Με το βλέμμα στραμμένο στο Κρανς-Μοντάνα

Συνεντεύξεις στη Μαρία Φράγκου

Στο Κρανς-Μοντάνα κρίνεται, για άλλη μια φορά, η τύχη του τόπου και του λαού μας. Οι εξελίξεις αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, οι στιγμές, όμως, παραμένουν το ίδιο κρίσιμες κάθε φορά. Ζητήσαμε την παρέμβαση δύο ανθρώπων με άποψη και δημόσιο λόγο για τα τεκταινόμενα στο Κυπριακό τούτες τις μέρες. Βασίλης Πρωτοπαπάς, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Νουρί Σιλάι, ακτιβιστής, έχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πουν.

 


1. Κάθε νέα προσπάθεια στο Κυπριακό δημιουργεί ελπίδες και προσδοκίες. Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελβετία, και κάτω από τα δεδομένα που πραγματοποιείται η διάσκεψη, ποιες ελπίδες και ποιες προσδοκίες δημιουργεί;
2. Τυχόν αποτυχία κι αυτής της προσπάθειας, ποιες πληγές θα αφήσει πίσω της;
3. Αναστασιάδης και Ακιντζί καλλιέργησαν ελπίδες και δημιούργησαν προσδοκίες με κινήσεις που έφεραν τους δύο πολύ κοντά. Πού χάθηκε η μεταξύ τους εμπιστοσύνη και γιατί χάθηκε;
4. Στο Κρανς-Μοντάνα κρίνεται ποιος; Η ε/κ και τ/κ πλευρά, η Ελλάδα, η Τουρκία, τα Ηνωμένα Έθνη ή όλοι αυτοί μαζί;


 

 

Νουρί Σιλάι

Η ειρήνη και η επανένωση κτίζεται στους δρόμους

20170702.pdf - Adobe Acrobat Pro

 

1. Η ελπίδα είναι κύρια πηγή της ζωής. Όσο ελπίζουμε μπορούμε να υπάρχουμε. Γι’ αυτό το λόγο εγώ είμαι πάντα αισιόδοξος όσο αφορά την ειρήνη που θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μέσα από νέους αγώνες που θα πρέπει να δώσουμε μετά την επανένωση της Κύπρου. Ενόσω αυτή η διάσκεψη συνεχίζεται και παρά τις δυσκολίες που επιφέρει στις σχέσεις των δύο κοινοτήτων, εμείς που αγωνιζόμαστε για την επανένωση της Κύπρου θέλουμε να ολοκληρωθεί με επιτυχία, διότι η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον της Κύπρου. Ενώ η διαδικασία που συνεχίζεται τα τελευταία δύο χρόνια ανέβασε στην αρχή τις προσδοκίες, δυστυχώς εκείνα που ακολούθησαν μάς οδήγησαν ξανά στο ίδιο τροπάρι. Παιγνίδια επίρριψης ευθυνών, εκλογικές σκοπιμότητες, γεωστρατηγικοί στόχοι εκείνων που έχουν συμφέροντα στην Κύπρο και θέσεις των πλευρών που νιώθουν την ανάγκη να συμπεριφέρονται σαν εκφραστές τους μετέτρεψαν τη «νέα» διαδικασία σε «παλιά». Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που δεν μπόρεσε να επιτευχθεί πρόοδος στις συνομιλίες εδώ και πολύ καιρό. Δυστυχώς, το μέλλον των Κυπρίων γίνεται κομμάτι μιας κακής διαπραγμάτευσης. Βεβαίως, μεγαλύτερο μέρος ευθύνης για να εξευρεθεί λύση του Κυπριακού φέρει η Τουρκία, γιατί εκείνο που κλειδώνει τις συνομιλίες δεν είναι πόσους στρατιώτες και με ποιο χρονοδιάγραμμα θα τους αποσύρει η Τουρκία, αλλά η επιμονή της για επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο. Νομίζω το μυστικό της επιτυχίας της διάσκεψης βρίσκεται σε αυτό το σημείο.

 

 

2. Η Κύπρος είναι ένα νησί γεμάτο πληγές. Οι πληγές των κοινοτήτων που ζουν στην Κύπρο δυστυχώς διαμορφώνουν ακόμα το μέλλον μας. Η αποτυχία αυτής της προσπάθειας θα έχει αρνητικές συνέπειες, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν, εξαιτίας της μεθόδου που ακολουθείται στις διαπραγματεύσεις και της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο πλευρών. Εδώ μας αναλογούν μεγάλα καθήκοντα. Δεν θα ακολουθήσουμε τη γλώσσα αντιπαράθεσης που χρησιμοποιείται και στις δύο πλευρές και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με πείσμα και επιμονή για την ομαλότητα στην Κύπρο και την κατάργηση των τειχών στα μυαλά μας πριν να πέσουν τα φυσικά τείχη. Καμιά διαδικασία στο Κυπριακό δεν μας οδήγησε και δεν πρόκειται να μας οδηγήσει σε παραίτηση από τον αγώνα για τον τερματισμό της κατοχής, την αποκατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της επανένωσης της Κύπρου. Γιατί εμείς είμαστε άνθρωποι που έχουμε λύσει το Κυπριακό στη δική μας ζωή και όσο θα αυξηθεί ο αριθμός αυτών των ανθρώπων, θα μπορέσει να καταλήξει στο καλάθι των αχρηστών και το Κυπριακό. Να μην ξεχάσουμε ότι η προσπάθεια για λύση γίνεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά η ειρήνη και η επανένωση κτίζεται στους δρόμους, στις ζωές μας, στις συνειδήσεις, στους κοινούς αγώνες.

 

3. Κάθε νέα διαδικασία συνομιλιών στο Κυπριακό ενισχύει τις ελπίδες για τη λύση, γιατί οι συνομιλίες γίνονται σε επίπεδο ηγετών και δυστυχώς δεν εμπλέκονται στις διαδικασίες οι κοινότητες. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης κάθε νεο-εκλεγμένος ηγέτης φουσκώνει στην αρχή τις ελπίδες για το θεαθήναι. Αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσε και οι πολιτικές που πρότεινε ο Ακιντζί, όταν εκλεγόταν στην ηγεσία της τ/κ κοινότητας, έχει τεράστια διαφορά από τη σημερινή γλώσσα και την πολιτική του. Η πολιτική βούληση του Αναστασιάδη στην αρχή της διαδικασίας των συνομιλιών έχει τεράστια διαφορά από την τωρινή έλλειψη βούλησής του. Όλα αυτά υποδεικνύουν τη μάστιγα του λαϊκισμού. Το ζήτημα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο ηγετών δεν είναι κάτι καινούριο. Άρχισε από το Μοντ Πελεράν 1. Η συμπεριφορά του Αναστασιάδη εκεί έδειχνε ότι είχε μεγάλη έγνοια για τις εκλογές. Ύστερα ο Ακιντζί έπεσε στην παγίδα του ΕΛΑΜ και μετέτρεψε ένα απλό θέμα σε μία κρίση. Έφυγε από το τραπέζι προκαλώντας φόβο και ανησυχία στην κοινότητά του. Βεβαίως, η απουσία πολιτικής βούλησης του Αναστασιάδη σε αυτό το θέμα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Όλα αυτά σκόρπισαν σε σύντομο χρονικό διάστημα τις ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί.

 

4. Κατ’ εμένα δεν έχει σημασία αυτό γιατί δεν με ενδιαφέρει ποιος θα κριθεί για πιθανή αποτυχία. Για μένα σημασία έχει η λύση του Κυπριακού. Σημασία έχει το μέλλον μας ως Κύπριοι στον τόπο μας. Η οποιαδήποτε ευθύνη που θα επιρριφθεί δεν είναι σημαντική όσο η λύση του Κυπριακού. Στο Κρανς-Μοντάνα κρίνεται το μέλλον της Κύπρου. Με αυτό τον τρόπο πρέπει να το δούμε, διότι για μένα δεν υπάρχουν πλευρές στην Κύπρο. Εάν θα το δούμε έτσι, τότε ποια η διαφορά μας από τους εθνικιστικούς κύκλους; Αντί να ψάχνουμε  υπαίτιους, να παλέψουμε για να επανενώσουμε επί του εδάφους και επί των συνειδήσεων τη χώρα μας.

Βασίλης Πρωτοπαπάς
Δεν θέλουμε άλλη κόλαση για τον τόπο μας. Κανεί!

20170702.pdf - Adobe Acrobat Pro

 

1. Στην Ελβετία γίνεται αυτό που τουλάχιστον η δική μας πλευρά επιδίωξε για δεκαετίες. Μια διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό, με όλα τα μεγάλα ζητήματα στο τραπέζι και τη διεθνή πτυχή να έχει κεντρική θέση. Βρισκόμαστε στο τέλος μια διαδικασίας που υπήρξε παραγωγική όσο καμία στο παρελθόν, με τους Κύπριους ηγέτες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο όσο ποτέ στο παρελθόν. Έγιναν αναλυτικές συζητήσεις σε όλα τα κεφάλαια εδώ και 24 μήνες, υπάρχουν εκτεταμένες συγκλίσεις στα περισσότερα, οι πλευρές έχουν ανοίξει σε μεγάλο βαθμό τα χαρτιά τους σε όλες τις πτυχές, είναι η ώρα της δημιουργικής σύνθεσης με στόχο μια συνολική συμφωνία. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή, με επίκεντρο τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, είναι ευνοϊκά, η συγκυρία είναι γόνιμη για συμφωνία. Οι προοπτικές είναι τεράστιες και είναι μπροστά μας. Νομίζω όλοι τις βλέπουν, όλοι τις κατανοούν. Αυτό όμως δεν αρκεί. Την ευκαιρία αν δεν την αρπάξεις θα τη χάσεις. Είτε μιλάμε για άτομα είτε για κράτη. Τα δυσκολότερα μέτρα σε ένα μαραθώνιο είναι συνήθως τα τελευταία.

2. Είναι δύσκολο να τις εκτιμήσουμε. Όσο πιο μεγάλες οι προσδοκίες, τόσο μεγαλύτερη η απογοήτευση που προκαλεί μια αποτυχία. Εκτιμώ ότι το Κυπριακό σε περίπτωση ναυαγίου θα εισέλθει σε ένα νέο στάδιο, με τα μέρη να επιδίδονται σε ρητορικές εξάρσεις για εσωτερική κατανάλωση. Η αίσθηση ότι είναι ανέφικτη μια συμφωνία θα γίνει κυρίαρχη, εντός και εκτός. Ήδη στην ελληνοκυπριακή κοινότητα οι απόψεις ότι είναι καλύτερα να μείνουμε όπως είμαστε, δηλαδή στην ντε φάκτο διχοτόμηση, κερδίζουν καθημερινά έδαφος ιδιαίτερα μέσα στους νεότερους. Η τουρκική πλευρά διαμηνύει ότι θα αποδεσμευτεί από το στόχο για επανένωση και προσωπικά δεν θεωρώ ότι μπλοφάρει. Η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων θα είναι η ντε φάκτο διχοτόμηση να γίνει σταδιακά ντε γιούρε – αυτό ήδη άρχισε από το 2004 και μετέπειτα – με ή χωρίς την αποδοχή των Ελληνοκυπρίων. Όμως αυτά είναι απαισιόδοξες υποθέσεις. Ας κρατήσουμε ότι η πόρτα για μια συνολική συμφωνία από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους είναι ορθάνοικτη. Σήμερα.

Εκτιμώ πως η όποια συζήτηση για το αν αποτύχει και τούτη η προσπάθεια κι αν χάνεται οριστικά και αμετάκλητα η προοπτική της επανένωσης, είναι πρόωρη και αχρείαστη. Διότι αυτή η προσπάθεια μπορεί να επιτύχει και μπορεί να οδηγήσει στην επανένωση, σε ένα κοινό ομοσπον
διακό κράτος, ασφαλές και λειτουργικό,εντός της ΕΕ, που θα παράγει ευημερία και ανάπτυξη για όλους τους Κυπρίους και θα αποτελεί μοντέλο ειρήνης και συνεργασίας στην περιοχή. Δεν είναι ώρα για κασσανδρολογίες. Είναι η ώρα καθένας να βάλει το λιθαράκι του για να υπάρξει συμφωνία. Ιδιαίτερα όσοι είναι κοντά στη διαδικασία.

3. Η εκλογή Ακιντζί ήταν το γεγονός που άλλαξε τη ροή των πραγμάτων. Αν κέρδιζε ξανά ο Έρογλου δεν θα φτάναμε ως εδώ, δεν θα φτάναμε πουθενά. Κι αν φύγει ο Ακιντζί, ή αν στην ηγεσία της ελληνοκυπριακής κοινότητας βρεθεί ένας ηγέτης που δεν πιστεύει στην ομοσπονδία, κι υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι, θα επανέλθουμε στα χρόνια των παράλληλων μονολόγων και της ρητορικής όξυνσης. Βλέπουμε δηλαδή πώς μια αλλαγή προσώπων μπορεί να ανοίξει προοπτικές ή να τις ενταφιάσει. Η ιστορία των λαών είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Είναι γεγονός ότι η σχέση εμπιστοσύνης των δύο έχει τραυματιστεί. Έχω κάποια εικόνα για το τι και το πώς, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει νόημα η δημόσια συζήτηση σε αυτό το στάδιο. Μπορεί η χημεία των δύο να μην είναι η ίδια με πριν ένα χρόνο, ωστόσο οι δύο ηγέτες είναι αρκετά έμπειροι και ευφυείς πολιτικοί, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν ψύχραιμα. Κι επίσης, δεν είναι μόνοι. Θεωρώ πολύ σημαντική τη στήριξη που παρέχει στη διαδικασία το ΑΚΕΛ, χωρίς την οποία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν θα μπορούσε να φτάσει ως εδώ.

4. Πρώτα και κύρια κρίνεται το μέλλον του τόπου και του λαού μας. Της Κύπρου και των Κυπρίων. Στο επίπεδο των θεσμών – των κρατών ή των ηγετών – κρίνεται η βούληση και το ηγετικό τους ανάστημα. Αν η διαδικασία οδηγήσει σε συνολική συμφωνία, όλοι θα είναι νικητές, όλοι θα κριθούν θετικά. Αν η διαδικασία αποτύχει, που το απεύχομαι, όλοι θα έχουν μερίδιο στην αποτυχία, στην ήττα. Όσο κι αν κάθε ηγέτης θα επιχειρήσει να αποδείξει στο μικρό εσωτερικό του ακροατήριο ότι «φταίνε οι άλλοι». Η κόλαση είναι πάντα οι άλλοι. Δεν θέλουμε άλλη κόλαση για τον τόπο μας. Κανεί.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy