Μην μπήγετε μαχαίρι στις πληγές μας

Του Παπαλάζαρου Νεοφύτου*

Να μιλήσω ως πατέρας; Να μιλήσω ως ιερέας; Με σιγουριά μπορώ να σας πω, πως η μια ιδιότητά μου δεν συγκρούεται με την άλλη. Και ως πατέρας και ως ιερέας πονώ. Και πονώ διπλά. Πονώ για το χαμό των δύο λεβεντογιών μου, αλλά πονώ και για το χαμό όλων των παλικαριών της Κύπρου, πονώ για τη μοιρασμένη μας πατρίδα. Και πονώ γιατί το μίσος και ο φανατισμός υπερίσχυσαν της αγάπης και της αδελφοσύνης, αρετές τις οποίες ως παπάς διδάσκω όλα τα χρόνια της ιεροσύνης μου.

Στην Κύπρο έγινε ένα έγκλημα. Καλά σχεδιασμένο και καλά προμελετημένο. Κτυπήθηκε η Δημοκρατία, καταλύθηκε η συνταγματική τάξη, υπερίσχυσε η παρανομία και το παρακράτος. Στη διάρκεια εκείνου του εγκλήματος έχασαν τη ζωή τους τα παιδιά μας. Παιδιά όλης της Κύπρου. Εχασαν τη ζωή τους παιδιά που υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία, όπως την έχασαν και παιδιά που πολέμησαν για την κατάλυσή της. Αν η πράξη τους ήταν απότοκο διατεταγμένης υπηρεσίας ή ηθελημένης συνειδητής επιλογής, τίποτε δεν αλλάζει από την ουσία της. Και η ουσία της ήταν το τραγικό αποτέλεσμα που επέφερε. Θύματα της τρομοκρατίας της ΕΟΚΑ Β τα παιδιά μας; Χωρίς αμφιβολία. Ολα. Θύματα της μισαλλοδοξίας της ΕΟΚΑ Β οι δολοφόνοι τους; Ισως, ναι, οι περισσότεροι. Μόνο που οι πρώτοι είναι ήρωες. Και οι δεύτεροι όχι. Τους πρώτους τους τιμούμε, τους άλλους όχι. Για τους πρώτους πλέκουμε στεφάνια από δάφνη και στα κατάστιχα της Ιστορίας είναι γραμμένο το όνομά τους με χρυσά γράμματα. Των άλλων το όνομα μένει στην Ιστορία ως το χέρι που έστρεψε το όπλο κατά της νομιμότητας.

Τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ποιος ευαγγελικός λόγος δεν τον αναφέρει; Ως τι τον αναφέρει όμως; Και ως τι έμεινε στους αιώνες που πέρασαν και στους αιώνες που θα έρθουν; Δεν τον τιμά η Εκκλησία. Οι μάρτυρες της Χριστιανοσύνης τιμώνται και δοξάζονται για την αγάπη τους προς τον Χριστό. Η Εκκλησία όμως δεν τιμά, για παράδειγμα, και τους διώκτες του πρωτομάρτυρα Στέφανου.

Είμαι γονιός και ξέρω τον πόνο του γονιού. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη των οικογενειών των καταδρομέων να «ξεπλύνουν» το όνομα των ανθρώπων τους. Γιατί δεν ζητούν, όμως, την τιμωρία των ενόχων, αυτών που στράτευσαν τα παιδιά τους στο έγκλημα; Γιατί δεν αποκηρύσσουν αυτούς που έδωσαν την εντολή για το πραξικόπημα και παρέσυραν, όπως λένε, τα παιδιά τους; Γιατί δεν καταδικάζουν την ΕΟΚΑ Β; Πώς είναι δυνατό, η επίσημη πολιτεία να εξισώνει θύτες και θύματα και να προσβάλλει τη θυσία αυτών που για να υπάρχει Δημοκρατία στον τόπο μας πρόταξαν τα στήθια στο φασισμό και στη Χούντα της Ελλάδας; Πώς είναι δυνατόν, η επίσημη πολιτεία να επιχορηγεί την ανέγερση μνημείου που το μόνο που θα θυμίζει είναι την υπόσκαψη της Δημοκρατίας;

Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη. Εστω και την υστάτη, επέδειξε σε μας το σεβασμό που δικαιούμαστε ως οι χαροκαμένοι – γονείς, σύζυγοι, παιδιά και αδέλφια. Μην μπήγετε άλλο το μαχαίρι στη πληγή μας. Μην διεκδικείτε λήθη, ως αυτή να είναι μονόδρομος. Η λήθη προϋποθέτει την αναγνώριση του εγκλήματος. Το οποίο, ασφαλώς, έκαναν εγκληματίες.

* Πατέρας των ηρώων Κυριάκου και Σωτήρη Παπαλαζάρου