Η τιμωρητική στάση της Τρόικας και η Αριστερά

Του Νεοκλή Συλικιώτη*

Από τη στάση της Γερμανίας και των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε. απέναντι στην Ελλάδα μπορούν να εξαχθούν δύο ασφαλή συμπεράσματα. Το πρώτο είναι πως οι θεσμοί λειτούργησαν τιμωρητικά προς την κυβέρνηση και το λαό της Ελλάδας την ώρα που όφειλαν να δείξουν πραγματική αλληλεγγύη σε μια χώρα-μέλος της ΕΕ και το δεύτερο είναι πως ο χαρακτήρας της ευρωζώνης είναι τέτοιος που οδηγεί τα κράτη-μέλη της σε συνεχείς φαύλους κύκλους λιτότητας, ύφεσης και οικονομικής υποταγής των χωρών της περιφέρειας της ΕΕ σε μια νέα μορφή αποικιοκρατίας. Το επίκαιρο παράδειγμα της Ελλάδας επιβεβαιώνει δραματικά ότι όσες προσπάθειες και να καταβληθούν είναι αδύνατον να ξεφύγεις από πολιτικές εξαρτήσεις και είναι αδύνατη η χάραξη δικής σου πολιτικής. Το στόχο αυτό υπηρετούν όλες οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην ΕΕ, ιδιαίτερα από το 2008 μέχρι σήμερα. Η αναθεώρηση της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2009, το Σύμφωνο για το Ευρώ, η λεγόμενη Οικονομική Διακυβέρνηση, οι πολιτικές που εμπεριέχονται στους κανονισμούς για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, στοχεύουν σε δύο βασικά πράγματα.

Πρώτο, μεταφέρουν ολοένα και περισσότερη εξουσία στο διευθυντήριο των Βρυξελλών που αποφασίζει βάσει των συμφερόντων των κυρίαρχων κρατών και των μονοπωλίων και εδραιώνουν στις χώρες που αποτελούν τον «αδύναμο κρίκο» ένα καθεστώς που ελέγχει και αφαιρεί την κυριαρχία τους.

Και δεύτερο, έχουν στόχο να θεσπίσουν μια καινούργια μορφή αποικιοκρατίας και εξάρτησης από τους δανειστές στη σύνθεση των οποίων πάντα βρίσκεται το ευρωπαϊκό και διεθνές κεφάλαιο. Οπως εκφράζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις τράπεζες, αλλά και από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.

Η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι το μόνο παράδειγμα προσπάθειας επιβολής των κυρίαρχων κύκλων των Βρυξελλών στην Ευρωζώνη. Λόγω των ίδιων πολιτικών, η Κύπρος έχει σήμερα δημόσιο χρέος που ανέρχεται στο 107% του ΑΕΠ, το Βέλγιο 106.5%, η Ιρλανδία 110%, η Ιταλία 132% και η Πορτογαλία 130.2%, καταδεικνύοντας πως ακόμα και αν μια χώρα έχει περάσει από πρόγραμμα προσαρμογής, αυτό που μένει πίσω είναι η συνέχιση της λιτότητας, της βίαιης απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, της αποβιομηχανοποίησης, των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους.

Παράλληλα προωθούνται νέες αλλαγές στην Ευρωζώνη, κυρίως από τη Γερμανία και τον Υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Επιδιώκουν τη δημιουργία νέων μεγαλύτερων δεσμών εξάρτησης της Ευρωζώνης με δημιουργία Κοινοβουλίου μόνο των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και διορισμό Υπερυπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης που θα ελέγχει τους προϋπολογισμούς όλων των κρατών-μελών. Δημιουργία δηλαδή Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων.

Στην Κύπρο τα πράγματα δεν είναι καθόλου διαφορετικά. Μετά το τιμωρητικό κούρεμα των καταθέσεων και την υπογραφή του μνημονίου από την κυβέρνηση ΔΗΣΥ-Αναστασιάδη χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση, η χώρα ταλανίζεται από τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και της οικονομίας. Οσο και να προσπαθούν οι κυβερνώντες να πάρουν τα εύσημα από την Τρόικα και το Γιούρογκρουπ, τα αποτελέσματα των πολιτικών τους δεν κρύβονται: τεράστια ρεύματα μετανάστευσης εκτός Κύπρου, απορρύθμιση των εργασιακών συνθηκών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ιδιωτικοποιήσεις και ολοένα μεγαλύτερη ανεργία και φτωχοποίηση του πληθυσμού. Μαζί δε και με τη συρρίκνωση του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια, είναι πλέον εμφανές πως η λιτότητα πνίγει κάθε προοπτική κοινωνικής ανάπτυξης και οικονομικής ανάκαμψης.

Η Αριστερά στην Ελλάδα είχε μια ιστορική εμπειρία, η οποία απόδειξε πόσο εκδικητικά μπορούν να αντιδράσουν οι κυρίαρχοι κύκλοι στην Ευρώπη αν οι δημοκρατικές διαδικασίες (βλ. 62% «όχι» στο δημοψήφισμα) δεν εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντά τους. Ανάλογη εμπειρία είχαμε και στην Κύπρο όταν κυβέρνηση ήταν η Αριστερά. Ακριβώς αυτές τις ιστορικές εμπειρίες χρειάζεται να λάβουμε σοβαρά υπόψιν. Η Αριστερά πρέπει να εντάξει άμεσα το ζήτημα της ευρωζώνης και του χρέους στην ατζέντα των συζητήσεών της και να προτείνει εκείνες τις εναλλακτικές λύσεις που να επιτρέπουν στους λαούς να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους από την τιμωρητική μανία των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ. Να χαράξει μια ανεξάρτητη πολιτική κοινωνικής ανάπτυξης χωρίς μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας.

*Μέλος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ, ευρωβουλευτής GUE/NGL

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy