ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗ: Γεννήθηκε μέσ’ την «Ομίχλη των καιρών»

«Νιώθω πραγματικά ευλογημένη, που σε αυτήν την τόσο δύσκολη εποχή βρέθηκα με τους συγκεκριμένους δημιουργούς και “γεννήσαμε” την “Ομίχλη των καιρών”»

«Δεν είναι μόνο θέμα τύχης, ούτε μόνο θέμα ταλέντου. Χωρίς σκληρή δουλειά και ουσιαστική αφοσίωση δεν γίνεται τίποτα»

«Ο Θάνος Μικρούτσικος πίστεψε σε μένα πριν πιστέψω εγώ στον εαυτό μου. Μου είπε έλα, μπορείς, και μου άνοιξε έναν δρόμο που δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ…

«Βλέποντας λοιπόν και εισπράττοντας την ανάγκη του κόσμου για καλή μουσική, νιώθω ότι συσπειρώνονται, γεμίζουν ελπίδα, κι έτσι έχω αρχίσει να πιστεύω, ότι ο καθένας μας κρύβει μέσα του μια “χώρα των θαυμάτων”!» 

 
Ο καθένας μας κρύβει μέσα του μια «χώρα των θαυμάτων» και η ταλαντούχα καλλιτέχνης την έχει βρει

Την γνωρίσαμε ως ηθοποιό και μας γοήτευσε με την ερμηνεία της. Τώρα, την γνωρίζουμε ως ερμηνεύτρια και μας συγκλονίζει με τη φωνή της. Για την Μαριάννα Πολυχρονίδη έχει ανοίξει ένας δρόμος που μπορεί να γίνει λεωφόρος. Πίστεψε σε αυτήν ο Θάνος Μικρούτσικος και τής έδωσε την ευκαιρία για σπουδαία πράγματα. Δικαίως, λοιπόν, νιώθει χαρούμενη, περήφανη και συγκινημένη. Και σίγουρα η επιτυχία της δεν είναι θέμα τύχης. Η επιτυχία της οφείλεται και στο ταλέντο της, οφείλεται και στη σκληρή της δουλειά. Οφείλεται, όμως, και στη μεγάλη αφοσίωσή της σε αυτό που κάνει. Η «Χαραυγή» συνάντησε τη Μαριάννα Πολυχρονίδη κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Κύπρο, για τις παραστάσεις με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Θηβαίο και μέσα από την κουβέντα μας καταλάβαμε γιατί πραγματικά νιώθει ευλογημένη.

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

 

«Στην Ομίχλη των καιρών». Ενα άλμπουμ για το οποίο δηλώνετε «τρομερά περήφανη, χαρούμενη και συγκινημένη». Μια δουλειά που σας εκφράζει. Δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο για ένα καλλιτέχνη να το πετυχαίνει αυτό… 

 

Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο, ειδικά για έναν καλλιτέχνη που δεν γράφει ο ίδιος τα τραγούδια του. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν… Πρέπει να ταυτιστούν οι γνώμες, οι ιδέες και η αισθητική πολλών ανθρώπων. Νιώθω, λοιπόν, πραγματικά ευλογημένη, που σε αυτήν την τόσο δύσκολη εποχή βρέθηκα με τους συγκεκριμένους δημιουργούς και «γεννήσαμε» την «Ομίχλη των καιρών»! Και η δουλειά αυτή με εκφράζει τόσο απόλυτα, που δεν θα άλλαζα το παραμικρό! Αρα, ναι, είμαι και περήφανη, και χαρούμενη και συγκινημένη…

 

Και σίγουρα δεν είναι μόνο θέμα τύχης…

 

Αυτό είναι δεδομένο. Δεν είναι μόνο θέμα τύχης, ούτε μόνο θέμα ταλέντου. Χωρίς σκληρή δουλειά και ουσιαστική αφοσίωση δεν γίνεται τίποτα. Οταν συναντηθήκαμε με τον Θάνο Μικρούτσικο στην παράσταση «ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» στο Badminton, όπου παίζαμε κι οι δυο, μου είπε ότι βλέπει κάποια πράγματα σε μένα. Μου πρότεινε να βρισκόμαστε κάθε εβδομάδα και να δουλεύουμε κάποια κομμάτια. Δεν ήταν αυτοσκοπός ένας δίσκος, ειδικά τόσο άμεσα… Μου ταίριαξε λοιπόν και μου προκάλεσε τόσο πολύ το ενδιαφέρον ο τρόπος που δουλεύει ο Θάνος, το πάθος του γι’ αυτό που κάνει, που πραγματικά με συνεπήρε… Αποφάσισα να ρίξω μια βουτιά στη μουσική, κάνοντας ξανά μαθήματα, (μετά από αρκετά χρόνια), δουλεύοντας πολύ και ψάχνοντας τα ακούσματά μου, τον εαυτό μου, τα θέλω μου… Αποφάσισα από τον Μάρτιο του 2016 που τέλειωσε η παράσταση να μην δουλέψω στο θέατρο γιατί ήθελα να δώσω το 100% των δυνάμεών μου και της αφοσίωσής μου στη μελέτη πάνω στο τραγούδι και τη μουσική. Ενιωσα ότι ανοίγεται ένας νέος, μαγικός κόσμος μπροστά μου! Και σιγά σιγά άρχισε να μαζεύεται το υλικό του δίσκου, και μέσα σε έναν χρόνο τον είχαμε στα χέρια μας!

 

Με τη δουλειά αυτή έκανες την ίδια ώρα συνεργασία με τρεις σημαντικούς ανθρώπους. Τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Θηβαίο. Πώς ήταν η επαφή μαζί τους;

 

Στην «Ομίχλη των καιρών» οι στίχοι στα επτά από τα δώδεκα τραγούδια είναι της σπουδαίας Λίνας Νικολακοπούλου. Την επαφή μου μαζί της, τα λόγια και τις συμβουλές της, τα κρατάω μέσα μου σαν πολύτιμο φυλαχτό… Είναι τόσο ιδιαίτερη και πλούσια συναισθηματικά!

Σε ό,τι αφορά τον Θάνο Μικρούτσικο, έχει αρχίσει να δημιουργείται μεταξύ μας μια σχέση πολύ σημαντική. Πίστεψε σε μένα πριν πιστέψω εγώ στον εαυτό μου, μου είπε έλα, μπορείς, και μου άνοιξε έναν δρόμο που δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ…Του οφείλω τόσα πολλά που απορώ αν κάποτε θα καταφέρω να του τα ανταποδώσω. Εύχομαι ο δρόμος να είναι μακρύς…

Τον Χρήστο Θηβαίο τον γνώρισα όταν αρχίσαμε πρόβες για τα live μας, με τίτλο «στη χώρα των θαυμάτων». Ο τρόπος που με αγκαλιάζει, με στηρίζει και με πιστεύει από την πρώτη στιγμή, είναι βαθιά συγκινητικός!

Είναι πολύ σημαντικό όταν συναντάς από κοντά καλλιτέχνες που θαυμάζεις, να ανακαλύπτεις ότι είναι και σπουδαίοι άνθρωποι…

 

«Στη χώρα των θαυμάτων» ο τίτλος της παράστασης σας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Υπάρχει τέτοια χώρα;

 

Ο τίτλος δόθηκε από τον Θάνο, «κλείνοντας το μάτι» στον κόσμο. Εκφράζει μια αναρώτηση για το «τι άλλο θα ζήσουμε σ’ αυτήν τη χώρα», αναλογιζόμενος τις καταστάσεις που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Βέβαια, καθώς στηνόταν σιγά σιγά το πρόγραμμα, αρχίσαμε να βλέπουμε μικρά θαύματα, και στο live αυτά μεγεθύνθηκαν. Φυσικά μιλάω για τη δική μας επαφή με τον κόσμο, για την επαφή του κόσμου με ολοκαίνουργια τραγούδια δύο δίσκων… (Της «Ομίχλης» μας και του «Σιδερένιου νησιού», του Θηβαίου.) Βλέποντας λοιπόν και εισπράττοντας την ανάγκη του κόσμου για καλή μουσική, νιώθω ότι συσπειρώνονται, γεμίζουν ελπίδα, κι έτσι έχω αρχίσει να πιστεύω, ότι ο καθένας μας κρύβει μέσα του μια «χώρα των θαυμάτων»!

Ηθοποιός, ερμηνεύτρια… Τα συνδυάζετε και τα δύο, αγαπάτε εξίσου και τα δύο ή έχετε προτίμηση;

 

Αγαπώ και τα δύο πολύ. Με ενδιαφέρει πάντα σε μια δουλειά να νιώθω ότι υπάρχει χώρος να εκφραστώ. Μου έχει συμβεί αυτό αρκετά συχνά στο θέατρο. Μπορώ όμως με σιγουριά να σας πω ότι με αυτήν την καινούργια μου περιπέτεια (το δίσκο και τα live), νιώθω πιο κοντά στον εαυτό μου από ποτέ! Αρα, ίσως και να έχω αρχίσει να έχω προτίμηση…

 

Μια δεύτερη ευκαιρία σε… αντικείμενα

Συνεχίζετε να φτιάχνετε κοσμήματα; Από σακούλες σκουπιδιών, ρετάλια και κλωστές;

 

Εννοείται! Πάντα μου αρέσει να δημιουργώ και να καταπιάνομαι με διάφορα πράγματα. Είμαι άνθρωπος της χειροτεχνίας, δεν περνάει μέρα που να μην φτιάξω κάτι. Συνεχίζω να φτιάχνω κοσμήματα από σακούλες σκουπιδιών, ρετάλια και κλωστές, και όχι μόνο! Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά βρίσκω τρομερά γοητευτικό το να δίνω μια δεύτερη ευκαιρία σε αντικείμενα που εκ πρώτης όψεως είναι σκουπίδια. Και γίνονται αγνώριστα, πιστέψτε με!

Βασισμένη σ’ αυτήν τη λογική, εδώ και μερικά χρόνια ασχολούμαι και με την αναπαλαίωση επίπλων. Εχω κάνει σεμινάρια για νέους τρόπους και τεχνοτροπίες παλαίωσης, ψάχνομαι και πειραματίζομαι συνεχώς! Μα δεν είναι υπέροχο το να υπάρχει ένα παλιό έπιπλο της γιαγιάς με μια νέα μορφή στο σύγχρονο σαλόνι του σπιτιού μας; Κουβαλάει τόσες αναμνήσεις, τόση ενέργεια… Τρελαίνομαι να κάνω βόλτες στα παλαιοπωλεία στο κέντρο της Αθήνας, να ανακαλύπτω θησαυρούς και να τους μεταμορφώνω!

Επίσης πλέκω βελονάκι από πολύ μικρή. Σχεδόν πάντα υπάρχει στην τσάντα μου νήμα ή μαλλί και βελονάκι. Πλέκω σε πρόβες, σε γυρίσματα, στο αεροπλάνο…

Και η τελευταία μου ενασχόληση που μετατρέπεται σιγά σιγά σε πολύ μεγάλο έρωτα, είναι το ράψιμο! Υπάρχει πια μόνιμα στημένη η ραπτομηχανή στην τραπεζαρία μου και όλο κουβαλάω στο σπίτι νέα υφάσματα που ανακαλύπτω, περιοδικά ραψίματος, πατρόν κ.λπ.! Σας ζάλισα με τις χειροτεχνίες μου, αλλά πραγματικά αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι μου!