Με τον Γ. Ρίτσο και τον Ν. Χικμέτ τραγουδάνε για να σμίξουνε τον κόσμο

Εκδήλωση προς τιμήν της 26ης Συνδιάσκεψης ΑΚΕΛ Λάρνακας

 

Τους δύο φάρους του πνεύματος, τον Ναζίμ Χικμέτ και τον Γιάννη Ρίτσο, τους συνεπείς αγωνιστές, από τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, τίμησαν με μια αλλιώτικη πολιτικοκαλλιτεχνική εκδήλωση, αφιερωμένη στην 26 Επαρχιακή Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ Λάρνακας η ΕΕ ΑΚΕΛ Λάρνακας και το CTP Τρικώμου.

Σ’ αυτούς που τραγουδάνε για να σμίξουνε τον κόσμο ήταν αφιερωμένη η ομιλία του Κ.Ο.Γ. του ΑΚΕΛ, μέλους του Π.Γ. του κόμματος, Χρίστου Αλέκου. Χαρακτηρίζοντάς τους γνήσιους διεθνιστές, γι’ αυτό και πραγματικούς πατριώτες, ταγμένους κομμουνιστές και οι δύο, ώς το τέλος της ζωής τους, σημείωσε ότι «όλη τους την τέχνη και τη δημιουργικότητα την αξιοποίησαν για να ανοίξουν δρόμους και λεωφόρους για τον αγώνα της ανθρωπότητας για ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε εν εκτάσει στη ζωή και το έργο του κάθε ποιητή ξεχωριστά αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, στη φιλία των δύο ποιητών, η οποία ξεκίνησε από το 1955. Ο Ρίτσος, χρόνια μετά, όταν εξέδωσε τα ποιήματα του Χικμέτ στην Ελλάδα, σημείωσε στον πρόλογό του: «Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν ήταν καθόλου αυτό που αποκαλούμε ’’διανοούμενος’’. Δεν κατασπαταλούσε τις αισθήσεις του σε άπειρες κι αόριστες πνευματικές μεταπλάσεις. Τις βίωνε. Δεν κατεχόταν απ’ το συναίσθημα της αμηχανίας μπροστά στους ανθρώπους, στα γεγονότα, το χρόνο· δεν ένιωθε ούτε ’’ξένος’’ ούτε ’’ιδιαίτερος’’. Και ο αγώνας του, ο αγώνας της τέχνης του, είχε ορισμένο, ορατό στόχο. Δεν ένιωθε την ανάγκη μιας εσωτερικής αυτοπροστασίας.Προστατευόταν, προστατεύοντας τους άλλους, και μαχόταν με την πιο γυμνή παρρησία».

Από την πλευρά του ο Χρίστος Αλέκου σημείωσε: Στα έργα των δύο ποιητών δεν χρειάζονται σχόλια, ούτε εξηγήσεις κι αναλύσεις, κοινωνικής, αισθητικής ή ηθικής υφής. Δεν υπάρχουν αινίγματα καμιάς κατηγορίας. Όλα είναι καθαρά και «ντόμπρα», χωρίς υπαινιγμούς, περιστροφές, ή άλλες αισθητικές προεκτάσεις. Η ποίησή τους μένει μόνο στο θέμα, στη συγκίνηση και στον τόνο. Η αισιοδοξία τους δεν είναι η αφελής μεταφυσική και αόριστη χαρά για τη ζωή, αλλά πηγάζει από τον τιτάνιο αγώνα του ανθρώπου για να περάσει από την προϊστορία στην ιστορία, και στο μέλλον του για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Το έργο τους παραμένει σύγχρονο και εξακολουθεί να εμπνέει τους αγώνες όχι μόνο του ελληνικού και του τουρκικού λαού, αλλά και των λαών όλου του κόσμου».

Πριν κλείσει την ομιλία του ο Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ αναφέρθηκε στην προσπάθεια για επανένωση της πατρίδας μας και επικράτηση της ειρήνης σημειώνοντας ότι το βάρος της ευθύνης πέφτει στα αριστερά κόμματα των Ε/κ και των Τ/κ. «Αυτό θα έκαναν -παρατήρησεκαι ο Ναζίμ Χικμέτ και ο Γιάννης Ρίτσος. Αυτό θα έκαναν και οι Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστας Μισιαούλης. Αυτό θα έκαναν όλοι όσοι θυσιάστηκαν για την ειρήνη, τη Δημοκρατία, όσοι πολέμησαν τον εθνικισμό και το σοβινισμό.Γιατί όπως πολύ σωστά εύστοχα και σοφά, είπε ο Γιάννης Ρίτσος, ’’εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο’’».

Χαιρετισμούς στην εκδήλωση απηύθυναν η Ε.Γ. ΑΚΕΛ Λάρνακας, Χρυστάλλα Αντωνίου, και ο Γραμματέας του CTP Τρικώμου, Χουσεΐν Μουλαζίμ. Ακολούθησε πλούσιο καλλιτεχνικό δρώμενο, τη γενική επιμέλεια του οποίου είχε η υπεύθυνη του Πολιτιστικού Γραφείου ΑΚΕΛ Λάρνακας, Δώρα Σωτηρίου.