“Είμαι αθώος και σας συγχωρώ”

Συνέντευξη παραχώρησε ο ιερέας ο οποίος με βάσει απόφασης του Δικαστηρίου φυλακίστηκε το 2013 για 18 μήνες με την κατηγορία της άσεμνης επίθεσης.

Η υπόθεση βγαίνει στο φως της δημοσιότητας μετά τον «αιφνίδιο» θάνατο της Έλενας Φρατζή, θύμα της σεξουαλικής κακοποίησης του εν λόγω ιερέα, όπως είχε αποφανθεί το Δικαστήριο, μετά από μαρτυρία της ίδιας, αλλά και της επιστημονικής εξήγησης της ψυχολόγου Μ. Περδικογιάννη.

Ο ιερέας που καταδικάστηκε υποστηρίζει την αρχική θέση του, ότι είναι αθώος εξιστορώντας τα γεγονότα από τη δική του πλευρά.

Διαβάστε επίσης: Έκθεση καταπέλτης από τον ψυχίατρο που διόρισε η Ιερά Σύνοδος

Όπως υποστηρίζει, «πλησίασαν το κορίτσι κάποιοι άνθρωποι να της δείξουν αγάπη αλλά η αγάπη τους ήταν άλλη.» Πρόσθεσε ότι δέχτηκε απειλές, «κάποιο πρόσωπο μου είχε πει ότι, θα έρθει η μέρα που θα σε καθαιρέσω, θα σε ξυρίσω. Και αυτό το πρόσωπο μετά βρέθηκε σαν φίλος της μακαρισμένης, στηρίζοντας την χωρίς να την γνωρίζει. Αυτό το άτομο την παρότρυνε να κάνουν μαζί αυτό το έγκλημα, να με καταδικάσουν και να με ξυρίσουν. Αυτός ήταν ο στόχος τους και γι΄ αυτό αγωνίζονταν μέχρι σήμερα».

Αναφορικά με το λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε εναντίον του κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιας και έχει καταδικαστεί, αναφέρει ότι, «εγώ όλους αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπώ. Δεν ξέρουν ποιος είμαι, όλα αυτά τα κάνουν βάσει με όλα όσα έχουν ακούσει.».

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν είχε παρευρεθεί στη κηδεία της Έλενας Φραντζή, αναφέρει ότι, «δεν ήθελα να βρεθώ στη κηδεία της για να μην δώσω τροφή σε κάποια άτομα που με γνώριζαν, να δημιουργήσουν εντάσεις. Καταβάθος ήθελα να πάω».

Αίτημα για έφεση

Αξίζει να σημειωθεί ότι, στις 25 Ιουνίου 2014, το Δικαστήριο απέρριψε έφεση μετά από αίτημα του κατηγορούμενου.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο κατηγορούμενος ψεύδετο και είχε αντιφατικές θέσεις, βάσει του Πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ενώ, από τη μια έλεγε ότι αγαπούσε την παραπονούμενη ως παιδί του, από την άλλη ήθελε να την «ξεφορτωθεί» για να ησύχαζε από τους γονείς της. Αρνείτο να απαντήσει σε ερωτήσεις, απαντούσε με υπεκφυγές, δεν θυμόταν το όνομα της Κοινωνικού Λειτουργού που κατά τα άλλα, κατά τη θέση του, επισκέπτετο την παραπονούμενη συχνά. Και περαιτέρω ότι ενώ ήταν αποδεκτή από την υπεράσπιση η βίαιη συμπεριφορά της συζύγου του έναντι της παραπονούμενης, ο ίδιος αρχικά δέχθηκε ότι μια φορά την είδε να κτυπά την παραπονούμενη, ενώ αργότερα απέφευγε να απαντά ότι η συμπεριφορά αυτή άγγιζε τα όρια της βαναυσότητας, επικαλούμενος των δικαιωμάτων του, να μην τοποθετείται.

Η μαρτυρία της ψυχολόγου

Μαρτυρία ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου έδωσε μετά την παραπονούμενη και η ψυχολόγος Μ. Περδικογιάννη με μεταπτυχιακά στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία και στην Παιδοψυχολογία. Σε βασικές γραμμές η κατάθεση της ήταν ότι η παραπονούμενη την είχε επισκεφθεί στο γραφείο της τον Απρίλιο του 2009 και είχε μαζί της 18 συνεδρίες μέχρι το τέλος του χρόνου εκείνου και άλλες 23-24 συνεδρίες μέσα στο 2010. Το 2011 είχαν γίνει ορισμένες συνεδρίες εφόσον ήδη είχαν γίνει καταγγελίες εναντίον του εφεσείοντος για τις οποίες και η ίδια κλήθηκε να δώσει κατάθεση στην αστυνομία. Η παραπονούμενη την είχε επισκεφθεί για προβλήματα αγχωτικής διαταραχής, αλλά δεν διέγνωσε ποτέ συμπτώματα ψυχωτικής διαταραχής. Διαπίστωσε ότι η παραπονούμενη ήταν ήρεμη σε γενικές γραμμές, συνεργάσιμη, σαφώς προσανατολισμένη σε χώρο, χρόνο και πρόσωπα και δεν υπήρχε εκ μέρους της μυθοπλασία εφόσον τα γεγονότα που εξιστορούσε ήταν τα ίδια σε κάθε συνεδρία χωρίς προσθήκες ή αφαιρέσεις, ούτε και αντιφάσεις. Η παραπονούμενη της εκμυστηρεύθηκε το πρόβλημα που τη βασάνιζε μετά από κάποιες συνεδρίες και όταν η ίδια ως ειδικευμένη από την εκπαίδευση της στην Αμερική σε κακοποιημένα παιδιά, της άφησε τον χρόνο να μιλήσει όποτε η ίδια η παραπονούμενη ένοιωθε έτοιμη στο ζήτημα.

Στην περίπτωση της παραπονούμενης διαπίστωσε ότι υπήρχε και φόβος να εκφραστεί ενωρίτερα γιατί ήταν ανάδοχη σε μια αγαπητή και με κύρος στην κοινότητα οικογένεια, με αποτέλεσμα να θεωρεί ότι δεν θα μπορούσε να την πιστέψουν. Περαιτέρω, στις μικρές ηλικίες των τριών με έξι ετών, ο χρόνος δεν είναι μια σαφώς προσδιορισμένη έννοια στο μυαλό ενός παιδιού και η ανάκληση γεγονότων ή χρονικών πλαισίων καθίσταται δυσκολότερη διότι ο νους αμύνεται με το να προσπαθεί να διώξει το τραυματικό γεγονός. Όταν τέτοια παιδιά, όπως η παραπονούμενη, αποφασίσουν στην ενήλικη πια ζωή τους να προβούν επιτέλους σε καταγγελία είναι πιθανό συγκεκριμένες λεπτομέρειες ή μνήμες «… να έχουν κλειστεί εντός εισαγωγικών στη μνήμη του ατόμου, διότι απλά αμύνεται με το να τις απωθήσει λόγω του τραύματος που προκαλούν».

Διαβάστε επίσης:

• Η ιστορία Έλενας , το «συγνώμη» και η ντροπή για την πολιτεία
• Δεν διώκεται η παπαδιά λόγω θανάτου της Έλενας
• Θάνατος Έλενας: Όλα ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1970…
• H Εκκλησία της Κύπρου αθώωσε τον παιδεραστή ιερέα το 2015