Όχι άλλες στρατιωτικές περιπέτειες

Του  Θεοχάρη Μασούρα*

 

 

Το Κυπριακό είναι αμιγώς πολιτικό πρόβλημα και επομένως για να λυθεί χρειάζεται πολιτική αποφασιστικότητα. Είναι, όμως, και πρόβλημα σύγκρουσης γεωγραφίας – ιστορίας και επομένως χρειάζεται Πρόεδρο με στοιχειώδη γνώση της μαρξιστικής διαλεκτικής, για να μπορεί να «διαβάζει» τα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα. Είναι τέλος, πρόβλημα διαχρονικό, επομένως χρειάζεται Πρόεδρο, που να οράται ταυτόχρονα και τις τρεις διαστάσεις του χρόνου: παρελθόν, παρόν, μέλλον.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, από τη συνολική του θητεία στην προεδρία, αλλά και τη συμπεριφορά του στο Γκραν Μοντανά, απέδειξε πως δεν διακρίνεται με αποφασιστικότητα, διαλεκτικότητα και διορατικότητα, ανεξαρτήτως της ορθής στάσης του στο Σχέδιο Ανάν. Πιστεύει, πλέον, στη στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού, γι’ αυτό και οργανώνει στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ και συνάπτει ενεργειακές συμφωνίες με Αίγυπτο και Λίβανο. Ο Πρόεδρος με τη νέα του στρατηγική θεωρεί ότι μπορεί να αλλάξει, τα εις βάρος της Κύπρου, δεδομένα! Η οργάνωση επαγγελματικού δήθεν στρατού και η πρόσληψη νέων στο στράτευμα, δεν αποβλέπουν πουθενά αλλού, παρά στη στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού. Δεν απορρίπτουμε, βέβαια, την περιφερειακή συμμαχία των λαών, για να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα. Απορρίπτουμε, όμως, στρατιωτικές συμμαχίες, που αντί να οδηγούν στην ευημερία των λαών, οδηγούν στην ένταση και την ανασφάλεια. Η πρόσληψη νέων και νεανίδων στο στράτευμα, κύριε Πρόεδρε, δεν αλλάζει τα εις βάρος των Ελληνοκυπρίων δεδομένα, γιατί η Τουρκία θα βρίσκεται πάντοτε εκεί που την έταξε η γεωγραφία και δεν θορυβείται ποσώς με την επαγγελματοποίηση του κυπριακού στρατού!

Η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη με τη νέα της πολιτική οδηγεί τα νέα παιδιά στη σφαγή και στέλνει λανθασμένα μηνύματα, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στον ΟΗΕ και την Ε.Ε. Η στρατιωτικοποίηση, που επιχειρεί ο Αναστασιάδης, μετουσιώνει απλώς σε πράξη την πολιτική Γλαύκου Κληρίδη, ο οποίος κατά τη δεκαετή διακυβέρνησή του, επένδυσε πολιτικά στην αγορά των S300, για να εκβιάσει δήθεν τα διεθνή συμφέροντα.

Ούτε επί Κληρίδη θορυβήθηκε η Τουρκία, ούτε όμως και τώρα, γιατί γνωρίζει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν εισηγούμαστε βέβαια να υποταχθούμε στις όποιες απαιτήσεις του τουρκικού μιλιταρισμού, αλλά μας προβληματίζει η παράταση της μη λύσης μετά από 43 χρόνια, καθώς και οι ψεύτικες ελπίδες που «σερβίρονται» στο λαό, ότι δήθεν με τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ, την επαγγελματοποίηση του στρατού και τις ενεργειακές συμμαχίες, θα αλλάξει η Κύπρος τα ισοζύγια δυνάμεων. Με φοβίζει επίσης η διαιώνιση του status quo, η οποία οδηγεί στην τουρκοποίηση των κατεχομένων, αλλά και σε πόλεμο. Κάνω έκκληση, προς Νίκο και Νικόλα, όπως εγκαταλείψουν τις αδιέξοδες πολιτικές τους και όπως αφήσουν τα νέα παιδιά να ζήσουν εν ειρήνη, να ερωτευτούν και να εφοδιαστούν με σύγχρονα επαγγελματικά εφόδια, για να αντιμετωπίσουν την ανεργία. Σας κάνω έκκληση, όπως εγκαταλείψετε τη στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού, γιατί οδηγεί κατευθείαν στην επανάληψη των γεγονότων του 1974, όπου εκ των 1.619 αγνοουμένων, ουδείς υπήρξε γόνος επωνύμου ανδρός. Αυτό ήταν το συμπέρασμα του αρχισυντάκτη της «Καθημερινής», Ανδρέα Παράσχου, ο οποίος μελέτησε διεξοδικά τον κατάλογο των 1.619 αγνοουμένων. Δεν γνωρίζω την κοινωνική διαστρωμάτωση των πεσόντων, κατά την εισβολή, αλλά πιστεύω πως το συμπέρασμα δεν θα διαφέρει από εκείνο του Παράσχου για τους 1.619 αγνοουμένους της εισβολής. Η στρατιωτικοποίηση και η «Νέα Στρατηγική», το μόνο που πετυχαίνουν είναι νέες πολεμικές περιπέτειες και σφαγή νέων παιδιών! Αυτή τη φορά, όμως, κύριοι Αναστασιάδη και Παπαδόπουλε, στην πρώτη γραμμή δεν θα βρίσκονται παιδιά ανωνύμων και άσημων, αλλά παιδιά επωνύμων, συμπεθέρων, «πριγκίπων», ντεγιούσηδων και μεγαλοαστών…!!!

*Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μ.Ε.