«Ο κ. Ερωτοκρίτου εκπέμπει εικόνα αδέκαστου»

Σκέψεις, της Ελένης Μαύρου

«Τελικά οι κατηγορούμενοι μετατρέπονται σε κατήγορους, με τη συνδρομή και υπόθαλψη του Ανώτατου Αρχοντα της χώρας. Ντροπή!»

Δεν έχουν κλείσει δύο χρόνια (14 Απριλίου 2015) από τη δήλωση του Γενικού Εισαγγελέα που σόκαρε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία και ήταν η απαρχή μιας πρωτοφανούς, για τα κυπριακά δεδομένα, δικαστικής διαδικασίας. Μιας διαδικασίας που έκλεισε τυπικά με την καταδίκη του τέως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα για τα αδικήματα του δεκασμού, της δωροληψίας, της διαφθοράς και της συνωμοσίας.

Ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου αντέδρασε στην ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου με τον γνωστό εκρηκτικό του τρόπο, κατηγορώντας «το γνωστό παραθεσμικό κύκλωμα της πρωτεύουσας, που θέλει να άρχει, με κάθε διαβρωτικό τρόπο… Αυτό το παραθεσμικό κύκλωμα είναι γνωστό πως έχει περισσότερο από μια συνιστώσες.

Συγκεκριμένους πολιτικούς με ευτελή ρεβανσιστικά, κίνητρα, αριθμό μεγαλοδικηγόρων, συγκεκριμένη τράπεζα με το νομικό της σύμβουλο και λίγους, ευτυχώς, αγορασμένους δημοσιογράφους που σιτίζονται από το κύκλωμα για να το συγκαλύπτουν».

Προηγήθηκε ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο δημόσιο διαπληκτισμό που διέσυρε το κύρος της Νομικής Υπηρεσίας, οι δακρύβρεχτες δηλώσεις περί «13χρονης ορφανής ανήλικης Ρωσίδας», το μελόδραμα «είμαι ένας ταπεινός, άσημος, επαρχιώτης δικηγόρος από τη Λεμεσό, που έτυχε να γίνω Β.Γ.Γ.» και πολλά άλλα.

Για πρώτη φορά υπήρξε καταδίκη αξιωματούχου τέτοιας θεσμικής σημασίας και εμβέλειας και για τόσο σοβαρά αδικήματα. Κι αυτό παρά την προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας -και πριν και κατά τη διάρκεια της δίκης- να σώσει τον εκλεκτό του (για λόγους που μπορούμε μόνο να μαντέψουμε).

Ισως γι’ αυτό δεν υπήρξε στη συνέχεια κανένα σχόλιο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή έστω τον Εκπρόσωπό του.
-Ούτε για την απόφαση του Προέδρου Αναστασιάδη να διορίσει τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου στη θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα ως «άριστου των αρίστων» (ή για… να πατάξει τη διαφθορά, όπως μας είπε πρόσφατα ο Πρόδρομος Προδρόμου), ενώ όλοι καταλαβαίναμε ότι ήταν απλώς ανταπόδοση της προεκλογικής του στήριξης.
-Ούτε για την προσπάθεια, αρχικά, του Προέδρου Αναστασιάδη να ρίξει στα μαλακά την όλη υπόθεση ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο απλώς για μια «διαμάχη διαδοχής» στη Νομική Υπηρεσία.
-Ούτε για τη στήριξη που προσέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στον Ρίκκο Ερωτοκρίτου κατά την αντιπαράθεσή του με τον Γενικό Εισαγγελέα, τόσο πριν όσο και μετά την ανακοίνωση του πορίσματος Καλλή. Θυμηθείτε μόνο τη δήλωση του κ. Αναστασιάδη, λίγες μέρες νωρίτερα, ότι «ο κ. Ερωτοκρίτου εκπέμπει εικόνα αδέκαστου» (σημ. Αδέκαστος: αυτός που δεν εξαγοράζεται, δεν δωροδοκείται, ο αμερόληπτος).
-Ούτε για το πρωτοφανές πολιτικό ατόπημα του Προέδρου Αναστασιάδη να εμφανιστεί στο Κακουργιοδικείο ως μάρτυρας υπεράσπισης του Ρ. Ερωτοκρίτου.

Και, βεβαίως, κανείς από τους κυβερνώντες δεν ένιωσε την ανάγκη να αναλάβει μερίδιο, έστω, της πολιτικής ευθύνης για τη θεσμική και πολιτειακή κρίση που βιώσαμε με τον ίδιο τον κ. Αναστασιάδη στο κέντρο της. Ισως γιατί ελπίζουν ότι με τη σιωπή τους θα ξεχαστεί πιο γρήγορα το «ενοχλητικό» γι’ αυτούς θέμα.

Υστερόγραφο:
Για την ιστορία και μόνο, θυμίζω την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κόμματος στις 5 Αυγούστου 2015: «Εχει ξεπεράσει κάθε όριο η ακατάσχετη ρεβανσιστική εμμονή του ΑΚΕΛ για δίωξη του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Ρίκκου Ερωτοκρίτου. Η πεισματική επιμονή του ΑΚΕΛ πρέπει να τερματιστεί αμέσως, γιατί πλήττει τη λειτουργία του θεσμού της δικαιοσύνης»