Και πάλι στο σημείο μηδέν για νέο σύστημα διορισμών

• Δεν διασφαλίζονται, παρά τις προεδρικές δεσμεύσεις, όσοι υπηρέτησαν στην εκπαίδευση

• Για να υπάρχει ελπίδα σε νέους εκπαιδευτικούς πρέπει να υπάρχουν και διορισμοί

Οταν πριν από περίπου ένα χρόνο ο τέως Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος κατέθεσε πρόταση για νέο σύστημα διορισμών στη δημόσια εκπαίδευση και εξέφρασε την «αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης για εφαρμογή του, σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κόσμος αντέδρασε.

Εθεσαν ως προαπαιτούμενο για τον οποιοδήποτε διάλογο τη διασφάλιση της εργασίας για τους συμβασιούχους, έκτακτους, αντικαταστάτες και όσους έκαναν προϋπηρεσιακή κατάρτιση. Δηλαδή, την κατοχύρωση αυτών των ανθρώπων που καλέστηκαν από το κράτος να προσφέρουν στη δημόσια εκπαίδευση, χωρίς ωστόσο να τους διασφαλίσει με μόνιμο διορισμό. Οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στο παρά ένα του διορισμού.

Η άτεγκτη στάση του κ. Κενεβέζου οδήγησε τις εκπαιδευτικές οργανώσεις σε εξαγγελία απεργιακών κινητοποιήσεων. Εν μέσω κοινωνικής κατακραυγής λόγω της παρουσίας της Τρόικας στο νησί και των επερχόμενων μέτρων λιτότητας, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλησε να κατευνάσει τα πνεύματα και να διώξει ένα από τους «πονοκεφάλους» της κυβέρνησης.

Κάλεσε εσπευσμένα τις εκπαιδευτικές οργανώσεις και τον Υπουργό στο Προεδρικό και «δεσμεύτηκε» για πολλοστή φορά, «ικανοποιώντας» εν μέρει τις ηγεσίες των εκπαιδευτικών οργανώσεων που άμεσα ακύρωσαν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο κ. Αναστασιάδης επικαλέστηκε ευρωπαϊκές αποφάσεις και τη νομοθεσία για τους έκτακτους αορίστου χρόνου στο δημόσιο τομέα, ρίχνοντας στο τραπέζι το λεγόμενο 30μηνο. Δηλαδή τη μετατροπή των εκπαιδευτικών που υπηρέτησαν για 30 μήνες, σε μόνιμους. Ενα χρόνο μετά, ακόμη μια «δέσμευση» πήγε περίπατο…

Η πρόταση Καδή

Ο νέος Υπουργός Παιδείας Κώστας Καδής ασχολήθηκε με ζέση για τη δημιουργία καινούργιας πρότασης επιχειρώντας, όπως και οι τελευταίοι τουλάχιστον έξι προκάτοχοί του, να δώσει λύση. Ο κ. Καδής είχε, ωστόσο, ένα επιπρόσθετο πονοκέφαλο… την εντολή και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα της Τρόικας και της Παγκόσμιας Τράπεζας για εφαρμογή νέου συστήματος διορισμών.

Η αφετηρία για τη δημιουργία νέας πρότασης είχε δυο βασικούς στόχους: να δώσει ελπίδα στους νέους και να διασφαλίσει όσους εκπαιδευτικούς βρέθηκαν προ των πυλών για διορισμό. Ωστόσο, με την πρόταση και την υφιστάμενη κατάσταση, οι ελπίδες για τους νέους είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες, ενώ παράλληλα δεν διασφαλίζεται κανένας από τους εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν στην εκπαίδευση. Οι διορισμοί κάθε χρόνο είναι μερικές δεκάδες, ενώ ο υφιστάμενος κατάλογος έχει συσσωρεύσει πέραν των 45.000 εκπαιδευτικών!

Καμία πρόνοια για όσους εργάστηκαν στην εκπαίδευση

Για τους εκπαιδευτικούς που υποτίθεται ότι θα διασφαλίζονταν, δεν γίνεται καμία αναφορά και δεν υπάρχει καμία πρόνοια που να τους δίνει σημαντική προτεραιότητα έναντι των υπολοίπων. Ούτε το μάξιμουμ των μονάδων εμπειρίας που είναι 20 (από τις 100) είναι ικανές να διασφαλίσουν οτιδήποτε, ακόμα και γι’ αυτούς που εργάστηκαν εφτά και οχτώ συναπτά έτη ως συμβασιούχοι.

Συγκεκριμένα, η πρόταση προνοεί για κάθε χρόνο αναγνωρισμένης εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας δύο μονάδες με μέγιστο αριθμό τα δέκα χρόνια. Οπου υπάρχει συμπληρωμένος αριθμός μηνών, θα παραχωρούνται κατ’ αναλογία οι αντίστοιχες μονάδες. Αρα, για να λάβει κάποιος το μάξιμουμ των 20 βαθμών πρέπει να έχει εργαστεί 10 «γεμάτες» σχολικές χρονιές!

Το νομικό «κώλυμα»

Ο κ. Καδής και οι τεχνοκράτες του Υπουργείου Παιδείας επικαλέστηκαν νομικό κώλυμα για τη διασφάλιση αυτών των εκπαιδευτικών, καθώς η Νομική Υπηρεσία τούς ξεκαθάρισε ότι η αρχική τους πρόταση για συνύπαρξη δυο διαφορετικών καταλόγων δεν ήταν νομικά κατοχυρωμένη.

Ωστόσο, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, εάν υπάρχει η πολιτική πρόθεση από πλευράς κυβέρνησης, υπάρχουν λύσεις. Το νομικό πρόβλημα προέκυψε από τον τρόπο που τέθηκε το ζήτημα ενώπιον της Νομικής Υπηρεσίας. Οπως δήλωσε στη «Χ» πηγή από τη Νομική Υπηρεσία, το ερώτημα από το Υπουργείο Παιδείας τέθηκε με τέτοιο τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια.

Η απάντηση ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική γιατί, όπως μας εξήγησε, η Νομική Υπηρεσία απαντά σε συγκεκριμένα ερωτήματα και ενώπιόν της τέθηκε ένα ερώτημα με μια, λίγο-πολύ, δεδομένη απάντηση.

Και το οξύμωρο

Πέραν των υπόλοιπων θεμάτων που προκύπτουν είναι και το οξύμωρο με τη «δέσμευση» Αναστασιάδη για το 30μηνο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και πολύ έμπειρος νομικός, κ. Αναστασιάδης είχε προτείνει το 30μηνο επικαλούμενος μάλιστα και συγκεκριμένη νομοθεσία. Σήμερα, ο Υπουργός Παιδείας και οι τεχνοκράτες του Υπουργείου δεν δέχονται το 30μηνο επικαλούμενοι νομικά κωλύματα. Ή ο Πρόεδρος έχει άγνοια των νομοθεσιών ή είπε ψέματα πριν από ένα χρόνο στις εκπαιδευτικές οργανώσεις ή το Υπουργείο Παιδείας χειρίστηκε λανθασμένα το θέμα.

Ούτε το 30μηνο είναι λύση

Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν ζήτησαν το 30μηνο και ούτε θεωρούν ότι αποτελεί λύση. Είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι από τη στιγμή που ο εκπαιδευτικός μπαίνει στο «κανάλι» της εκπαίδευσης και το κράτος ξοδεύει γι’ αυτόν εκατομμύρια για την κατάρτιση και επιμόρφωσή του πρέπει να τύχει ειδικής μεταχείρισης. Εύλογα μπορεί κάποιος να διερωτηθεί εάν είναι δίκαιο να μην εξαιρεθεί και ο εκπαιδευτικός με 29 ή 28 μήνες υπηρεσία.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι ένας αντικαταστάτης πιθανότατα να χρειαστεί να εργαστεί πέραν από 5 χρόνια για να μαζέψει 30 μήνες. Είναι stand by στο σπίτι και περιμένει πότε θα ειδοποιηθεί για να πάει σε σχολείο, για μια βδομάδα, ένα μήνα ή όσο χρειαστεί για να αντικαταστήσει ένα μόνιμο εκπαιδευτικό. Αυτός ο άνθρωπος φυσιολογικά νιώθει αδικημένος, αφού το κράτος τον είχε χρησιμοποιήσει όταν είχε δυσκολίες και σήμερα τον αρνείται και τον πετάει έξω από το σύστημα.

«Είδατε πουθενά να λέει ότι όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα διοριστούν»;

Στην πρόταση του Υπουργού Παιδείας δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση για όσους υπηρέτησαν στην εκπαίδευση, δηλώνει στη «Χ» ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Συμβασιούχων, Εκτάκτων και Αντικαταστατών Μέσης Εκπαίδευσης Γιάννης Τριταίος. «Είδατε πουθενά να λέει ότι όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα διοριστούν;» διερωτάται. Είναι ξεκάθαρος ότι το θέμα θα κλείσει μόνο με το μόνιμο διορισμό αυτών των ανθρώπων.

Υπάρχουν λύσεις

Ο κ. Τριταίος τονίζει ότι υπάρχουν λύσεις αλλά χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις, υποδεικνύοντας πως εάν το Υπουργείο Παιδείας είναι διατεθειμένο να καλύψει τα κενά που υπάρχουν σήμερα στα σχολεία, υπάρχει ελπίδα για σύντομο διορισμό. Υπάρχουν, όπως εξήγησε, περίπου 300 θέσεις κενές στα σχολεία, λόγω του παγώματος διορισμών, ενώ επιπρόσθετα θα υπάρξουν αφυπηρετήσεις μόνιμων εκπαιδευτικών.

Ο κ. Τριταίος σημειώνει ότι μπορούν να προκηρυχθούν και να καλυφθούν άμεσα οι 300 θέσεις. Ακολούθως, μπορεί να εφαρμοστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την κατοχύρωση των υπολοίπων, έτσι ώστε να κλείσει αυτό το κεφάλαιο και μετά να προχωρήσει το Υπουργείο Παιδείας στο νέο σύστημα διορισμών.

Και αλχημείες για «εξοικονόμηση» αναγκών

«Επιτρέπεται να λένε ότι κάλυψαν τα κενά στα σχολεία, παίρνοντας καθηγητές από τα ΚΙΕ για να καλύψουν τα κενά για να μην κάνουν άλλους διορισμούς; Επιτρέπεται να καλούν τους μόνιμους καθηγητές για να τους δίνουν περισσότερες ώρες, με πίστωση, για να καλύψουν τα κενά, έτσι ώστε να μην διορίσουν άλλους καθηγητές; Μας αφήνουν άνεργους και δίνουν πίστωση στους άλλους» τονίζει ο κ. Τριταίος, καταγγέλλοντας την τακτική «εξοικονόμησης» εκπαιδευτικών αναγκών από το Υπουργείο Παιδείας.

Καταγγέλλει, επίσης, την τακτική του Υπουργείου που όταν διαπιστώσει πως ένας κλάδος δεν μαζεύει πολλούς μαθητές, τους σπρώχνει σε άλλους, πιο μεγάλους κλάδους ή τους υποχρεώνει να αλλάξουν σχολείο. Μ’ αυτό τον τρόπο διαλύονται τμήματα και «εξοικονομούνται» εκπαιδευτικοί.

Η σκληρή λιτότητα δεν επιτρέπει διορισμούς

Ουσιαστικά, με ή χωρίς νέο σύστημα διορισμών, αυτοί οι εκπαιδευτικοί δεν αναμένεται να διοριστούν σύντομα, εάν συνεχίσει το Υπουργείο Παιδείας να διορίζει εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο αυστηρής λιτότητας. Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τους νεότερους εκπαιδευτικούς που μπήκαν πρόσφατα στον κατάλογο. Οι δηλώσεις περί ελπίδας στους νέους μέσα από το νέο σύστημα είναι έξω από την πραγματικότητα εφόσον σήμερα είναι ελάχιστες οι θέσεις και οι διορισμοί. Αρα, το όποιο σύστημα διορισμών, για να έχει ουσία και να φανεί η αλλαγή, θα πρέπει να αλλάξει η πολιτική σκληρής λιτότητας στη δημόσια εκπαίδευση.

Σπύρος Σωτηρίου