Οταν η έπαρση και η υποκρισία δεν έχουν όρια

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΥΡΟΥ

Πέμπτη βράδυ. Και οι σκηνές στις οθόνες της τηλεόρασης από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας συναρπάζουν. Εγένετο φως!

Κάποιοι «ανακάλυψαν» πως σε αυτό το νησί ζουν και Κύπριοι που μπορεί να μιλούν τούρκικα αλλά (!) αγαπούν αυτό τον τόπο (θυμάστε το «καλός Τούρκος ο νεκρός Τούρκος»;). Κάποιοι, που ουδέποτε αποδέχθηκαν το συμβολισμό της κυπριακής σημαίας, «ανακάλυψαν» ότι αυτό το άσπρο πανί, που δεκαετίες ολόκληρες περιφρονούσαν, μπορεί τελικά να έχει μια κάποια χρησιμότητα.

…Και αν πιστέψατε στην πιο πάνω… επιφοίτηση, τότε όλα τα φούμαρα που μας πουλούν ορισμένοι σάς ανήκουν δικαιωματικά! Αν και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που δεν αντιλήφθηκαν την πολιτική σκοπιμότητα της όψιμης κυπροκεντρικότητας αυτών που, από το 1960 μέχρι σήμερα, απορρίπτουν ακόμα και την ιδέα του συνεταιρικού με τους Τουρκοκύπριους κράτους. (Περιλαμβανομένων και των υποστηρικτών τους, αν κρίνω από την ισχνή συμμετοχή).

Και σαν να μην ήταν αρκετή η υποκρισία, βγήκαν και με έπαρση περισσή να κάνουν μαθήματα σε όσους απουσίαζαν την ώρα της «Αποκάλυψης». Ως να μην αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να χτυπούν το ντέφι όσο θέλουν, αλλά ακούγεται τόσο φάλτσα που ακόμα και… η αρκούδα τούς πήρε χαμπάρι.

Πού ήσαν όλα αυτά τα χρόνια που φωνάζαμε για την ανάγκη να πολιτευόμαστε με τρόπο που να ενισχύει την κρατική οντότητα της Δημοκρατίας και να αποδεικνύουμε με κάθε ευκαιρία ότι η κυπριακή κυβέρνηση είναι κυβέρνηση ολόκληρης της Κύπρου και όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων;

Αντί να παραδίδουν μαθήματα, ας παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος όταν επιτίθεντο σε όσους εδώ και χρόνια επιμένουν ότι η κατοχή του βόρειου τμήματος της πατρίδας μας έπληξε τους Ελληνοκύπριους, έπληξε την ενότητα του κυπριακού χώρου και πληθυσμού, έπληξε όμως, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, και τους Τουρκοκύπριους. Ας παραδεχτούν ότι εκείνο που στ’ αλήθεια συμβολίζει η κυπριακή σημαία είναι την αποτυχία της κυπριακής Δεξιάς το 1960 να συνυπάρξει με τους Τουρκοκύπριους και να αποδεχτεί τη συνδιαχείριση του νεοσύστατου κράτους. Εβαλαν βέβαια και οι ξένοι το χεράκι τους, αλλά αποτύχαμε κι εμείς ως Κύπριοι να σταθούμε αντάξιοι του ρόλου που η ιστορία μας ανέθεσε, με αποτέλεσμα όσα ζούμε σήμερα.

Η Κύπρος στο σύνολό της έχει πληρώσει ακριβά τις λαϊκίστικες ρητορείες και τις εθνικιστικές πλειοδοσίες του παρελθόντος. Η σύγχρονη κυπριακή κοινωνία δεν αρκείται πλέον σε στείρες προσεγγίσεις που προάγουν την αδράνεια και περιορίζονται στην κινδυνολογία και -ουσιαστικά- στην αποδοχή του στάτους κβο.

Για να πάψουν να υποφέρουν και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι από την κατοχή, μία λύση υπάρχει. Στη διαίρεση να αντιτάξουμε την πολιτική του κοινού αγώνα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για συμφωνημένη δικοινοτική, διζωνική λύση που να απαλλάσσει την Κύπρο από την κατοχή, να επανενώνει το λαό και την πατρίδα μας, να κατοχυρώνει την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, να αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και να απαντά στις ανησυχίες και των δύο κοινοτήτων.

Ποτέ δεν έλειψαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις στη σημασία, στο ρόλο και στο περιεχόμενο που προσδίδεται στη λύση του Κυπριακού. Εκείνο που είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε όλοι μας είναι πως η λύση δεν μπορεί παρά να είναι ένας συμβιβασμός.