Ο καημός ενός λιμανιού

Φωτογραφία: Παύλος Βρυωνίδης

 

«Η σημερινή μέρα είναι ιστορική για τα λιμενικά δρώμενα του τόπου αλλά και για την ίδια την οικονομία μας». Αυτά έλεγε πριν μια βδομάδα ο Υπουργός Μεταφορών Μάριος Δημητριάδης, με αφορμή την παράδοση (για 15 τουλάχιστον χρόνια) σε ιδιώτες του μεγαλύτερου λιμανιού της Κύπρου. Και ακολούθησε μπάχαλο…

Ουρές φορτηγών και μέσα και έξω από το λιμάνι Λεμεσού. Το Ζακάκι σε αποκλεισμό – τα φορτηγά είχαν κλείσει την πρόσβαση σε όλους τους δρόμους που οδηγούν στον κυκλικό κόμβο του Lady’s Mile. Ξένες εταιρείες υποχρεώθηκαν λόγω των καθυστερήσεων να βρουν εναλλακτικές λύσεις σε λιμάνια άλλων χωρών (αφού στο άλλο λιμάνι της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Λάρνακας, μπήκε πλαφόν –μπας και χάσουν από τα κέρδη τους οι ιδιώτες «επενδυτές»). Ευπαθή εμπορεύματα κινδυνεύουν να χαλάσουν και να πεταχτούν, εξαγωγές κινδυνεύουν να χάσουν τις προθεσμίες τους. Τα αυξημένα τέλη ελλιμενισμού θα μετακυλιστούν στους καταναλωτές και τις αυξήσεις στις χρεώσεις θα τις φορτωθεί το όποιο εξαγωγικό εμπόδιο μας απέμεινε. Προβλήματα «αναμενόμενα», κατά τον αρμόδιο υπουργό!

Το χάος, η ταλαιπωρία και οι αυξημένες χρεώσεις υποχρέωσαν ακόμα και το ΚΕΒΕ, ένθερμο υποστηρικτή της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, να ζητήσει την παρέμβαση του Υπουργού Μεταφορών! Και όλα αυτά, γιατί;

Χάριν των ιδεολογικών εμμονών των κυβερνώντων. Τα τελευταία χρόνια η Αρχή Λιμένων Κύπρου προχώρησε σε επενδύσεις εκατομμυρίων για αναβάθμιση των υποδομών του Λιμανιού Λεμεσού, ενώ κατέγραφε κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Μάλιστα, τα κέρδη αυτά αναμενόταν να αυξηθούν σημαντικά λόγω της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου. Για την κυβέρνηση και τον ΔΗΣΥ όμως, αυτά δεν μετρούσαν. Στους ιδιώτες παραχωρήθηκε η υποδομή και ο μηχανολογικός εξοπλισμός έναντι ενοικίου με μια συμφωνία που ακόμα και σήμερα κρατείται σαν επτασφράγιστο μυστικό. Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να την καταθέσει στη Βουλή για να μάθει και ο λαός τι ακριβώς περιλαμβάνει. Οι κυβερνώντες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν ακόμα και την ασφαλιστική δικλείδα που πρότεινε το ΑΚΕΛ, τα εκάστοτε πληρωτέα τέλη και δικαιώματα για τη χρήση των λιμένων να καθορίζονται μέσα από κανονισμούς που εκδίδει η Αρχή Λιμένων (ώστε να συνεχίσει η Βουλή να ασκεί έλεγχο) και όχι με Διατάγματα του Υπουργικού Συμβουλίου. Στην προσπάθειά τους να επιβάλουν το ξεπούλημα του λιμανιού της Λεμεσού δεν δίστασαν να φιμώσουν κάθε αντίθετη φωνή (θυμάστε τον προπηλακισμό του εκπροσώπου της ΣΗΔΗΚΕΚ από βουλευτές του ΔΗΣΥ;). Και παρόλο που οι ιδιώτες «επενδυτές» είχαν στη διάθεσή τους μεγάλο χρονικό διάστημα για να προετοιμαστούν πριν αναλάβουν τις δραστηριότητες του λιμανιού, φάνηκαν απρόθυμοι να επενδύσουν σε αυτό με αποτέλεσμα την «ιστορική μέρα», κατά τον υπουργό, μαζί με τις υπηρεσίες του λιμανιού να καταρρεύσει και ο μύθος για την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα. Με δυο λόγια: επενδύσαμε στο λιμάνι Λεμεσού (εμείς, οι φορολογούμενοι) για να γίνει ανταγωνιστικό και το χαρίσαμε σε ιδιώτες για να κερδοσκοπούν σε βάρος μας.

Υστερόγραφο: Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ενώ όλες σχεδόν οι εφημερίδες και τα κανάλια περιέγραφαν εικόνες χάους και μετέφεραν την αγωνία εμπορευόμενων και εργαζόμενων, η κρατική ραδιοτηλεόραση επέλεξε να στρουθοκαμηλίζει. Ακούσαμε λοιπόν εμβρόντητοι τη δεύτερη μέρα, ότι τα προβλήματα έχουν λυθεί και όλα κυλούν ρολόι. Κρίμα…

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy