Ο Αϊχάν, ο Αχμέτ και οι υποκριτές

Του Αντρέα Παναγιώτου*

Τη Δευτέρα 4 Μαΐου, το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο και η Κίνηση για την Ομοσπονδιακή Κύπρο διοργάνωσαν εκδήλωση εις μνήμη των Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων Ayhan Hikmet και Ahmet Muzaffer Gürkan, που δολοφονήθηκαν για τη δράση τους το 1962.

Οι δυο δικηγόροι, στο επάγγελμα, ήταν μεταξύ άλλων προοδευτικών προσωπικοτήτων που ύψωσαν την φωνή τους θαρραλέα, ενάντια σε όλους αυτούς που ροκάνιζαν συνεχώς την Κυπριακή Δημοκρατία και τη φιλία των δύο κοινοτήτων. Οι δύο εξέδωσαν τον Αύγουστο του 1960 την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Cumhuriyet» (δημοκρατία), μέσα από την οποία υπερασπίζονταν με θέρμη την Κυπριακή Δημοκρατία και την ελληνοτουρκική φιλία. Ο Χικμέτ και ο Γκιουρκάν σαν υπέρμαχοι της ελληνοτουρκικής φιλίας, πίεζαν τον Τ/κ Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Φαζίλ Κουτσιούκ να διαχωρίσει τη θέση του από τη φασιστική ΤΜΤ, που είχε ιδρύσει ο Ντενκτάς. Οι απειλές από τους τουρκοκύπριους φασίστες δεν άργησαν να έρθουν, αφού η εφημερίδα συνέχιζε την επαναπροσεγγιστική της δράση. Το Γενάρη του 1961, η εφημερίδα της ΤΜΤ έγραφε «η νεολαία μας ξέρει πότε θα σας λιώσει το κεφάλι σας» και τους αποκαλούσε «πράκτορες των Ελλήνων» και «ανθρώπους των κομμουνιστών». Οι δύο πατριώτες δολοφονούνται εν ψυχρώ τη νύχτα της 23ης Απριλίου 1962. Ο Γκιουργκάν στο αυτοκίνητο του μόλις στάθμευσε έξω από το σπίτι του και ο Χικμέτ στο κρεβάτι του δίπλα από την σύζυγο του, ενώ στο ίδιο δωμάτιο κοιμόντουσαν και τα παιδιά τους.

Την εκδήλωση, μεταξύ άλλων, χαιρέτισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, Νίκος Τορναρίτης, ο οποίος επεξέτεινε την πρόταση του καθηγητή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ για μετονομασία οδού με τα ονόματα των δύο Τ/κ πατριωτών, προτείτοντας την μετονομασία λεωφόρου με τα ονόματα τους. Μπορώ να πω, πως δε βρήκα κάτι από το χαιρετισμό του κ. Τορναρίτη, με το οποίο να διαφωνώ, πέραν της απόκρυψης του ρόλου του εθνικισμού και στις δύο κοινότητες. Αναρωτιέμαι, όμως, που ήταν τόσα χρόνια ο κ. Τορναρίτης, όταν γαλουχούσαν τη νεολαία τους με τα ιδεολογήματα του εθνικισμού, με «μητέρες πατρίδες» και με συνθήματα «Η Κύπρος είναι ελληνική»; Αναρωτιέμαι, εάν αυτά όλα που μας είπε ο κ. Τορναρίτης, τολμά να τα πει στη νεολαία του κόμματος του.

Μήπως το «Τούρκοι θα πεθάνετε σε χώμα Ελληνικό», που αναφωνούν μέσα στους δρόμους και στα αμφιθέατρα η ΝΕΔΗΣΥ και η Πρωτοπορία, στρέφεται προς την επανένωση του τόπου και του λαού μας; Γίνεται από τη μια ο ΔΗΣΥ να μας λέει ότι πρέπει να δοθεί το όνομα των δύο Τ/κ πατριωτών σε λεωφόρο, την ώρα που έχει γεμίσει τον τόπο μας με οδούς και λεωφόρους με το όνομα του ολετήρα της Κύπρου, Γρίβα; Γίνεται να τιμούν, όπως λένε, από τη μια τη θυσία και το έργο των δύο δημοσιογράφων και ο τέως Πρόεδρος του κόμματος του να αναφέρει πως «ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης δεν μπορεί να ηττηθεί από το χρόνο, ότι η μνήμη του δεν αμαυρώνεται αλλά και συντηρείται αμάραντη», ο οποίος πέραν της υποσκαπτικής δράσης του ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία, με την κατάθεση του στη διερευνητική επιτροπή για τους εμπρησμούς των δύο μουσουλμανικών τεμένων στις 25 Μαρτίου 1962, κάλυψε ουσιαστικά τον ιδρυτή της ΤΜΤ, Ντενκτάς;

Η πλειοψηφία του κυπριακού λαού δε γνωρίζει για τους δύο αυτούς υπερασπιστές της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας στον τόπο μας. Δε γνωρίζει γιατί η επίσημη ιστοριογραφία δε βασίζεται στην αλήθεια και στην προσπάθεια κοινής πορείας Ε/κ και Τ/κ, αλλά στην απόκρυψη των ευθυνών της κάθε κοινότητας και τη δαιμονοποίηση της άλλης. Και όμως, υπάρχει μια Οργάνωση νεολαίας, τουλάχιστον στην Ε/κ κοινότητα, που μιλά ανοιχτά για τις ευθύνες του εθνικισμού και στις δύο κοινότητες και δε χαϊδεύει τ’ αυτιά κανενός. Υπάρχει μια Οργάνωση που γαλουχεί τα μέλη και τα στελέχη της με τα ιδανικά της αδελφοσύνης, της ειρήνης και της αλληλεγγύης και όχι του μίσους και του φανατισμού. Μια Οργάνωση που τιμά τους δύο πατριώτες μέσα από τη διαφύλαξη της θυσίας τους στη μνήμη της νεολαίας και του λαού μας. Και αυτή η Οργάνωση είναι η ΕΔΟΝ, η οποία μαζί με το Κόμμα του εργαζόμενου λαού, το ΑΚΕΛ, παλεύει αταλάντευτα για την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση Ε/κ και Τ/κ.

Είναι έτοιμος ο ΔΗΣΥ να παραδεχτεί τα λάθη του και τα εγκλήματα που έχουν γίνει στο όνομα του έθνους και «των μητέρων πατρίδων»; Είναι έτοιμος να κατονομάσει ποιοι και πώς έδρασαν, υποσκάπτοντας την Κυπριακή Δημοκρατία προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στην Τουρκία; Είναι έτοιμος να μιλήσει στη νεολαία του, στα μέλη του και στους υποστηριχτές του, για τον Αϊχάν, τον Αχμέτ, τον Φαζίλ, τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου; Είναι έτοιμος να τους πει πως η ιδεολογική ταυτότητα των νεκρών είναι η ίδια; Όπως ίδια είναι και η ιδεολογική ταυτότητα των δολοφόνων; Εάν ο ΔΗΣΥ είναι έτοιμος γι’ αυτά, τότε ναι, μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Εάν όχι, τότε η επίκληση από το ΔΗΣΥ των πιο πάνω πατριωτών που θυσιάστηκαν για τον τόπο αυτό, μόνο προσβολή της μνήμης τους αποτελεί.

*Μέλος Κ.Σ. ΕΔΟΝ

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy