχαν δημιουργήσει γύρω από τη σερβική εθνική γη έναν αποπνικτικό γεωπολιτικό κλοιό και μια επικίνδυνη για τον σερβικό λαό θηλιά.

Χωρίς κανένα ενδοιασμό μπορεί να καταλήξει ο κάθε αντικειμενικός ιστορικός ότι ακριβώς όλα αυτά τα στοιχεία και δεδομένα αποτελούν την πραγματική ουσία του σερβικού και βαλκανικού ζητήματος στη σύγχρονη διεθνή πολιτική. Συνέπεια αυτού του προβλήματος αποτέλεσαν οι διώξεις και οι θηριωδίες κατά του σερβικού λαού και η εκδίωξή του από την ιστορική του γη και πατρίδα, καθώς και η συστηματική εξόντωση της σλαβικής και ορθόδοξης πολιτιστικής κληρονομιάς του.

Τα μεγαλειώδη μνημεία, εκκλησίες και ιερές μονές της σερβικής τέχνης στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχιο αποτελούν αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο του ευρωπαϊκού χριστιανικού πολιτισμού. Στο βιβλίο του ο Δρ Σλάβενκο Τέρζιτς ασχολείται και αποδεικνύει την πολιτιστική και γεωπολιτική ουσία του προβλήματος της Παλιάς Σερβίας μέσα στα ευρύτερα πλαίσια του ιστορικού περιβάλλοντος εκείνης της εποχής και των συγκεκριμένων γεγονότων του 19ου και του 20ού αιώνα.

Οπως γράφει η Ρωσίδα ιστορικός επιστήμονας Δρ Νατάλια Ναρότνιτσκαγια, πρόεδρος του Ιδρύματος Ιστορικής Προοπτικής και Διευθύντρια του Ινστιτούτου Δημοκρατίας και Συνεργασίας του Παρισιού: «Το θέμα της Παλιάς Σερβίας αποτελεί ένα από τα πολυπλοκότερα στην ιστοριογραφία των Βαλκανίων και προκαλεί οξείες συζητήσεις, πρωταρχικά εξαιτίας της πολιτικής σημασίας των επιστημονικών συμπερασμάτων που εξάγονται».

Σήμερα ο όρος «Παλιά Σερβία» έχει εξαφανιστεί από τον ευρωπαϊκό πολιτικό και ιστορικό χάρτη και από το δυτικό πολιτικό λεξικό. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα της ανεξήγητα εχθρικής αντιμετώπισης των Σέρβων, που ξεπερνά κάθε όριο μίσους ενάντια σε έναν ανδρείο λαό, που πρόσφερε τόσα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την Ορθοδοξία είναι τραγική και ανυπόφορη.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι πολιτικοί επιστήμονες και σύγχρονοι ιστορικοί που πιστεύουν ότι η βίαιη και βάρβαρη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τις δυνάμεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και βασικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το 1990-91 και οι απάνθρωποι βομβαρδισμοί του Βελιγραδίου και άλλων περιοχών, που πραγματοποίησαν οι νατοϊκές χώρες το 1999 και που οδήγησαν στον διά της βίας κατακερματισμό της χώρας σε 6 ½ διαφορετικές χώρες, αποτελεί την εκδίκηση και τον γερμανικό ρεβανσισμό για την ηρωική αντίσταση του γιουγκοσλαβικού λαού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το μίσος και το μένος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σήμερα κατά της Σερβίας, διαδέχεται το δέλεαρ της ένταξης της διαλυμένης και ταπεινωμένης χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, «αν βέβαια συμπεριφερθεί ορθά και αν αποδεχθεί χωρίς διαμαρτυρίες τις ταπεινώσεις, την υποταγή και αν εγκαταλείψει τις προσπάθειές της να διασώσει ό,τι μπορεί από τις εγκληματικές ορέξεις της αλβανικής αντίδρασης, οι οποίες συνεχώς αυξάνονται και δεν αφορούν μόνο το Κόσοβο, αλλά συνεχώς και διευρύνονται και μεγαλώνουν».

Ο Δρ Σλάβενκο Τέρζιτς στο βιβλίο του δεν ασχολείται τόσο με τα τραγικά γεγονότα, που οδήγησαν στη διάλυση της πατρίδας του. Εμμένει όμως επιστημονικά και απόλυτα αντικειμενικά, συλλέγοντας το καθετί, που φέρνει στην επιφάνεια τη συστηματική και πολύ καλά οργανωμένη προσπάθεια εξόντωσης ακόμη και της μνήμης των Σέρβων για την ιστορία της Παλιάς Σερβίας.

Κατά τα τελευταία 20 χρόνια είμαστε όλοι μάρτυρες της «δικαιοσύνης» αλά ΝΑΤΟ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990-2000 είχαν προκληθεί οι γνωστές εθνικές συγκρούσεις. Χωρίς αμφιβολία, υπαίτιοι πάντα εντοπίζονται και στις δύο πλευρές.

Εντούτοις, το Δικαστήριο της Χάγης καταδικάζει με βαρύτατες και εξοντωτικές ποινές, αποκλειστικά τους Σέρβους, ενώ αφήνει ελεύθερους ή επιβάλλει συμβολικές ποινές στους μουσουλμάνους της Βοσνίας και τους Κροάτες εθνικιστές. Μερικοί Σέρβοι κατηγορούμενοι πέθαναν στα κρατητήρια της Χάγης, πριν καν προλάβουν να ακούσουν την απόφαση των… αλάνθαστων και πάντα αντικειμενικών δικαστών…

Αίσχος και ντροπή, κύριοι δικαστές!