Νέοι ποιητές στον Ορίζοντα- Μέρα ποίησης 2017

Την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Mε αφορμή τη μέρα ποίησης ρίχνουμε ξανά ποιήματα στον Ορίζοντα, σε όλες τις στήλες του, χωρίς φτιασίδια, να αναμετρηθούν με το εφήμερο μιας εφημερίδας. Στο φετινό αφιέρωμα με την βοήθεια της ποιήτριας Ευφροσύνης Μαντά-Λαζάρου επιλέγουμε ποιήματα νέων κύπριων ποιητών που προδημοσιεύτηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ποιείν. Τα ποιήματα μετά από εισήγηση του εικαστικού Παναγιώτη Μιχαήλ πλαισιώνουν έργα μαθητών, μελλοντικών εικαστικών, από το παιδικό Εργαστήριο Τεχνών Άσπρο της Μυρτώς Μακρίδου.

Όχι τυχαία οι επιλογές αυτές, στρεφόμαστε στην συνέχεια της ποίησης και της τέχνης,  την αναγκαιότητα των οποίων νιώθουμε συνεχώς μέσα μας και πιο έντονα κάθε στιγμή που η πραγματικότητα μας αγγίζει.

Όπως και πέρσι υποσχεθήκαμε θα ακολουθήσουν και άλλα ποιήματα, να συνεχίσει η ποίηση στον κόσμο, στην καθημερινότητα μας, στον ορίζοντά μας.

Με τους ποιητές Λουίζα Αριστοτέλους, Δημήτρη Κατσούρης, Λάμπρο Πολυβίου, Νεκτάριο Ροδοσθένους, Χαρά Σιδέρη, Άγγελο Σοφοκλέους, Αντρέα Τιμοθέου, Ελένη Χανδριώτου και Γιώργο Χριστοδούλου.

Σημειώμα της Ευφροσύνης Μαντάς-Λαζάρου:

“Η ποίηση γιορτάζει την ανθοφορία της μια φορά το χρόνο μέσα στην άνοιξη και σκύβει κάθε μέρα πάνω στο χρέος της. Με όλες τις δυνάμεις της. Γιατί παραμένει ως αντίσταση κι ελπίδα σε έναν κόσμο του οποίου η ιστορία εξακολουθεί να είναι θλιβερή, βίαιη και καταστροφική.

Σύμφωνα με τον Πάουλ Τσέλαν «η γλώσσα ορίζει την πρόσβαση στην πραγματικότητα κι η ποίηση μπορεί να προτείνει νέες πραγματικότητες». Έτσι «αναπτύσσεται η δημιουργική της δύναμη να κάνει έναν πιο πλήρη και ουσιαστικό κόσμο». Η ανθολογία νέων Κύπριων ποιητών φιλοξενείται στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Ποιείν» από τον περασμένο Οκτώβριο. Από ιδιοσυγκρασία και αγάπη στην τέχνη ο Σωτήρης Παστάκας δίνει την ευκαιρία πρόσβασης στη λογοτεχνία σε νέους ποιητές. Από ιδιοσυγκρασία κι αγάπη μου άρεσε πάντα να δίνω χώρο έκφρασης στους μαθητές μου και δημιουργούσαμε ευκαιρίες παρουσίασης της γραφής τους. Έτσι το 2012 δημιουργήθηκε με μαθητές Λυκείου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο η ομάδα {παρά}λόγου χάριν http://paralogouxarin.blogspot.com.cy. Κάποιοι από αυτούς τους παλιούς μαθητές/μαθήτριες συνεχίζουν να γράφουν. Έχουν μια δέσμευση και μια σχέση με την ποίηση που κρατάει και θα κρατάει πάντα. Αυτοί ήταν και ο πρώτος πυρήνας της ανθολογίας που συμφωνήσαμε με τον Σωτήρη Παστάκα τον περασμένο Οκτώβριο. Κοντά σε αυτά τα παιδιά, που υπηρετώντας το στρατιωτικό τους ή σπουδάζοντας εξακολούθησαν να μοιράζονται μαζί μου τα ποιήματά τους, έρχονται κι άλλοι νέοι ποιητές που τους γνωρίζω τώρα. Διακρίνω σε όλους αυτή τη σχέση και τη δέσμευση στην ποίηση και στο χρέος της που με συγκινεί.

Η ποίηση γιορτάζει με τις κορυφές που την υπηρέτησαν μες τους αιώνες. Γιορτάζει και με το τραγούδι ενός ποταμού που τους ακολουθεί, που κατεβαίνει πλάι τους και γύρω τους ανώνυμο κι από αυτή τη συνέχεια μια μέρα θα αναδυθούν άλλες εξέχουσες μορφές, άλλες κορυφές”.