Είναι η αποχή στάση ευθύνης;

Της Ευανθίας Σάββα*

Ο προβληματισμός και η δυσαρέσκεια που παρατηρείται σήμερα στην κοινωνία αποτυπώνουν το δικαιολογημένο αίσθημα της απογοήτευσης ανάμεσα στους πολίτες για όσα τεκταίνονται στον τόπο μας. Ως αποτέλεσμα αυτής της απογοήτευσης, το ισοπεδωτικό σύνθημα: «Απέχω δεν θα ψηφίσω», «Ολοι είναι οι ίδιοι», είναι δυστυχώς στην ημερήσια διάταξη. Σκάνδαλα, μίζες, θεσμοί που καταρρέουν, οι «άριστοι των αρίστων» που αποδεικνύονται άριστοι των μετρίων, ανεργία, φτώχεια, συρρίκνωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, μέτρα λιτότητας και κοινωνικά παντοπωλεία συνθέτουν τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, η οποία, κατά τα άλλα βγαίνει «πανηγυρικά» από τα μνημόνια!

Κανείς δεν αμφισβητεί τη δυσαρέσκεια και την απαξίωση των πολιτών για τα τεκταινόμενα. Αρκετοί θεωρούν ότι απέχοντας από τις εκλογές θα εκδηλώσουν με αυτόν τον τρόπο την απαρέσκειά τους για το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς. Θεωρούν δηλαδή την α-πολίτικη και ισοπεδωτική επιλογή της αποχής ως μια μορφή διαμαρτυρίας για όλα όσα διαδραματίζονται στον τόπο μας. Μα εάν η αποχή εμπόδιζε τις αντιλαϊκές πολιτικές, τότε πολύ απλά δεν θα περνούσαν. Εάν η αποχή εμπόδιζε τα σκάνδαλα και τους διορισμούς «ημετέρων», πολύ απλά δεν θα γίνονταν. Το γεγονός όμως είναι ένα: Η αποχή επιβραβεύει και διαιωνίζει ουσιαστικά τις αντιλαϊκές πολιτικές των κρατούντων, που μας απογοητεύουν και μας ταλανίζουν σ’ αυτά τα τρία πέτρινα χρόνια της συναγερμικής διακυβέρνησης. Γιατί η ψηφοφορία ερμηνεύεται με απλά μαθηματικά. Είτε ψηφίσει το 100% του εκλογικού σώματος είτε το 50% στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, θα εκλεγούν και πάλι 56 βουλευτές.

Αρα, η αποχή μπορεί να μοιάζει με κίνηση διαφυγής, στην πραγματικότητα όμως είναι εγκλωβισμός σε όλα εκείνα που πριμοδοτούν την ιδιώτευση και το «δεν βαριέσαι αδελφέ, ασχολήσου με τον εαυτό σου, άδικος κόπος να ασχολείσαι». Και όσο εσύ θα ασχολείσαι με τον εαυτό σου, κάποιοι άλλοι θα ασχολούνται μαζί σου και θα παίρνουν αποφάσεις για σένα, χωρίς εσένα…

Κάποιοι άλλοι θα προχωρήσουν ανενόχλητοι στις ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων οργανισμών, με αποτέλεσμα τη μεταφορά εκατοντάδων εκατομυρίων από το κράτος στο μεγάλο κεφάλαιο. Θα προχωρήσουν ανενόχλητοι στις εκποιήσεις κατοικιών, με αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να βρεθούν στον δρόμο. Θα συνεχίσουν ακόμα, ανενόχλητοι, τις αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους, υποκλινόμενοι στην Τρόικα και αδιαφορώντας για τους απλούς πολίτες, με αποτέλεσμα την υποθήκευση του μέλλοντος της νέας γενιάς.

Εσύ νέε, άνεργε επιστήμονα, εσύ γυναίκα της Κύπρου, εσύ άνεργε οικογενειάρχη, εσύ μικρομεσαίε επιχειρηματία, εσύ συνταξιούχε, θα το επιτρέψεις; Μη γίνεις αφοπλισμένος και ακίνδυνος παρατηρητής! Ολοι μαζί υπεραμυνόμαστε το δικαίωμά μας να μετέχουμε «κρίσεως και αρχής», που σημαίνει αντίσταση σε εκείνους που επιβουλεύονται το μέλλον των παιδιών μας, σημαίνει αντίσταση στις πολιτικές που φτωχοποιούν τον λαό μας και πριμοδοτούν τους κεφαλαιοκράτες.

Ας μετατρέψουμε λοιπόν την απογοήτευσή μας σε δράση που αντιπαλεύει την παραίτηση και την απαξίωση, δίνοντας μαζικά και δυναμικά το «παρών» μας στις προσεχείς εκλογές, ενισχύοντας το κόμμα μας, το ιστορικό και τιμημένο κόμμα της Αριστεράς, για τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας ανθρώπινης, όπου και αν ο καθένας βρίσκεται, στο εργοστάσιο ή στην αναζήτηση εργασίας, στο γραφείο ή στο χωράφι, στο πανεπιστήμιο ή στο σχολείο, στη βιοπάλη ή στο σπίτι, στη βάρδια της ημιαπασχόλησης ή στην κάλπη. Η συμμετοχή οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο, για μας και για τα παιδιά μας!

* Υποψήφια βουλευτής Λάρνακας ΑΚΕΛ-Αριστερά – Νέες Δυνάμεις.