Καθέτα
Μικρή παρέμβαση στα αυτονόητα
Πριν κανένα μήνα, καθ’ οδόν για την παρουσίαση του βιβλίου μου στη Λεμεσό αποκάλυψα στην Πόπη Αβραάμ πότε με έκανε να αγαπήσω το θέατρο. Πρώτη Λυκείου, με την επιμονή του δασκάλου Χρίστου Ζάνου να βλέπουμε θέατρο στο Σατιρικό, σε σκηνοθεσίες δικές του και άλλων, σε έργα ανθρώπων που δεν ξέραμε, για κόσμους και χώρες που δεν ακούσαμε ποτέ.
«Τριαντάφυλλο στο στήθος», η Πόπη να σπαράζει στο ξύλινο πάτωμα, το κείμενο να σου τρυπά τα δάχτυλα, να ανακαλύπτεις ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, μπορεί να υπάρξει ένας άλλος κόσμος. Αλήθεια, μου λέει η Πόπη, σε επηρέασε τόσο εκείνο το έργο; Δεν ήταν το έργο, ήταν το Φως, η πόρτα που μπορούσε να ανοίξει, η ύπαρξη μιας άλλης επιλογής, ένας άνθρωπος να σπαράζει στο πάτωμα και κυρίως οι λέξεις, ο λόγος, πώς κάνουν οι λέξεις τα θαύματα. Επειδή τι άλλο είναι το θέατρο; Μια μαγεία που απλώνεται μπροστά σου και σε καλεί να την αρπάξεις. Είσαι κι εσύ εκεί δίπλα στις βελούδινες κουρτίνες, ακούς, αισθάνεσαι, μαθαίνεις και μερικές φορές πονάς. Αυτά για όσους βλέπουν θέατρο, για όσους παρακολουθούν, για αυτούς που γίνονται κοινωνοί της παράστασης, των λέξεων, του Λόγου. Για αυτούς που κάνουν τον κόπο να ανοίξουν την πόρτα στην παράσταση, να ανοίξουν τα μάτια και την καρδιά τους και να ακούσουν. Για αυτούς που εμείς, ταπεινοί θεατές, διψασμένοι για λόγια και πράξεις θεατρικές ή άλλες βρισκόμαστε εκεί δίπλα από τις βελούδινες κουρτίνες να ανακαλύπτουμε κάθε φορά ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, μπορεί να υπάρξει ένας άλλος κόσμος. Για τους άλλους, που ποτέ δεν κάνουν τον κόπο να κοινωνήσουν Λόγο και λέξεις και θαύματα και στην τελική για όλους εμάς που ποτέ δεν αντιδρούμε, τα λόγια του Αργύρη Χιόνη:
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς. Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους, μές στή βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε τό πουπουλένιο πάπλωμά τους. Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στή σούπα τους, σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ, σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ… Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται, ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος. Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει.
Κωνσταντία Σωτηρίου
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
