Όταν ο λαϊκισμός πάει σύννεφο

Της
Ελένης Μαύρου

Ο Πρόεδρος άστραψε και βρόντηξε την περασμένη Τετάρτη, σε εκδήλωση του ΚΕΒΕ (τυχαία;). «Δεν θα επιτρέψω να μετατραπεί το κράτος σε συνδικαλιστικό φέουδο» μας είπε, εξαπολύοντας επίθεση κατά των συνδικαλιστών, οι οποίοι τόλμησαν να θέσουν τα άλυτα προβλήματα στα νοσοκομεία και στα σχολεία.

Για μέρες δεν έβρισκε τίποτα να πει για τους υπουργούς του που τα έκαναν μαντάρα -και προκαλούσαν κι από πάνω- και του έφταιξαν οι συνδικαλιστές που «προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα μέγα θέμα ότι δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο είτε ασφάλεια στα σχολεία, είτε οι απαραίτητες υποδομές κτλ.». Η θεωρία ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα, βολεύει γάντι αυτήν την κυβέρνηση.

Υπάρχουν αδιάφοροι γιατροί; Βεβαίως. Υπάρχουν ακατάλληλοι εκπαιδευτικοί; Σίγουρα. Υπάρχουν τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι; Οπωσδήποτε. Υπάρχουν αστυνομικοί που έχουν πάρε-δώσε με τον υπόκοσμο; Σίγουρα.

Αλλά είναι υπεκφυγή και λαϊκισμός και προσπάθεια αποπροσανατολισμού όταν κρύβεσαι πίσω από γενικεύσεις και ψάχνεις αποδιοπομπαίους τράγους αντί να αναλάβεις την ευθύνη και να προσπαθήσεις να βρεις λύσεις στα προβλήματα.

Αντί, Πρόεδρε, να κουνάς το δάχτυλο στο συνδικαλιστικό κίνημα, καλά κάνεις να μαζέψεις πρώτα τους υπουργούς σου, οι οποίοι με την ανεπάρκεια και την αμετροέπειά τους ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Μάζεψε πρώτα, Πρόεδρε, τον Υπουργό Παιδείας – που εσύ διόρισες. Δεν είναι η μομφή του κατά των εκπαιδευτικών ότι δεν διακατέχονται από αίσθημα επαγγελματικής ευθύνης που προκάλεσε την οργή των δασκάλων; Την ώρα μάλιστα που μας ανέλυε γιατί δεν θεωρεί επικίνδυνο το πρέμιξ ούτε αναγκαίο το ταρτάν στις σχολικές αυλές. Και κάνε και μια βόλτα στα σχολεία για να αντιληφθείς μέσα σε ποιες συνθήκες αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους.

Είναι δυνατόν, Πρόεδρε, να μην πήρες χαμπάρι το μπάχαλο που επικρατεί στα νοσοκομεία; Κάνε κι απ’ εκεί μια βόλτα να δεις τι έχουν να αντιμετωπίσουν γιατροί και ασθενείς. Δεν υπάρχουν ακτινολόγοι, δεν υπάρχουν ρευματολόγοι, δεν υπάρχουν εξειδικευμένες μονάδες τραύματος, οι λίστες αναμονής είναι ατέλειωτες, ελλείψεις στα φάρμακα, ελλείψεις στα αναλώσιμα… Και φταίνε κι από πάνω γιατροί και νοσηλευτές γιατί δεν ακολουθούν τα (ανύπαρκτα) πρωτόκολλα.

Και όταν δηλώνεις, Πρόεδρε, ότι «η απόφαση είναι με κάθε τρόπο να παταχθεί το οργανωμένο έγκλημα», ρώτα και τον Υπουργό Δικαιοσύνης -που εσύ διόρισες- γιατί δεν συλλαμβάνονται οι… πετυχημένοι επιχειρηματίες που βρίσκονται «στη δομή της πυραμίδας εμπορίας ναρκωτικών»! Για να αντιληφθείς γιατί με την ίδια «υπευθυνότητα» δρα και η Αστυνομία… Που συνέλαβε προχθές 18 άτομα που απασχόλησαν και στο παρελθόν, όπως μας είπαν, τις αστυνομικές αρχές και την επόμενη μόλις ημέρα τούς άφησαν όλους ελεύθερους! Και μετά διαμαρτύρεστε γιατί μιλά η αντιπολίτευση για χολιγουντιανού τύπου επιχειρήσεις μπροστά σε στημένες κάμερες.

Και μη θυμώνεις, Πρόεδρε, όταν σε ρωτούν «τι θα πει δεν φταίμε εμείς, τι θα πει πως φταίγαν οι άλλοι…». Για πέντε χρόνια ξοφλούσατε φορτώνοντας κάθε πρόβλημα στην προηγούμενη κυβέρνηση. Για πόσο καιρό ακόμα νομίζεις ότι θα τη γλιτώνετε με κινήσεις αντιπερισπασμού;

«Κάνω πολλή υπομονή, αλλά κάποτε η υπομονή εξαντλείται», μας είπες ακόμα.

Η αλαζονεία της εξουσίας, Πρόεδρε, είναι επικίνδυνη. Αναλογιστείτε καλύτερα πόση υπομονή κάνουμε όλοι εμείς – με την ανεπάρκεια και τις ιδεολογικές εμμονές σας που διαπομπεύουν και υποσκάπτουν ό,τι προσφέρει ακόμα αυτό το κράτος στους πολίτες. Κι αφήστε ήσυχο τον συνδικαλισμό – είναι το μόνο όπλο οργανωμένης διεκδίκησης που απέμεινε στους εργαζόμενους και η μόνη πλέον τροχοπέδη στην ασυδοσία του κέρδους.