Νικόλ Άννα Μανιάτη : Το διάβασμα είναι τροφή ζωής

• Άπειρες φορές αναρωτήθηκα πώς βρήκα κουράγιο να διηγηθώ και να καταγράψω τα όσα εκτυλίσσονται στα βιβλία μου

Γράφει για θέματα που τα φέρνει η ίδια η ζωή. Κάθε βιβλίο της είναι κατάθεση ψυχής. Και ζει την πλοκή από την αρχή ως το τέλος. Και συμπάσχει με τους ήρωές της. Ζει την αγωνία τους, αισθάνεται τον πόνο τους, τη χαρά τους και οι σκέψεις τους γίνονται και δικές τους. Η Νικόλ Άννα Μανιάτη, κυπριακής καταγωγής συγγραφέας που ζει στην Αγγλία, μας μιλά για όλα όσα απασχολούν τη σκέψη της και αυτές οι σκέψεις γίνονται βιβλία. Μέσα από μια διαδικασία όχι εύκολη, αλλά σίγουρα με ένα αποτέλεσμα που την ικανοποιεί και την ευχαριστεί. Και μέτρο της αποδοχής των όσων γράφει είναι οι χιλιάδες των αναγνωστών της. Η Νικόλ Άννα Μανιάτη θυμάται τις πολύτιμες, όπως τις χαρακτηρίζει, αναμνήσεις της από την ιδιαίτερή της πατρίδα, Κύπρο και χαρακτηρίζει πολύτιμα τα σχόλια των αναγνωστών των βιβλίων της.

 

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

 

«Όταν γράφω, ζω την πλοκή. Οι ήρωές μου περιστρέφονται γύρω μου, μου μιλούν, γίνονται ένα με μένα. Ζω την αγωνία τους, αισθάνομαι τον πόνο τους, τη χαρά τους, βρίσκομαι στο μυαλό τους. Οι σκέψεις τους γίνονται δικές μου και εμβαθύνω στην ψυχολογία τους, στον τρόπο αντίδρασης και συμπεριφοράς τους καταφεύγοντας συχνά σε ψυχολογικά συγγράμματα για να εξηγήσω τις αντιδράσεις τους»

 

«Δεν υπάρχει τίμημα στην εκδίκηση, μόνο καταστροφή. Το τίμημα έρχεται σαν τιμωρία μετά και μόνο με τη μεταμέλεια»

 

Ασχολείστε με θέματα που τα φέρνει η ίδια η ζωή. Τι θα θέλατε να γράψετε που δεν το γράψατε ακόμα;

 

Όπως είπατε, θέματα που η ζωή ρίχνει στο δρόμο πολλών ανθρώπων και που περνούν απαρατήρητα γιατί ακριβώς είναι δίπλα μας. Και τα συναντάμε άλλοτε σε ήπια και άλλοτε σε ακραία μορφή. Μόνο τότε φυσικά μας ταρακουνούν. Μερικά παραδείγματα, η αυτοκακοποίηση, παιδάκια που πληγώνουν ή χαράσσουν το κορμάκι τους όπως περιγράφω στον «Έκπτωτο Άγγελο», πολύπλοκη σχέση μάνας-γιου που η συμπεριφορά του επηρεάστηκε από κάποιο άτυχο γεγονός στη βρεφική ηλικία και καταγράφτηκε στο υποσυνείδητο, περνώντας μετά στο ασυνείδητο και αλλάζοντας τον ψυχισμό του βρέφους απέναντι στη μάνα (Αόρατος Δεσμός). Θα μπορούσα να πω και για τα άλλα βιβλία μου μα θα έπαιρνε σελίδες, όμως όλα αυτά τα θέματα δίνονται σε μορφή μυθιστορήματος και μυθοπλασίας για να κρατούν το ενδιαφέρον και να ξυπνούν ταυτόχρονα τα συναισθήματα. Να κάνουν τον αναγνώστη να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να αναρωτηθεί.

 

 

Στρέφετε το βλέμμα πίσω; Τι γράψατε; Τι έχετε στο συρτάρι σας; Θα μπορούσε ένα έργο σας να έχει συνέχεια;

Ό,τι έχω γράψει μέχρι στιγμής είναι κατάθεση ψυχής που δεν θα μπορούσα να επαναλάβω. Άπειρες φορές αναρωτήθηκα πώς βρήκα κουράγιο να διηγηθώ και να καταγράψω τα όσα εκτυλίσσονται στα βιβλία μου, ειδικά όταν ξέρω ότι στηρίζονται και πηγάζουν από αληθινά, πραγματικά γεγονότα που έχω συναντήσει και σαν νοσοκόμα και σαν εκπαιδευτικός. Μόνο ένα θα μπορούσε να έχει συνέχεια και αυτό είναι το «Πίσω απ’ τον Καθρέφτη», αλλά από την πλευρά πλέον του Αντώνη για να μην επαναλαμβάνεται η ιστορία.

 

 

Πότε ανακαλύψατε ότι σας αρέσει να γράφετε; Και πότε είπατε «θα γίνω συγγραφέας»;

Δεν το ανακάλυψα εγώ, αλλά η καθηγήτριά μου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, στην οποία αφιέρωσα την πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια «Το Τίμημα». Όμως επειδή η ζωή είναι απαιτητική σύντροφος, άργησα να επιδοθώ σε αυτή την ενασχόληση. Όταν το έκανα, από συστολή και φόβο για το τόλμημά μου άφησα το «Τίμημα» να εκδοθεί πρώτη φορά δέκα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το 2010. Φέτος κυκλοφορεί σε επανέκδοση από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» και νιώθω απέραντη χαρά που ένα βιβλίο σε επανέκδοση και δεκαεπτά χρόνια από τη συγγραφή του αγαπήθηκε από τους αναγνώστες. Και για να απαντήσω στην αρχική ερώτηση, άρχισα με εκπαιδευτικά βιβλία που είχαν εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας Ελλάδος για να καταλήξω αργότερα στην παιδική μου αγάπη, τη συγγραφή βιβλίων κοινωνικού περιεχομένου.

 

Τι διαβάζετε εσείς; Έχετε αγαπημένο συγγραφέα; Έλληνα ή ξένο;

Το διάβασμα είναι τροφή ζωής. Ξένοι και Έλληνες κλασικοί συγγραφείς, αλλά και σύγχρονοι μόλις βρω χρόνο.

 

 

Η αγωνία σας για κάθε νέο βιβλίο σας πότε αρχίζει και πότε τελειώνει;

Η αγωνία αρχίζει μόλις μου ανακοινώσει ο εκδοτικός μου οίκος ότι έχει εγκριθεί. Αγωνία και φόβος αν θα το αγαπήσουν οι αναγνώστες, αν θα το αποδεχτούν, αν ανταποκρίνεται σε όσα ψάχνουν σε ένα βιβλίο. Αν μπορεί να τους αγγίξει, να τους προβληματίσει, να τους κάνει να αναρωτηθούν. Από τη στιγμή που θα κυκλοφορήσει, αφήνω πλέον το βιβλίο να πάρει το δρόμο του και ήδη είμαι απορροφημένη με το επόμενο.

 

 

Πώς αισθάνεστε για την αγάπη με την οποία οι αναγνώστες αποδέχονται τα βιβλία σας;

Επειδή τα βιβλία μου έχουν σχεδόν πάντα απόλυτα κοινωνικό θέμα και θίγουν προβλήματα που δεν ήταν μέχρι πρότινος αποδεκτά από το αναγνωστικό κοινό, όπως η αυτοκακοποίηση στα παιδιά, η ανεξήγητη αποστροφή γιου προς τη μάνα, η παραπλανητική διαπαιδαγώγηση γονιού στο παιδί με ολέθρια αποτελέσματα (Τίμημα) κλπ, το ότι οι αναγνώστες τα αποδέχονται με τόση αγάπη με συγκινεί απεριόριστα γιατί αποδεικνύεται από τα σχόλιά τους ότι τους αγγίζουν, τους προβληματίζουν, τους συγκινούν. Είναι για μένα η μεγαλύτερη χαρά γιατί τα κατανοούν και ταυτίζονται με τους ήρωες. Με τιμούν αφάνταστα εκφράζοντας τις απόψεις τους μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου μου.

 

 

Ποια η… σχέση σας με τους ήρωές σας; Λυπάστε όταν αυτοί βασανίζονται, χαίρεστε με τη χαρά τους; Έχετε ευθύς εξαρχής στο μυαλό σας ποια κατεύθυνση θα πάρει ο καθένας ή αυτό έρχεται στην πορεία;

Όταν γράφω, ζω την πλοκή. Οι ήρωές μου περιστρέφονται γύρω μου, μου μιλούν, γίνονται ένα με μένα. Ζω την αγωνία τους, αισθάνομαι τον πόνο τους, τη χαρά τους, βρίσκομαι στο μυαλό τους. Οι σκέψεις τους γίνονται δικές μου και εμβαθύνω στην ψυχολογία τους, στον τρόπο αντίδρασης και συμπεριφοράς τους καταφεύγοντας συχνά σε ψυχολογικά συγγράμματα για να εξηγήσω τις αντιδράσεις τους. Στον «Έκπτωτο Άγγελο» για μήνες μετά ξυπνούσα με αγωνία τη νύχτα και έψαχνα το κορμί μου για χαρακιές συμπάσχοντας με τη μικρή Σοφία. Οργιζόμουν με τη συμπεριφορά της μάνας και ήταν ψυχολογική καταρράκωση για μένα να βάλω τον εαυτό μου να σκεφτεί σαν αυτήν, αλλά έπρεπε, αν ήθελα να την αποδώσω σωστά. Ξεκινώ με τη γενική ιδέα του βιβλίου μα στην πορεία οι ήρωες με οδηγούν στην εξέλιξη της ιστορίας, ανάλογα με τις αντιδράσεις τους και το χαρακτήρα τους.

 

 

Υπάρχει τίμημα στην εκδίκηση;

Δεν υπάρχει τίμημα στην εκδίκηση, μόνο καταστροφή. Το τίμημα έρχεται σαν τιμωρία μετά και μόνο με τη μεταμέλεια. Και εξαρτάται από το πόσο βαθιά νιώθει αυτή τη μεταμέλεια και πόσο καταστροφική για τη ζωή των άλλων ήταν αυτή η «εκδίκηση» του τιμωρού.

 

 

«Πολλοί πιστεύουν πως το μίσος μέσα σου για κάποιον δεν μπορεί να τον αγγίξει. Κατατρώει μόνο εσένα τον ίδιο!» λέτε στο «Τίμημα» σας. Εσείς σε ποιο συμπέρασμα καταλήγετε;

Είναι τα λόγια δικά μου, άρα και η πεποίθηση. Το μίσος είναι καταστροφικό για την ψυχή, για την ηρεμία του μυαλού και μόνο φθορά μπορεί να επιφέρει. Και αν αυτός που μισεί βρει τη δύναμη να βλάψει, τότε η ψυχική φθορά του θα είναι ακόμα μεγαλύτερη με τη μεταμέλεια. Γιατί η ικανοποίηση κρατά πολύ λίγο.

 

 

Η ελπίδα μπορεί να γυρίσει ξανά;

Η ελπίδα είναι το πιο επικίνδυνο, μα και το πιο απαραίτητο συναίσθημα. Επικίνδυνο γιατί καμιά φορά σε ωθεί στο να κάνεις ενέργειες που δεν θα τολμούσες, μα απαραίτητο γιατί χωρίς ελπίδα δεν θα είχαμε τη δύναμη να προχωράμε στα δύσκολα. Μπορεί να μας ξεγλιστράει σε κάποιες περιπτώσεις, μα πάντα γυρνάει δυνατότερη.

 

Έχουν οι ενοχές σιωπές;

Βαθιές! Σημαδεύουν την ψυχή.

Ποιες αλήθειες λένε τα βιβλία σας;

Τις αλήθειες ζωής. Και τις αλήθειες της ψυχής που συνήθως παραμένουν σιωπηλές και κρυφές. Τις αλήθειες που δεν τολμούμε πολλές φορές να εκφράσουμε.

 

 

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό D

 

 

 

Πολύτιμες οι αναμνήσεις μου από την Κύπρο 

Ποιες αναμνήσεις έχετε από την Κύπρο;

 

Όλες τις αναμνήσεις της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας μέχρι και που τέλειωσα το Παγκύπριο Γυμνάσιο. Πολύτιμες. Τις «μαγείρεψα» με τα γεγονότα της ζωής της «Άννας» στις «Σιωπές της ενοχής».

 

 

Παρακολουθείτε τα λογοτεχνικά πράγματα της Κύπρου;

Ευτυχώς η ομογένεια στο Λονδίνο φροντίζει να μας ενημερώνει εκτενώς για τα πολιτιστικά δρώμενα της γενέτειρας με παραστάσεις, συναντήσεις, παρουσιάσεις, εφημερίδες και είμαστε ενημερωμένοι. Το ίδιο και για τα λογοτεχνικά, αν και αυτά τα μαθαίνω καλύτερα από το ιστολόγιο και φίλους.

Ευχαριστώ για την ευκαιρία επικοινωνίας με φίλους από τη γενέτειρά μου και θέλω να ξέρουν ότι η γνώμη τους ή τα σχόλιά τους είναι για μένα πολύτιμα.

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy