Ο Δήμιος της Λευκωσίας

Του
Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Ο Δήμος Λευκωσίας ενημέρωσε πρόσφατα τους δημότες του ότι η Λεωφόρος Ομήρου είναι κλειστή. Eδώ και δέκα χρόνια, πότε η Λεωφόρος Ομήρου ήταν ανοιχτή; Πράγματι, γιατί εχρειάζετο η ενημέρωση και να μπαίνει ο Δήμος Λευκωσίας σε έξοδα;
Το δράμα είναι ότι δεν ξέρουμε πότε θ’ ανοίξει. Να φανταστείτε η πρωτεύουσα της Βραζιλίας κτίστηκε ολόκληρη σε τέσσερα χρόνια! Αν για μια πλατεία στη Λευκωσία χρειαστούμε περίπου δεκαπέντε χρόνια, πόσα χρόνια θα θέλαμε να κτίσουμε ολόκληρη τη Λευκωσία και πόσα χρόνια την πρωτεύουσα της Βραζιλίας; Καταντήσαμε όλοι όμηροι των λαθών του Δήμου Λευκωσίας και από Δήμος έγινε δήμιός μας. Ίσως να μην είναι τυχαία που ονομάστηκε Λεωφόρος Ομήρου.

Ο Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης εξελέγη δήμαρχος με τη στήριξη του Δημοκρατικού Συναγερμού και του Δημοκρατικού Κόμματος. Και τα δύο κόμματα με το πέρας των εκλογών πανηγύριζαν για τη νίκη τους.
Όλοι οι πρωτευουσιάνοι ταλανίζονται από τη λανθασμένη επιλογή των δύο πιο πάνω κομμάτων. Όμως κανένας δημότης άκουσε το παραμικρό για τα λάθη του δημάρχου από τα δύο αυτά κόμματα. Εξάλλου τι έχουν να πουν. Η δουλειά τους έγινε. Οι δημότες όμως της Λευκωσίας δουλεύονται καταλλήλως. Δεν πιστεύω να τον εξέλεξαν για το καλό της πόλης. Κάθε μέρα που περνά η Λευκωσία γίνεται χωματερή. Ο κόσμος βολεύεται με τους προαστιακούς δήμους και με τις άλλες πόλεις.

Όμως οι άλλες πόλεις και οι προαστιακοί δήμοι δεν έχουν κάτι να δουν στη Λευκωσία αν θελήσουν να την επισκεφτούν. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κυβερνητικά τμήματα, όσα από αυτά βρίσκονται στην πόλη.

Με τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο δήμαρχος και τα κόμματα την πρωτεύουσα, σίγουρα θα έχουμε ως αξιοθέατο μόνο το Προεδρικό Μέγαρο.

Επιμένω να λέω ότι η Λευκωσία μπορούσε να ήτο μια από τις καλύτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Μπορούσαμε να αναδείξουμε αρκετά, μπορούμε να διοργανώσουμε αρκετά. Μπορούμε αν έχουμε θέληση, αν έχουμε όραμα.

Τα αξιώματα ούτε χαρίζονται ούτε δωρίζονται. Αυτοί που παίρνουν τα αξιώματα πρέπει να γεμίζουν την καρέκλα για να νιώθει η καρέκλα το βάρος του αξιωματούχου. Τα οράματα και η έγνοια πρέπει να διαδέχονται το ένα το άλλο.

Μια μερίδα καταστηματαρχών κλαίει τη μοίρα της και όλοι οι Λευκωσιάτες απολαμβάνουν τις καθημερινές τις τηλεοράσεις τους και τα Σαββατοκύριακα ή τριήμερα τις άλλες πόλεις. Όσοι παραμείνουν στην πρωτεύουσα Σαββατοκύριακο απλώνουν τραχανά ή κρεμάζουν κουρτίνες.

Δεν θέλω να κάμω καμία σύγκριση των άλλων πόλεων με τη Λευκωσία, γιατί πραγματικά είναι εκεί που θα θέλω να πάρω πέντε χάπια της πίεσης. Οι δημότες της πρωτεύουσας υποφέρουν και θα υποφέρουν για τις κακές επιλογές τους.

Ο Δήμος Λευκωσίας σε τι δυσκολεύεται να φτιάξει την πρωτεύουσα; Παραδώσαμε στον δήμαρχο μια πανέμορφη νύμφη. Του αναθέσαμε εδώ και τόσα χρόνια να φτιάξει το νυμφικό και την άφησε γυμνή.
Μπορεί να φαίνονται αστεία αυτά που γράφω. Δεν είναι καθόλου αστεία. Αστείο είναι να βλέπω μια πρωτεύουσα μέρα με τη μέρα να φθίνει, να «στραγγαλίζεται».
Αστείο είναι να βλέπω μια πλατεία να μην τελειώνει ποτέ. Αστείο είναι να βλέπω τις μέρες των Χριστουγέννων να καταντά η Λεωφόρος Μακαρίου ένας παλιάτσος, μια ζητιάνα.
Το χειρότερο όλων είναι ο δήθεν σεβασμός του Δήμου προς τους δημότες.

«ΚΛΕΙΣΤΗ Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΟΜΗΡΟΥ». Πουθενά δεν είδα «Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ Θ’ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΙΣ… 20…», «Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Θ’ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΙΣ… 20 …».
Οι δηλώσεις του δημάρχου είναι «Ήξεις αφήξεις…» Ο διφορούμενος χρησμός του δημάρχου λέγεται τώρα για να καταδείξει υπεκφυγή ή έλλειψη σαφήνειας και καθαρότητας στο νόημα εκείνου που τη λέει. Εμείς δεν θέλουμε κ. δήμαρχε χρησμούς αλλά σαφείς απαντήσεις. Βρισκόμαστε στο τέλος αυτής της κατάντιας; Θα γιορτάσουμε την ένωση της πρωτεύουσας;
Φίλε δήμαρχε, σταματήστε να επιτρέπετε στον εαυτό σας να βλέπει μια παράλυτη πόλη. Αυτή η πόλη μεγάλωσε γενιές και γενιές, πλούσιους, φτωχούς, στρατηγούς και στρατιώτες. Αυτή η πόλη δεν θα συγχωρέσει κανένα λιποτάκτη.
* Δικηγόρος