Λία Χαράκη: Χρειάζεται καλλιτεχνική/κός διευθύντρια/ντης

Χρειάζεται καλλιτεχνική/κός διευθύντρια/ντης

Παρακολουθώ λίγες από τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού, μιας και οι πλείστες ανήκουν στο πλαίσιο του mainstream σύγχρονου χορού, χωρίς στοιχεία πειραματισμού, που δεν μπορώ να πω ότι απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Το φεστιβάλ προσφέρεται για τη δημιουργία κοινού για το χορό αν και επειδή τον προγραμματισμό κάνουν οι πρεσβείες, συνήθως έρχεται το κοινό που έχει σχέση με την κάθε χώρα. Δυστυχώς αν και ειδικά στη Λεμεσό υπάρχουν πολλές σχολές χορού, σπάνια κανείς βλέπει μαθητές των σχολών.

Πιστεύω ότι αν υπήρχε καλλιτεχνική/κός διευθύντρια/ντης για να κάνει τον προγραμματισμό και την επιλογή των έργων που παρουσιάζονται, θα υπήρχε κάποια άποψη σε σχέση με τους στόχους και το ρεύμα του όλου φεστιβάλ για να μπορεί να έχει κάποια συγκεκριμένη καλλιτεχνική γραμμή. Τώρα είναι λίγο από όλα, μιας και τα κριτήρια της κάθε πρεσβείας φαντάζομαι είναι διαφορετικά. Γενικά είμαι της άποψης ότι ο προγραμματισμός και η επιλογή τέχνης είναι μια ειδική θέση που θέλει μελέτη, εμπειρία, ταξίδια στο εξωτερικό για εύρεση καλών έργων και όπως όλα, εξειδίκευση και πηγαίο ενδιαφέρον.

Οι δύο προτάσεις που εγκρίθηκαν φέτος από Κύπρο είναι πολύ ενδιαφέρουσες κατά την άποψή μου και τις συστήνω ανεπιφύλακτα. Η Ελεάνα Αλεξάνδρου, νέα σχετικά καλλιτέχνης, δημιουργεί ένα έργο που αφορά την ίδια τη διοργάνωση της πλατφόρμας χορού, αλλά και το τι μπορεί να σημαίνει σύγχρονος χορός γενικότερα και φυσικά η Αλεξάνδρα Βαγιερστάλ, μία καταξιωμένη χορογράφος με τη δική της γνωστή χορογραφική γραμμή.

Από το εξωτερικό δεν θα χάσω το έργο των Liquid Loft / Chris Harring από Αυστρία, ενός πολύ ιδιαίτερου καλλιτέχνη που πρωτοσυστήθηκε στο κυπριακό κοινό μέσα από το φεστιβάλ OPEN HOUSE της Στέγης Χορού με το έργο running sushi. Επίσης των EGLI_ITEMS φαίνεται ενδιαφέρον.

Λία Χαράκη

• Σύμφωνα με τους οργανωτές του Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού, στόχος του φεστιβάλ είναι «να παρουσιάζει στο κοινό της Κύπρου τις τάσεις, δημιουργίες και τα ρεύματα του σύγχρονου χορού, στήνοντας παράλληλα γέφυρες με την παγκόσμια χορογραφική δημιουργία».
• Έχει όμως καταφέρει αυτούς τους στόχους του το φεστιβάλ; Έχει συμβάλει στη δημιουργία κοινού, είναι όσο πρέπει παρούσα η κοινότητα χορού σε αυτό, χρειάζεται τις όποιες αλλαγές; Είκοσι χρόνια φεστιβάλ πιστεύουμε είναι αρκετά για μια κριτική αποτίμηση του θεσμού και για εισηγήσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή του.
• Για αυτόν το λόγο, ως Ορίζοντας, θέσαμε κάποια ερωτήματα και ζητήσαμε τις απόψεις των, εκ των οργανωτών, Πολιτιστικών Υπηρεσιών αλλά και μελών της κοινότητας του χορού, τις απαντήσεις των όποιων παραθέτουμε σε αυτό το αφιέρωμα.