Όταν ο φακός «σκλαβώνει» το θάνατο, τον πόνο, το θαύμα της ζωής και την ελπίδα

* Κάθε φωτογραφία της Κάτιας Χριστοδούλου είναι και ένα εκατομμύριο λέξεις…

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μέσα από το φακό της, η Κάτια Χριστοδούλου, γνωστή φωτορεπόρτερ και μέλος της οργάνωσης Εθελοντές Γιατροί-Κύπρος, έχει καταφέρει να αποτυπώσει μοναδικές και συγκλονιστικές στιγμές στις χώρες που έχει βρεθεί. Κένυα, Αϊτή, Σρι Λάνκα, Ελλάδα, Μπαγκλαντές είναι μόνο μερικοί από τους προορισμούς. Κι από το κάδρο εξαιρούμε τις φωτογραφίες της από την Κύπρο… Μιλάμε για χώρες οι οποίες έχουν σημαδευτεί από πολέμους ή φυσικές καταστροφές. Χώρες όπου οι άνθρωποι βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες, τη μαλάρια, το AIDS, τον τύφο. Χώρες όπου πολλές φορές η μυρωδιά του θανάτου δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, μα που την ίδια ώρα μια στιγμή φτάνει για να «σκλαβώσει» στο φακό της το θαύμα της ζωής. Ταξίδια που δεν χάνονται στο χρόνο, αφού οι φωτογραφίες της Κάτιας Χριστοδούλου, ως αδιάψευστοι μάρτυρες, μας υπενθυμίζουν ότι μέσα από το χαμόγελο υπάρχει ελπίδα… και πως μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις.

Πρόσφατη επίσκεψη της οργάνωσης Εθελοντές Γιατροί – Κύπρος στο Μπαγκλαντές. Στόχος η προσφορά ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προς τους πρόσφυγες της εθνότητας των Ροχίνγκια, που εκδιώχθηκαν από τη Μιανμάρ τον περασμένο Αύγουστο και διαβιούν σε άθλιες συνθήκες σε πρόχειρους καταυλισμούς. Μοναδική στιγμή όταν ο φωτογραφικός φακός της Κάτιας κατέγραψε μια γυναίκα Ροχίνγκια να γεννά στο πάτωμα στον καταυλισμό Ναγιαπάρα του Μπαγκλαντές με τη βοήθεια της μαίας Νάσιας Παπαδοπούλου, μέλος της αποστολής των Εθελοντών Γιατρών της Κύπρου. «Κυριολεκτικά η γυναίκα γέννησε στο πάτωμα», μας αναφέρει η Κάτια Χριστοδούλου και προσθέτει ότι θυμάται το βλέμμα του νεογέννητου προς την ίδια. «Ήταν ένα όμορφο συναίσθημα, το θαύμα της ζωής μπροστά μας», διηγείται. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε στην Κάτια το γεγονός ότι η γυναίκα δεν έβγαλε ούτε ένα «αχ» κατά τη διάρκεια του τοκετού. Όπως μας ομολογεί η Κάτια, πριν από το ταξίδι έψαξε να μάθει περισσότερες πληροφορίες για τους Ροχίνγκια και ανακάλυψε ότι πολύ λίγα είναι αυτά που φθάνουν κοντά μας ως ειδήσεις για τους ανθρώπους αυτούς. Μετά το βίαιο διωγμό σχεδόν 600.000 ανθρώπων τον περασμένο Αύγουστο από την κυβέρνηση της Μιανμάρ, μιας κατά κύριο λόγο βουδιστικής χώρας, οι Ροχίνγκια διαμένουν στο Μπαγκλαντές, πολύ κοντά στα σύνορα. Αφορμή αποτέλεσε η επίθεση ανταρτών Ροχίνγκια της οργάνωσης Άρσα κατά αστυνομικών τμημάτων, με το καθεστώς να αντιδρά στέλλοντας στρατιώτες, όπου, όπως ομολογούν οι Ροχίνγκια, κατέκαψαν τα χωριά τους και επιτέθηκαν σε αμάχους. Σήμερα διαμένουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς χωρίς να έχουν πρόσβαση σε βοήθεια, καθαρό νερό, τροφή, στέγη και περίθαλψη. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα, δεν μπορούν να βρουν εργασία, ούτε καν να φύγουν από τους καταυλισμούς, αφού φυλάγονται από στρατιώτες. Όσα λαμβάνουν είναι χάρη στις ανθρωπιστικές βοήθειες που φθάνουν κοντά τους.

Κένυα, η δεύτερη πατρίδα…

Βέβαια η Κάτια έχει γνωρίσει τον πόνο, τη στέρηση, τη φτώχεια, και σε άλλους τόπους. Ερωτηθείσα για κάποιες αποστολές που τη σημάδεψαν, ανατρέχει στην πρώτη αποστολή με τους Γιατρούς του Κόσμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία με τα καραβάνια των χιλιάδων προσφύγων και τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς, όπου ξύπνησαν οι μνήμες του 1974. «Ήμουν 10 χρόνων όταν έγινε η τουρκική εισβολή, όμως μου θύμισε τα δικά μας», σημειώνει η Κάτια. Επίσης, μια εικόνα της παραγκούπολης της Κιμπέρα ήταν αρκετή για να οδηγήσει την Κάτια στην Κένυα, που τη θεωρεί δεύτερη πατρίδα της και την έχει επισκεφθεί αρκετές φορές. Ήταν το 2007 όταν βρέθηκε για πρώτη φορά εκεί. Οι δεσμοί που ανέπτυξε κρατούν μέχρι σήμερα και, όπως αναφέρει, τον Αύγουστο ολοκληρώνεται και το νέο ορφανοτροφείο που έχει ανεγερθεί με τη συμβολή των Εθελοντών Γιατρών – Κύπρος. Η Κάτια εύχεται να βρεθεί εκεί μαζί με τους μεγάλους και μικρούς της φίλους, οι οποίοι, παρά τις άθλιες συνθήκες και τη φτώχεια, συνεχίζουν να ονειρεύονται, να κάνουν σχέδια για το μέλλον, να παίζουν και να τραγουδούν.

«Έμαθα τι σημαίνει πτωμαΐνη»

Στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, για πρώτη φορά γνώρισε τη μυρωδιά του θανάτου, την πτωμαΐνη. Εκεί, όλες οι αισθήσεις της άγγιξαν κόκκινο. «Έβλεπες το θάνατο και την ίδια ώρα τον μύριζες, ενώ στα αυτιά μου ηχούσε το κρα-κρα από τα κοράκια που μαζικά βρίσκονταν πάνω από πτώματα και σκουπίδια, τα οποία το νερό έκανε ένα».

Ερωτηθείσα εάν φοβήθηκε ποτέ, η Κάτια μας απαντά ότι «γνωρίζεις τους κινδύνους, αλλά ρισκάρεις και μαθαίνεις να προστατεύεσαι όσο μπορείς». Ωστόσο τον Δεκέμβρη του 2008 πραγματικά έφθασε ένα βήμα πριν το θάνατο, όταν μαζί με εθελοντές των Εθελοντών Γιατρών – Κύπρος και μέλη της κίνησης Free Gaza βρέθηκαν στο πλοίο Dignity με προορισμό τη Λωρίδα της Γάζας. Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν καλές, ενώ ορατός ήταν και ο κίνδυνος από τα ισραηλινά πολεμικά πλοία. Ξαφνικά ένιωσαν ένα δυνατό τράνταγμα, ενώ ο ήχος από ριπές πυροβόλου έκανε όλους τους επιβαίνοντες να παγώσουν. Όπως μας αναφέρει, δεν φορούσαν ούτε σωσίβια, οπόταν ο κίνδυνος ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Οι πιο ψύχραιμοι βρήκαν σωσίβια και βοήθησαν και τους υπόλοιπους να τα φορέσουν, όταν πληροφορήθηκαν πως το Dignity εμβολίστηκε στην αριστερή πλευρά του από ισραηλινό πολεμικό πλοίο και άρχισε να μπάζει νερά. Την επόμενη μέρα και με συνοδεία ισραηλινών πολεμικών σκαφών το πλοίο μπήκε στο λιμάνι της Τύρου. Αυτή η αποστολή δεν εξετελέσθη, ωστόσο, όπως σημειώνει η Κάτια, ένιωθαν όλοι τυχεροί που παρέμειναν ζωντανοί! Όπως και να ‘χει, έπειτα από κάθε ταξίδι η Κάτια επιστρέφει πιο σοφή, πιο γεμάτη, αφού κάθε φορά παίρνει και κάτι. Ερωτηθείσα εάν σε αυτή την πορεία θα άλλαζε κάτι, η Κάτια είναι κάτι περισσότερο από σίγουρη: «Δεν θα άλλαζα αυτό το πράγμα, αφού κάθε φορά επιστρέφεις πίσω πιο γεμάτος. Ακόμη και αυτά τα μικρά είναι τόσο μεγάλα, όπως το χάδι ενός παιδιού ή η αγκαλιά που θα σου δώσει. Συγκινήσεις και στιγμές που κάποιος μπορεί να βιώσει μόνο αν κοιτάξει κατάματα τον ανθρώπινο πόνο».

Στήριξη και παροχή βοήθειας με κάθε τρόπο

Η οργάνωση Εθελοντές Γιατροί – Κύπρος είναι μια μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική, ανθρωπιστική οργάνωση με ιατρικό και ανθρωπιστικό έργο που επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1994 κάτω από την ονομασία και την προστασία των Γιατρών του Κόσμου και σήμερα αριθμεί γύρω στα 800 μέλη και χιλιάδες υποστηρικτές από την Κύπρο και το εξωτερικό. Το 2009 η οργάνωση αποκτά νέα ονομασία και καινούριο καθεστώς ως Εθελοντές Γιατροί – Κύπρος. Ο σκοπός όμως παραμένει πάντοτε ο ίδιος. Η προσφορά στον συνάνθρωπό. Η στήριξη και η παροχή βοήθειας με κάθε τρόπο. Στις κυριότερες εκκλήσεις βοήθειας, στις σημαντικότερες εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στο παγκόσμιο σκηνικό, οι Εθελοντές Γιατροί και άλλα μέλη εθελοντές πρόσφεραν βοήθεια και στήριξη των συνανθρώπων μας ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκείας και πολιτικών πεποιθήσεων ανά τον κόσμο. Έχουν ταξιδέψει από τη Ζιμπάμπουε μέχρι την Αρμενία στα φτωχότερα μέρη του κόσμου. Από τους καταστροφικούς τυφώνες στη Σρι Λάνκα και την Ινδονησία στις εμπόλεμες ζώνες στο Ιράκ και την Παλαιστίνη, για να παράσχουν ιατρική βοήθεια. Δημιουργούν παράλληλα υποδομές για καλύτερη διαβίωση και για πιο υγιεινές συνθήκες. Ένα ορφανοτροφείο κτίστηκε στην Κένυα για να αγκαλιάσει και να δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο σε 100 παιδιά. Στη Ζιμπάμπουε δημιουργήθηκε ένα αγρόκτημα όπου έχουν φυτευτεί ελαιόδεντρα από την Κύπρο, δέντρα τροπικών φρούτων και εκτρέφονται αιγοπρόβατα. Τριακόσια παιδιά μπορούν να πηγαίνουν σχολείο να φορούν καινούργια ρούχα και παπούτσια μέσα από το πρόγραμμα αναδοχής, το οποίο η οργάνωση στηρίζει εκεί. Στην Κένυα έχει δημιουργηθεί ιατρικό κέντρο με πλήρως εξοπλισμένο οδοντιατρείο, μικροβιολογικό εργαστήριο, παιδιατρικό τμήμα. Όσοι μπορούν να βοηθήσουν την οργάνωση μπορούν να προσφέρουν στον τραπεζικό λογαριασμό Τράπεζας Κύπρου: 357012551296.

 

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy