Με αφορμή… “Και τώρα οι δυο μας” από το θέατρο ΑντίΛογος

Με αφορμή… το έργο του γνωστού Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντερ Γκέλμαν Και τώρα οι δυο μας που παρουσιάζει το θέατρο ΑντίΛογος μιλάμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης Νεοκλή Νεοκλέους:

Γιατί διαλέξατε αυτό το έργο; Στους άγριους καιρούς που διανύουμε, γινόμαστε όλοι μάρτυρες του πόσο αδίστακτα και μεθοδευμένα ξεπουλιούνται οι αγώνες και οι κόποι της πλειονότητας των ανθρώπων που μόχθησαν, πάλεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο γι΄ αυτούς και κυρίως για τα παιδιά τους. Η όποια επαγγελματική και προσωπική αναρρίχηση γίνεται εις βάρος του απλού ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό τον οικονομικό στρόβιλο που τον έχουν τοποθετήσει. Ενα ακρωτηριασμένο κράτος μόνο για τους λίγους, γι’ αυτούς που πατούν επί πτωμάτων για πλούτο και εξουσία. Θυσιάζεται κάθε ηθική αξία και αρχή, στο βωμό του κέρδους. Το Και τώρα οι δυο μας είναι ένα έργο που «φωνάζει» για αυτή την πτώση θεσμών και αξιών της κοινωνίας, όπως και για το πόσο καταστροφικό είναι να κυριαρχεί το «εγώ» και όχι το «εμείς». Οι ήρωές του είναι θύτες και θύματα, παρασυρμένοι από το κέρδος και την καταξίωση, με όρους κοινωνικούς και όχι πραγματικούς. Αναλώνουν τη ζωή τους στο κυνήγι της επιτυχίας, αδιαφορώντας για την ουσία. Για την ηθική. Ενα έργο τόσο μα τόσο επίκαιρο.

Είναι το δεύτερο έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν που σκηνοθετείτε μετά το Παγκάκι. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτόν τον σημαντικό συγγραφέα και τι είναι αυτό που σας κινεί περισσότερο ενδιαφέρον στα έργα του; Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν μιλά ωμά, με ειλικρίνεια και αλήθεια, για την ανθρώπινη ψυχή βασισμένος πρωτίστως στις δικές του εμπειρίες αλλά παρατηρώντας συνάμα τη ζωή των ανθρώπων που βίωσαν τη μετεξέλιξη της κοινωνίας της χώρας του, μετά την πτώση του καθεστώτος της Σοβιετικής Ενωσης. Επιζήσας του ολοκαυτώματος, Σοβιετικός υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων του Γκορμπατσόφ, Ρώσος πολίτης του σύγχρονου κόσμου που μεταβάλλεται ραγδαία μέσα από τις παθογένειες του καπιταλισμού, κατέγραψε διεισδυτικά στο έργο του την αλλοτρίωση των συναισθημάτων και την ανάπτυξη εμμονών που απομακρύνουν τον άνθρωπο από την ηθική του υπόσταση.

Το έργο αφορά μόνο τις διαπροσωπικές σχέσεις ενός ζευγαριού ή έχει και κοινωνική χροιά; Το ζευγάρι είναι ένα μικρό δείγμα της κοινωνίας. Το έργο φωτογραφίζει τη συνύπαρξη ενός ζεύγους σε μια ατμόσφαιρα μολυσμένη, που σακάτεψε την ανθρώπινή τους ιδιότητα και οδήγησε σε ψυχική αδράνεια με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του παιδιού τους, που συμβολίζει, αναπόφευκτα, τη νέα γενιά τού σήμερα. Πρόκειται για ένα βαθιά κοινωνικό έργο.

Πόσο κοντά στη δική μας κοινωνία βρίσκονται φαινόμενα σαν αυτά που περιγράφονται στο έργο; Βιώνουμε μια κοινωνία συμφερόντων, εκμετάλλευσης και ανθρωποφαγίας όπου πάντα κάποιος παραμονεύει για να αρπάξει τη θέση του άλλου, όποιο και αν είναι το τίμημα. Η οικονομική κρίση και ο τεράστιος εκφοβισμός που εσκεμμένα δημιουργείται στην κοινωνία των εργαζομένων για αποκοπή μισθών και δικαιωμάτων , έχει φέρει ξανά στο προσκήνιο την παθογένεια του καπιταλισμού. Το Και τώρα οι δυο μας είναι ως να γράφτηκε για μας και για τον τρόπο που εξελίχτηκε η ζωή μας εδώ στην Κύπρο, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Πόσο εύκολα συνηθίζουμε στην απάνθρωπη ζωή…

Πιστεύετε πως το καλό θεατρικό έργο χρειάζεται να ανατέμνει την κοινωνία; Το καλό θεατρικό έργο χρειάζεται να ανατέμνει τον άνθρωπο, την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και την πορεία της μέσα στο χρόνο και στο χώρο, συνεπώς αυτόματα ανατέμνει με αυτό τον τρόπο και την κοινωνία.

Ενας χρόνος και κάτι Αντίλογος. Πώς ήταν αυτή η πορεία και πόσο νιώθετε να έχετε υλοποιήσει τους στόχους σας; Δύσκολη πορεία, γιατί όλα μα όλα πρέπει από την αρχή μέχρι το τέλος να τα κάνουμε με μηδαμινούς οικονομικούς πόρους, μόνοι μας, ΕΜΕΙΣ οι άνθρωποι του Αντίλογου, που κάθε φορά εργαζόμαστε για μια παράσταση. Πολύς κόπος και μεγάλο το ρίσκο. Ομως αυτό το συλλογικό ΕΜΕΙΣ, με συγκινεί και μου δίνει δύναμη ψυχής για να συνεχίσω μαζί με την ομάδα του Αντιλόγου για καινούργιες πορείες, για καινούργια ταξίδια στο όνειρο με πυξίδα πάντα και μόνον την αλήθεια.

Ποια είναι η δική σας άποψη για τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίζουν το θέμα «επιχορηγήσεις» όλοι όσοι ασχολούνται με το θέατρο; Δίκαια και αξιοκρατικά, όχι με ασαφή και ρευστά κριτήρια. Για τις περισσότερες ομάδες, ελλείψει χρηματοδότησης, το θεατρόφιλο κοινό είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωσή τους. Αυτό όμως ελλοχεύει μια μικρή παγίδα που χρειάζεται προσοχή. Το θέατρο και η τέχνη εν γένει δεν πρέπει να κολακεύει μόνο και μόνο για να γίνει αρεστή. Να συμβιβάζεται μέσα από το άγχος της επιβίωσης. Ακριβώς γι’ αυτό είναι που το κράτος οφείλει να αντιληφθεί τη σημαντικότητα των Τεχνών σε μια υγιή κοινωνία.

Συγγραφέας: Αλεξάντερ Γκέλμαν, Μετάφραση-Διασκευή: Γιώργος Κιμούλης,Σκηνοθεσία, Σκηνικά-κοστούμια: Νεοκλής Νεοκλέους,Παίζουν οι ηθοποιοί: Νεοκλής Νεοκλέους, Αννα Γιαγκιώζη.

Λευκωσία, Εξάντας Bar Theatre, Σάββατο στις 20:30, Κυριακή (δύο παραστάσεις) στις 18:00 και 20:00, έως 5 Μαρτίου 2017.

Λεμεσός, Θέατρο ΕΝΑ (Β’ Δημοτική Αγορά), Κυριακή, 12 Μαρτίου 2017, δύο παραστάσεις στις 18:30 και στις 20:30

Πληροφορίες, Κρατήσεις: 99 251331 και 99 544454