Περί ταπεινώσεων και άλλων τινών

Φωτογραφία: Φίλιππος Χρίστου

Του Άντρου Καυκαλιά*

Και ξαφνικά βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι σε δοξασίες του παρελθόντος. Να σκιαμαχούμε με ένα παρελθόν που πληγώνει, ακόμα και εφτά δεκαετίες μετά.

Πλήρης αναντιστοιχία με το χρόνο. Ένα παραλήρημα περί ενωτικού δημοψηφίσματος εκτός τόπου και χρόνου που έδωσε την αφορμή για διακοπή της διαπραγματευτικής διαδικασίας για επίλυση του Κυπριακού.

Τρέφει, ωστόσο, τις ψευδαισθήσεις μας, ενισχύει τις εθνικιστικές εξάρσεις μας και εμπλουτίζει τη ρητορική μας περί πατριωτών και μειοδοτών, πουλημένων και έτοιμων να παραδώσουν την υπόλοιπη Κύπρο στην Τουρκία.

Τα διαπιστευτήρια πατριωτισμού δίνονται πια σε συνάξεις αντιομοσπονδιακές, σε ομιλίες που χαϊδεύουν αυτιά, σε συναντήσεις που κόβουν το ρούχο και ράβουν το κοστούμι για τον/τους υποψήφιο/ους που θα καλέσουν τον λαό να στηρίξει για να μας κυβερνήσει.

Το ύψος του πατριωτισμού μετριέται ανάλογα της απορριπτικής θέσης. Όσο πιο απορριπτική, όσο πιο μακριά από την προοπτική της λύσης, τόσο πιο πατριωτική, πάντα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά.

Ένας πρώιμος προεκλογικός με μόνη πυξίδα το Κυπριακό, λοιπόν. Στα μέτρα των πατριωτών, που αυτοπροσδιορίστηκαν έτσι γιατί πιστεύουν πως κερδίζουν καλλιεργώντας το φόβο ανάμεσα στο λαό.

Κι αφού αυτοί είναι πατριώτες, οι άλλοι είναι προδότες, το λιγότερο… Τελικά αυτός ο τόπος δεν κινδυνεύει από τη συνεχιζόμενη κατοχή, αλλά κινδυνεύει από όσους διαχρονικά επιμένουν να συνομιλούν για να αρθεί η κατοχή.

Ο τόπος δεν κινδυνεύει από τη διαιώνιση του στάτους κβο, από το «πάγωμα» των τετελεσμένων της κατοχής, αλλά κινδυνεύει από αυτούς που πασκίζουν να βρεθεί λύση και να επανενωθεί ο τόπος.

Η πλειοψηφία του λαού δεν είναι πατριωτική, αλλά έτοιμη να σηκώσει ψηλά τα χέρια για να περάσει θριαμβευτής ο Ακιντζί και να κάνει παιγνίδι ο Ερντογάν…

Και την ώρα που η επί δεκαετίες συμφωνημένη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού φτάνει σε ένα σημείο κρίσιμο, που σκέφτεσαι με δέος από τη μια αλλά και με ελπίδα από την άλλη την κατάληξη, με μια συντονισμένη και καλομελετημένη πρόταση οι γνωστοί – άγνωστοι κάνουν αυτό που αρέσκονται συχνά να κάνουν.

Αντιστρατεύονται την επίλυση του Κυπριακού, μέσα από Κανονισμούς που περνούν από τη Βουλή.

Κι αφού πετυχαίνουν το στόχο τους, τα βάζουν με τον Τ/κ ηγέτη που δεν έρχεται να συνομιλήσει – κανονικά δεν έπρεπε να τον υμνούν; – τα βάζουν με όσους τους επικρίνουν – με το ΑΚΕΛ πρώτα και κύρια – για την απόφασή τους και μετά πανηγυρίζουν γιατί δικαιώθηκαν οι θέσεις τους.

Θέση τους ήταν ο τερματισμός της διαπραγματευτικής διαδικασίας, γι’ αυτό και νομιμοποιούνται να νιώθουν δικαιωμένοι. Όσο κι αν δεν το παραδέχονται.

Τα όσα ακολούθησαν εκείνης της απόφασης της Βουλής για τον εορτασμό του ενωτικού δημοψηφίσματος είναι γνωστά.

Το τροπάρι που άρχισε τώρα, όμως, με αφορμή την πρόταση- για τους εορτασμούς των όποιων επετείων να αποφασίζει το Υπουργείο Παιδείας και όχι η Βουλή- ξεπερνά τα όσα ζήσαμε κι ακούσαμε όλο τούτο το διάστημα. «Ταπεινωτική», «μελανή στιγμή του κυπριακού Ελληνισμού», «ο Ακιντζί μπαίνει στη Βουλή και αλλάζει αποφάσεις», είναι μερικά από όσα ακούσαμε.

Μα αφού η άλλη πλευρά αναζητούσε αφορμές για να τερματίσει τις συνομιλίες στο Κυπριακό, γιατί δεν την αφοπλίζουμε, αποσύροντας το επιχείρημά της;

*Βουλευτής ΑΚΕΛ Λεμεσού

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy